Linguas occitanorrománicas: Diferenzas entre revisións

As '''linguas occitanorromances ou occitanorrománicas''' son o occitano e [[Lingua catalá|catalán]] dúas [[Linguas románicas|linguas romances]] moi próximas que forman un [[continuo dialectal]] transicional entre as [[linguas galorrománicas]] e as [[Linguas iberorrománicas|linguas iberorrománicas.]]<ref>Pierre Bec (1963, 1995) ''La langue occitane'', Paris: Presses universitaires de France</ref> Ás veces inclúese o [[Lingua aragonesa|aragonés]].▼

Segundo varios autores, tanto o occitano como o catalán deben clasificarse como galo-románicos, outros autores coinciden co occitano, pero consideran o catalán como ibero-románico, a clasificación está tan conturbada por que a división entre as linguas galo-románicas e as ibero-románicas é a fronteira entre os estados francés e español, polo que a clasificación faise máis por cuestións territoriais que por razóns lingüísticas e históricas. Con todo, na súa forma escrita o catalán moderno e o occitano moderno son altamente inteligibles, e cunha porcentaxe de léxico similar ao existente entre o galego e o portugués. Algúns lingüistas e filólogos occitanos mesmo tentaron incluír o catalán como parte do [[diasistema]] occitano, xa que os lingüistas occitanos Pierre Bec e Domergue Sumien clasificaban ao catalán como una variante occitana de tipo aquitano-pirinaico.<ref> BEC Pierre, Manuel pratique d’occitan moderne, coll. Connaissance des langues, París </ref> De feito existen razóns fundadas para considerar ás linguas occitano-románicas un grupo filoxenético válido, a diferenza das linguas románicas da [[Península Ibérica|península ibérica]], que pertencen a varios grupos filoxenéticos.▼