{{Cita|De todos os bravos guerreiros, não me atreveria a incluír-me entre eles, ainda assim, partilho o mesmo coração valente.}}
Com Chenggao e os seus suprimentos alimentares perdidos para Xiang Yu, e com o general de Liu Bang, Han Xin, conquistando Zhao e Qin ao norte de Chu, em 203 a.C Xiang Yu propôs libertar os parentes de Liu Bang do cativeiro e dividir a China em duas metades políticas: o oeste pertenceria a Han e o leste a Chu.
----
O reino dos ostrogodos en 537 podería contar con probablemente 30.000 soldados, estimación dos estudiosos modernos que consideran a cifra dos 150.000 soldados, indicada por [[Procopio de Cesarea|Procopio]], era esaxerada e non fiable.<ref name=Ravv84-85/> Debido ás derrotas sufridas, o número foi reducido a uns 1.000 soldados en 540.<ref name=Ravv85/> A ascensión de Totila e a desavenza entre os xenerais imperiais despois da partida de Belisario, fixo reerguer o exército godo, que xa en 542 este podía contar con 5.000 soldados.<ref name=Ravv85/> Por mor da política de extradición dos servos (que entón foron alistados no exército Godo) implementada por Totila e do acollemento dos desertores imperiais, o exército ostrogodo creceu moito, alcanzando os 15.000 soldados en 552.<ref name=Ravv85-86/> As derrotas infligidas por Narsete en 552, levaran, con todo, á rápida desintegración do exército godo. Descoñécese o verdadeiro número da armada franco-alemá que, en 553-554, invadiu a península correndo ao resgate do último saqueo de resistencia ostrogódica:<ref>{{harvnb|Ravegnani 2009|p. 86.}}</ref>
