Lúa de Além-Mar

Estilo A poesía de Ernesto Guerra da Cal é monocorde e de temática humanística. Neste poemario encontramos unha tendencia subxectivista e intimista que é moi habitual na poesía galega contemporánea. Ademais, hai fórmulas neotrobadorescas que serven como única ligazón coa tradición literaria galega xa que hai que ter en conta o illamento da poesía de Ernesto Guerra da Cal no contexto literario da posguerra. Este autor trata temas de sempre como a angustia do tempo, a saudade (tratado por diferentes escritores como Valentín Lamas Carvajal ou Rosalía de Castro), o sortilexio do mar e súa admirada e tantas veces mencionada Rosalía de Castro. As paisaxes que encontramos nestes poemas recordan ao Val de Quiroga (Lugo) e ás beiras do río Sil e do río Lor. En xeral, está moi presente Galiza tanto as súas paisaxes como os seus mitos, mais dun xeito melancólico e nostálxico polo feito de que pasou moitos anos da súa vida fóra da súa terra natal. Nos seus versos cómpre destacarmos ritmos moi traballados e de gran complexidade; recursos idiomáticos tanto novos como vellos; e o emprego de constantes enumeracións nas que adoita haber imaxes surrealistas.