Antonio González y González: Diferenzas entre revisións

Uniuse aos batallóns de voluntarios das universidades para loitar na [[Guerra da Independencia Española|Guerra da Independencia]]. Coa restauración absolutista en España ([[Fernando VII]]) e a derogación da Constitución española de [[1812]], exiliouse a [[América]] onde comezou unha relación con [[Baldomero Espartero]] que lle axudou a volver a península no ano [[1834]]. Durante a [[Reinado de Isabel II de España|minoría de idade de Isabel II]] foi elixido senador pola [[provincia de Huelva]] en [[1837]], e ininterrompidamente dende 1834 a [[1854]], deputado, exercendo como un dos redactores da Constitución de 1837. Ministro de Xustiza en [[1840]], coa chegada de Espartero ao goberno foi nomeado [[Presidente do Goberno de España|Presidente do Consello de Ministros]] por dúas ocasións. Foi embaixador de España en [[Londres]]. En [[1846]] foi designado como senador vitalicio e Presidente da [[Senado de España|desta cámara]] en [[1847]]. En [[1876]], pouco antes da súa morte, foi elixido senador pola [[provincia de Almería]].