Cantiga de mestría: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →Antoloxía: Arranxos varios |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1:
{{Atención|data=marzo de 2019}}{{ortografía}}{{ligazóns internas}}{{wikificar}}
== Historia e características ==
=== Orixe ===
As '''cantigas''' son poesías cantadas que combinan a música e a literatura. Popularizaronse nos séculos XII e XIV, especialmente no territorio galego-portugués e eran recitadas por xoglares e trovadores, quen escribían as letras, poñían música e as interpretaban. En función da súa composición ou estrofas, poden clasificarse en ''cantigas de refrán'' ou '''''cantigas de mestría'''.''
A súa orixe está na poesía dos trobadores provenzais, os mesmos que a nomearon así por ser esta o tipo de cantiga máis perfecta, maís artísticas e libre de todo artificio popular. Aínda que gran parte da lírica galego-portuguesa bebe da tradición culta da cançó provenzal, esta sufrirá un cambio na súa adaptación a tradición lírica do noroeste peninsular, onde se fusionará co estilo local de vello dándolle así un carácter máis alonxado da súa orixe culta. Isto manifestarase en feitos como a práctica ausencia de versos isosilábicos, resultado propio dunha mestura de poesía coa lírica oral. A cantiga de mestría pódese entender como o estilo de métrica máis próximo a este xénero trobadoresco medieval do sur de Francia, xa que conserva con maior fidelidade esa tradición culta referida anteriormente.▼
▲A súa orixe está na poesía dos trobadores provenzais, os mesmos que a nomearon así por ser esta o tipo de cantiga máis perfecta, maís artísticas e libre de todo artificio popular. Aínda que gran parte da lírica galego-portuguesa bebe da tradición culta da cançó provenzal, esta sufrirá un cambio na súa adaptación a tradición lírica do noroeste peninsular, onde se fusionará co estilo local de vello dándolle así un carácter máis alonxado da súa orixe culta. Isto manifestarase en feitos como a práctica ausencia de versos isosilábicos, resultado propio dunha mestura de poesía coa lírica oral.
Polo tanto, a cantiga de mestría pódese entender como o estilo de métrica máis próximo a este xénero trobadoresco medieval do sur de Francia, xa que conserva con maior fidelidade esa tradición culta referida anteriormente.
En definitiva, a '''cantiga de mestría''' é a composición estrófica que se emprega nas cantigas, que consta de catro estrofas de sete versos octosílabos e decasílabos. Na obra ''A cantiga de Amor'' de <u>Vicenç Beltran</u>, recolle a conclusión de <u>J.M. d’Heur</u>: din que é probabel que, nas súas orixes, a cantiga de mestría proceda da adaptación das formas provenzais, mentres as de refrán sexan autóctonas, e de aí a súa estreita vinculación coa cantiga de amigo. Como observa <u>Vicenç Beltran</u>, este proceso debeu asociarse a unha profunda hibridación de ambas tradicións, se temos que xulgar pola frecuencia con que o refrán aparece nas cantigas de amor.
=== Autores ===
===== '''Autores que escribiron cantiga de maestría:''' =====
* [[Fernan R. de Calheyros]]
* [[Johan Garcia de Guilhade]]
* [[Johan Soarez Coelho]]
* [[Johan Ayras de Santiago]]
* [[Pero da Ponte]]
* [[Pero Garcia Burgalês|Pero Garcia Burgales]]
* [[Don Dinis|Don Denis.]]
=== Temática ===
Liña 10 ⟶ 31:
=== Aspectos formais ===
Atendendo aos aspectos formais, a estructura da cantiga presenta catro estrofas de sete versos octasílabos ou decasílabos sen refrán final. Véxase esta cantiga de [[João Lopes de Ulhoa]]:
[[Ficheiro:Cantigas - Bell player.jpg|miniatura|alt=|Músico tocando las campanas]]
<poem>
A mia senhor que me foi amostrar
Liña 45 ⟶ 65:
</poem>
Conta con catro cobras de sete versos cada unha sendo estes decasílabos en todos os casos e cun esquema rítmico idéntico en todas as cobras,
== Antoloxía ==
As cantigas de mestría teñen unha autoría moi diversa e son propias dos autores máis antigos. Véxase unha antoloxía dos autores da cantiga de mestría coas súas correspondentes obras
▲* '''Vasco Praga de Sandim'''
▲* '''Johan Soayrez Somesso'''
▲* '''Paay Soarez de Taveyros'''
* {| class="wikitable" |+ !Autor !Obra !Obra |- |Alfonso Pais de Braga |''Ai mia senhor! quer'eu provar'' |Pois mia senhor de mi nom quer pensar |- |Alfonso Sanches |De vos servir, mia senhor, non me val |Muitos me dizem que servi doado |- |Alfonso X |Bem sabia eu, mia senhor |Pois que m'hei ora d'alongar |- |Airas Carpancho |Pois que se nom sente a mia senhor | |- |Airas Engeitado |Nunca tan gram coita sofri |Tan grave dia vos eu vi |- |Airas Moniz de Asma |Mia senhor, vim-vos rogar |Pois mi amor nom val d'eu muit'amar |- |Airas Nunes |Falei noutro dia con mia senhor |Par Deus, coraçom, mal me matades |- |Anónimo |Nosto senhro, que mi a mim faz amar (João Peres de Aboim) |Pois minha senhor, me manda (Rui Queimado) |- |Anónimo 1 |''Nunca tan coitad’home por moller'' | |- |Anónimo 2 |''Dizem-mi as gentes por que nom trobei'' (João Peres de Aboim) | |- |Anónimo 4 |''Des hojemais me quer’eu, mia senhor'' |''Oro poss’eu com verdade dizer'' |- |Bernal de Bonaval |''Abril Peres, muit’hei eu gram pesar'' |''Ai Deus! e quem mi tolherá'' |- |Bonifaci Calvo |''Moi gran poder há sobre mim Amor'' | |- |Joao Lopes de Ulhoa |''A mia senhor, que me foi amostrar'' |''Em que afã que hoje viv’! E sei'' |} <br />
== Notas ==
| |||