Dereito de pernada: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Recuperando 1 fontes e etiquetando 1 como mortas. #IABot (v2.0beta10) |
m arranxos con achega de cita, mudou o texto naquelas partes que non figuran na fonte Etiqueta: edición de código 2017 |
||
Liña 173:
A fuxida ou a liberación de remensas a causa do abuso dos seus señores deu lugar á fundación de vilas libres, como é o caso de [[Vilanova i la Geltrú]] ([[provincia de Barcelona|Barcelona]]), grazas á [[Carta de poboación]] concedida polo rei [[Xaime I de Aragón|Xaime I o Conquistador]].
Caso máis concreto é o ocorrido en [[Carballo Torto, Vilarraso, Aranga|Carballo Torto]], [[Aranga]] ([[provincia da Coruña|A Coruña]]), onde un xuíz real ordenou «E otrosí en razon de las mujeres que eran tenudas de ir servir duas vezes en el año al granjero de carballo tuerto en la manera que dicha es fallo que tal servicio é tal fuero que non es onesto e por mal e desonestidad que se podría ende seguir mando que tal fuero que non se faga» no ano [[1385]].<ref name=Barros>{{Cita libro
|autor = Barros, Carlos
|título = Rito e violación: o dereito de pernada na Idade Media
Liña 184 ⟶ 183:
|url = http://www.h-debate.com/cbarros/spanish/pernada_castelán.htm
}}{{Ligazón morta|data=novembro de 2018 }}</ref>
Este episodio enlaza coas ulteriores revoltas dos [[irmandiños]] galegos, que, en [[1467]]-[[1469]], quéixanse por escrito de numerosas violacións, non só por parte do seu señor, senón tamén por parte dos seus comandados.<ref name="hs"> {{Cita publicación periódica|apelidos=Barros|nome=Carlos|data=1993|título=Rito y violación: derecho de pernada en la Baja Edad Media|PMC=|revista=Historia Social|doi=|ISSN=0214-2570|PMID=|volume=|páxinas=3-18|número=16|lingua=es}}</ref> Unha das actividades máis coñecidas dos irmandiños é a derriba de castelos; neste sentido citamos o seguinte texto: ''«Testimonia un clérigo que el Duque derrocó la fortaleza de Marceo por dous abades que lle durmian con las damas e acolléronse a la fortaleza»''
<ref name=Barros/>
|autor = [[Julio Valdeón Baruque|Valdeón Baruque, Julio]]
|título = Historia de Castela e León: 5. Crise e recuperación (século XIV-XV)
Liña 195 ⟶ 194:
| páxina= 69
|url=http://www.ambitoediciones.com/
}}</ref> xunto a iso, engaden que o citado conde ''«tenía consigo en la dicha fortaleza algunos criados e parientes suyos y les consentían que matasen ombres y llevasen mujeres casadas e que matasen después aquellos que las llevaban a sus maridos e por aquella cabsa en la dicha villa se han desfecho ocho o nueve casas de oficiales»''<ref>Arquivo
Outros incidentes destacables son o de Fadrique Enríquez, [[Casa de Trastámara|Conde de Trastámara]], [[Ducado de Arjona|Duque de Arjona]], que morreu axustizado por [[Xoán II de Castela|Xoán II]] en [[1430]] <ref name="hs"/> por mor das súas ''malfeitorías ''. Ou o asunto de Don Rodrigo de Luna, [[Santiago de Compostela|arcebispo de Santiago de Compostela]] e sobriño do coñecido [[condestable]], [[Álvaro de Luna]],
Poderíanse citar múltiples exemplos, pero non podemos terminar o epígrafe sen mencionar o caso de [[Fuente Obejuna]], ocorrido realmente en [[1476]]. Alí, o despotismo do comendador da [[Orde de Calatrava]] (o monxe e soldado Fernán Gómez de Guzmán) é o detonante dunha traxedia recolleita, inicialmente, polos cronistas desta [[orde militar]] e inmortalizada, posteriormente, por [[Lope de Vega]] en [[1619]].
|