Benigno Andrade García: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Substitución da categoría "Século XX de Galicia" pola categoría "Século XX en Galicia"; cambios estética |
Modifico cualificativos, esta persoa foi un asasino e un ladrón disfrazando os seus crimes de ideoloxía comunista. |
||
Liña 4:
}}
'''Benigno Andrade García''', alcumado '''o Foucellas''', nado o [[22 de outubro]] do [[1908]] no lugar das [[As Foucellas, Cabrui, Mesía|Foucellas]], no concello de [[Mesía]], e agarrotado o [[7 de agosto]] de [[1952]], na [[Prisión Provincial]] da [[A Coruña|Coruña]], foi un
Benigno Andrade é un dos nomes míticos do [[Maquis (guerrilla antifranquista)|antifranquismo armado]] en [[Galicia]]<ref>Redondo Abal, F. X. (2006): ''Botarse ao monte. Censo de guerrilleiros antifranquistas na Galiza (1939-1965)''. Edicios do Castro, serie: Documentos. ISBN 84-8485-231-8 /</ref>. Foi condeado en [[consello de guerra sumarísimo]] a tres penas de morte "como o maior criminal dos últimos anos", segundo recolle a sentenza. Enviou unha carta pregando clemencia á filla de [[Francisco Franco|Franco]], [[Carmen Franco]]. Na súa resposta dixo non poder "meterse en asuntos políticos".
Liña 14:
Casado con María Pérez, tivo dous fillos, Josefa e Sergio. A familia vivía en [[Bodeus, Santa María de Lurdes, Curtis|Bodeus]], nunha casa fronte á estación de ferrocarril de Curtis. A súa muller traballaba na casa do médico da localidade, [[Manuel Calvelo]], quen xunto coa súa muller [[Isabel Ríos]], en 1934 dirixían a célula comunista de [[Curtis]], chamada ''Sociedade Republicana Radio Comunista en Curtis'', coa que simpatizaba Foucellas. A súa irmá Consuelo traballaba no cuartel da Garda Civil.
Posteriormente afiliado á CNT, ao estalar a [[guerra civil]] enrolouse nunha columna que se dirixía á [[A Coruña|Coruña]], para atoparse coa cidade xa tomada polos grupos
Xa recuperado e aínda non buscado activamente pola [[Garda Civil]], púxose á fronte, sobre o ano [[1941]], dunha partida
A súa familia sufriu o acoso das autoridades. A súa muller e a súa tía foron encadeadas logo de que se lles atopase unha carta de Foucellas. Cando morreu a súa muller desterrada en [[Valladolid]], a súa filla tiña doce anos e vivía soa en Curtis. Pepiña colleu o tren e foi soa ver a Fernando Hierro, gobernador civil da Coruña, para suplicarlle que a Garda Civil deixase de acosala.<ref>{{Cita web|url=https://elpais.com/diario/2008/10/23/galicia/1224757104_850215.html|xornal=El País|data=23 de outubro de 2008|lingua=es|título=Homenaje al mito guerrillero}}</ref> Con 16 anos trala morte da súa avoa exilouse en París.
[[Ficheiro:Fusil de Foucellas no Museo Militar da Coruña.jpg|miniatura|Mauser de Foucellas modelo 1910 e calibre 7, no Museo Militar da Coruña.]]
Nos anos [[1950]] e [[1951|51]], xa moi minguados os destacamentos [[guerrilleiro]]s, trasládase á zona de [[Betanzos]], en compañía de [[Manuel Vilar Arnoso]], ''Manolito'', que lle servía de único enlace. O [[9 de marzo]] de [[1952]] é detido no lugar da [[A Costa, A Regueira, Oza-Cesuras|Costa]], en [[Concello de Oza dos Ríos|Oza dos Ríos]], resultando mortos ''Manolito'' e outro
Foi levado ao cuartel da Garda Civil en Betanzos. Terribelmente torturado pola Garda Civil, confesou a axuda que lle prestaran moitos alcaldes dereitistas da zona. Foi xulgado en [[consello de guerra]] o [[26 de xuño]] de [[1952]] e condenado a morte, sentenza executada o [[7 de agosto]] do mesmo ano, na prisión da [[A Coruña|Coruña]], mediante [[Garrote|garrote vil]] e sendo soterrado nunha fosa común do [[cemiterio de Santo Amaro da Coruña]].
As
{{Cita|Morro polas miñas ideas e por defender a liberdade e un goberno lexitimamente elixido.|O Foucellas<ref name="Foucellas, o mito que se apagou hai 60 anos"<ref>{{cita web|título=Foucellas, o mito que se apagou hai 60 anos|apelidos=Rivera Rey|nome=Alberto|url=http://praza.com/lecer/1696/foucellas-o-mito-que-se-apagou-hai-60-anos/|dataacceso=29 de xullo de 2013}}</ref>}}
A muller de Foucellas foi separada dos seus fillos, morreu nun hospital de Valladolid. A súa filla quedou a cargo dunha avoa pobre que non se podía facer cargo do fillo o cal tivo que ir vivir con outro familiar. Pepiña con 12 anos facía traballos de costura polas casas cobrando 10 pesetas e a comida. Trala morte da súa avoa en 1957 marchou a Francia con 6.000 pesetas deixadas por un tío seu. Non volvería a Galiza ata 32 anos despois.<ref>{{Cita web|url=https://franquismo.wordpress.com/2008/10/30/acto-en-ordes-recordando-a-ponte-y-a-foucellas/|título=Acto en Ordes recordando a Ponte y a Foucellas}}</ref> Está casada e vive en [[Alacant]].
A vida de Benigno Andrade está escurecida pola lenda forxada polo pobo, que lle atribuíu toda clase de actos, até o extremo de que os guerrilleiros galegos foron chamados "Foucellas" en xeral. Atribuíronselle multitude de
A primeira vez que oficialmente recoñeceron a Foucellas como loitador ou guerrilleiro da Guerra Civil foi en 1992 coa inauguración do [[Museo Militar Rexional da Coruña]], onde se expón o seu fusil.
| |||