Revisión como estaba o 28 de decembro de 2018 ás 17:30 editar Ogalego.gal (conversa \| contribucións) 9.184 edicións erros Etiqueta: Edición visual ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 28 de decembro de 2018 ás 18:09 editar desfacer Ogalego.gal (conversa \| contribucións) 9.184 edicións Tradución directa da versión española https://es.wikipedia.org/wiki/Fibra_óptica Etiqueta: Edición visual Edición máis nova →
Liña 42: Así, debido ás súas mínimas perdas de sinal e ás súas óptimas propiedades de ancho de banda, ademais de peso e tamaño reducidos, a fibra óptica pode ser usada a distancias máis longas que o cable de cobre. == Proceso de fabricación == === Creación da preforma === Para a creación da preforma existen catro procesos moi utilizados e pode ser a través dalgún dos seguintes métodos: * ''M.C.V.D'' (''Modified Chemical Vapor Deposition'') Foi desenvolto orixinalmente por Corning Glass e modificado polos Laboratorios Bell para o seu uso industrial. Utiliza un tubo de cuarzo puro donde se parte e é depositada no seu interior a mestura de dióxido de silicio e aditivos de dopado en forma de capas concéntricas. A continuación no proceso industrial instálase o tubo nun torno xiratorio. O tubo é quentado ata acadar unha temperatura comprendida entre 1400° C e 1600° C mediante un queimador de hidróxeno e osíxeno. Ao virar o torno, o quemador comeza a desprazarse ao longo do tubo. Por un extremo do tubo introdúcense os aditivos de dopado, parte fundamental do proceso, xa que da proporción destes aditivos dependerá o perfil final do índice de refracción do núcleo. A deposición das sucesivas capas obtense das sucesivas pasadas do queimador, mentres o torno xira; quedando desta forma sintetizado o núcleo da fibra óptica. A operación que resta é o colapso, lógrase igualmente co continuo desprazamento do queimador, só que agora a unha temperatura comprendida entre 1700° C e 1800° C. Precisamente é esta temperatura a que garante o abrandamento do cuarzo, converténdose así o tubo no cilindro macizo que constitúe a preforma. As dimensións da preforma adoitan ser dun metro de lonxitude útil e dun centímetro de diámetro exterior. * ''V.A.D (Vapor Axial Deposition)'' O seu funcionamento baséase na técnica desenvolta pola Nippon Telephone and Telegraph ( N.T.T), moi utilizado no [[Xapón]] por compañías dedicadas á fabricación de fibras ópticas. A materia prima que utiliza é a mesma que o método M.C.V.D, a súa diferenza con este radica, que neste último só se depositaba o núcleo, mentres que neste ademais do núcleo da FO deposítase o revestimento. Por esta razón debe coidarse que na zona de deposición axial ou núcleo sedeposite máis dióxido de xermanio que na periferia, o que se logra a través da introdución dos parámetros de deseño no software que serve de apoio no proceso de fabricación. A partir dun cilindro de vidro auxiliar que serve de soporte para a preforma, iníciase o proceso de creación desta, depositándose ordenadamente os materiais, a partir do extremo do cilindro quedando así conformada a chamada " preforma porosa"; conforme a súa taxa de crecemento se vai desprendendo do cilindro auxiliar de vidro. O seguinte paso consiste no colapsado, no que se somete a preforma porosa a unha temperatura comprendida entre os 1.500° C e 1.700° C, lográndose así o rebrandecemento do cuarzo. Quedando convertida a preforma porosa oca no seu interior no cilindro macizo e transparente, mediante o cal se acostuma describir a preforma. Comparado co método anterior (M.C.V.D) ten a vantaxe de que permite obter preformas con maior diámetro e maior lonxitude, á vez que precisa unha menor achega enerxética. O inconveniente máis destacado é a sofisticación do equipamento necesario para a súa realización. * ''Ou.V.D (Outside Vapor Deposition)'' Foi desenvolto por Corning Glass Work. Parte dunha variña de substrato cerámica e un queimador. Na chama do queimador son introducidos os cloruros vaporosos e esta caldea a variña. A continuación realízase o proceso denominado síntese da preforma, que consiste no secado da mesma mediante cloro gasoso e o correspondente colapsado de forma análoga aos realizados co método V.A.D, quedando así sintetizados o núcleo e revestimento da preforma. Entre as vantaxes, é de destacar que as taxas de deposición que se acadan son da orde de ''4.3g/min'', o que representa unha taxa de fabricación de FO de ''5km/h'', sendo eliminadas as perdas iniciais no paso de estirado da preforma. Tamén é posible a fabricación de fibras de moi baixa atenuación e de gran calidade mediante a optimización no proceso de secado, porque os perfís así obtidos son lisos e sen estrutura anular recoñecible. * ''P. C.V.D (Plasma Chemical Vapor Deposition)'' Foi desenvolto pola empresa holandesa [[Philips]] e caracterízase pola obtención de perfís lisos sen estrutura anular recoñecible. O seu principio baséase na oxidación dos cloruros de silicio e xermanio, creando nestes un estado de plasma, seguido do proceso de deposición interior. === Etapa de estiramento da preforma === Calquera técnica que se utilice que permita a construción da preforma é común en todos os procesos de estiramento desta. A técnica consiste basicamente na existencia dun forno tubular aberto en cuxo interior se somete a preforma a unha temperatura de 2000° C para lograr o abrandamento do cuarzo e que quede fixo o diámetro exterior da FO. Este diámetro hase de manter constante mentres se aplica unha tensión sobre a preforma. Para lograr isto, os factores que o permiten son precisamente a constancia e uniformidade da tensión de tracción e a ausencia de correntes de convección no interior do forno. Neste proceso débese coidar que a atmosfera interior do forno estea illada de partículas que veñen do exterior para evitar que a superficie abrandada da FO poida ser contaminada, ou que se poidan crear microfisuras coa consecuente inevitable rotura da fibra. Aquí é onde tamén se aplica á fibra un material sintético que xeralmente é un [[polímero]] viscoso, o cal posibilita as elevadas velocidades de estirado comprendidas entre ''1m/sg'' e ''3m/sg'', formándose así unha capa uniforme sobre a fibra totalmente libre de burbullas e impurezas. Posteriormente pásase ao endurecemento da protección antes descrita, quedando así a capa definitiva de polímero elástico. Isto realízase habitualmente mediante procesos térmicos ou a través de procesos de reaccións químicas mediante o emprego de radiacións ultravioletas. <br /> ==Código de cores FO== Os fíos de fibra óptica levan recubrimento de plástico para a súa protección. Este plástico de cores é unha codificación segundo a normativa de telecomunicacións.<ref>http://www.thefoa.org/tech/ColCodes.htm</ref>

Fibra óptica: Diferenzas entre revisións