Abadía de Cluny: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 43:
Os antigos costumes deste convento foron consignados polo monxe de Udalric en tres libros, que son como un complemento cerimonial ao dominio beneditino, escrito polo primeiro clan santo abade. Publicado por P. Lucas d'Achery, Maurin, e tamén reproducido na Patroloxía de [[Jacques Paul Migne|Migne]] .
A destrución do mosteiro cluniano foi ordenada o 13 de febreiro de 1790 por decreto dos republicanos. Os monxes víronse na necesidade de abandonar esa abadía secular chea de tumbas e recordos. Posteriormente, en outubro de 1793 os revolucionarios convertéronse en propietarios dos edificios e colleron as campás da torre para fundir canóns; en novembro, arrincaron as cruces e, ao final, apareceu unha moitedume de xente que profanou todo cando santo e sagrado acharon no seu camiño, arrastrando as imaxes, logo de destruír os altares. Neste saqueo, as mulleres tamén participaron, e axudaron a destruílas para aproveitar a [[seda]] e o [[ouro]] coas que máis tarde se engalanaron. Un reitor renegado tamén continuou a saquear, adquirir e vender, novamente,
Dise que pasando [[Napoleón I de Francia|Napoleón a]] través de [[Borgoña]], onde está situado Cluny, para ir a [[Italia]], o concello pedíralle que se achegara para visita-la cidade. O emperador respondeu abruptamente: {{Cita|Vendeu e destruíu a súa grande e fermosa igrexa; ide en mala hora, pois sodes uns vándalos; xamais visitarei Cluny}}
| |||