Partido Republicano Democrático Federal: Diferenzas entre revisións

O '''Partido Republicano Democrático Federal''' foi un partido político español de carácter [[federalismo|federalista]] e [[republicanismo|republicano]] creado logo da [[Revolución de 1868|Revolución de setembro de 1868]] e con representación parlamentaria ata as eleccións de [[1872]]. Xurdiu a partir da ruptura do [[Partido Democrático (España)|Partido Demócrata]], que estaba en contra do carácter monárquico da [[Constitución española de 1869|constitución de 1869]], e a maior parte dos republicanos de ideoloxía federal, crearon este novo partido.<ref>Alvar (2003), p. 273</ref>

A partir de [[1870]], a hexemonía dentro do partido de Pi i Margall baseouse no mantemento dun difícil equilibrio entre a esquerda e a dereita. A Primeira Asemblea Federal celebrada en Madrid en marzo de [[1870]] significou un importante cambio orgánico, por canto deixou de lado os pactos rexionais como motores organizativos do partido e estableceu cinco membros directivos, en Madrid, formado por Pi i Margall como presidente, [[Emilio Castelar]], [[Estanislao Figueras]], [[José María Orense|José María de Orense e Barberà]], co propósito de lograr unha maior unidade e eficacia. Con iso, Pi i Margall venceu facilmente o ataque da dereita na Declaración de Prensa do [[7 de maio]] de [[1870]] contra o pactismo e favorable ao unitarismo, pero non puido evitar o agravamento da división interna e a constitución de comités locais republicanos separados, moderados e intransixentes, en [[Barcelona]], [[Valencia]] e [[Palma]]. Aínda así, Pi foi reelixido presidente nos sucesivos directorios de [[1871]] e de [[1872]], maioritariamente dominados polos moderados.