Electroforese en xel bidimensional: Diferenzas entre revisións

O fresultado disto é un xel con proteínas espalladas pola súa superficie. Estas proteínas poden detectarse por diversos medios, pero o que máis se usa é a tinguidura con [[tinguidura de prata|prata]] e [[Azul Brillante Coomassie]]. No primeiro caso, aplícase o xel un [[coloide]] de prata. A prata únese a grupos [[cisteína]] a proteína. A prata escurécese ao expoñela a [[luz ultravioleta]]. A cantidade de prata pode relacionarse coa escuridade que presente o xel e, por tanto, a cantidade de proteína nunha determinada localización do xel. Esta medida pode dar só cantidades aproximadas, pero é adecuada para a maioría dos propósitos. A tinguidura de prata é 100 veces máis sensible que a de Azul Brillante Coomassie cun rango de linearidade 40 veces maior.<ref>{{cite journal |author=Switzer RC 3rd, Merril CR, Shifrin S |title=A highly sensitive silver stain for detecting proteins and peptides in polyacrylamide gels |journal=Analytical Biochemistry |year=1979 |volume=98 |pages=231–37 |pmid=94518 |doi=10.1016/0003-2697(79)90732-2 |issue=1}}</ref>

 

 

== Técnicas comúns ==