Tratado de Londres de 1915: Diferenzas entre revisións

O {{data|[[16|10| de outubro]] de [[1914}}]], morreu o principal ministro do gabinete de [[Antonio Salandra]] e este caeu a finais de mes; foi reconstituído o {{data|5|11|1914}} coa presenza do novo ministro de Asuntos Exteriores [[Sidney Sonnino]].{{sfn|Seton-Watson|1926|p=271}} De ideas claras e moderado, Sonnino mostrouse partidario da inclusión do [[Reino de Italia (1861-1946)|Reino de Italia]] na [[Tripla Alianza (1882)|Tripla Alianza]] desde o comezo.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=271}} Xa no verán de 1914 defendera a entrada en guerra de Italia ao lado dos [[Imperios Centrais]].{{sfn|Seton-Watson|1926|p=271}} En novembro, aínda inseguros da súa duración no cargo, o primeiro ministro e o seu ministro de Asuntos Exteriores mostráronse moi cautos cara aos bandos enfrontados.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=272}} Malia unha campaña de prensa a favor da inclusión de [[Istria]] e [[Dalmacia]] (cun 96 % de poboación eslava na segunda e un 54 % na primeira){{sfn|Seton-Watson|1926|p=272}} o Goberno non esixiu a súa entrega, aínda que o diario de Sonnino, o ''[[Giornale d'Italia]]'', mostrouse favorable aos irredentistas.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=273}}

O {{data|[[3|12| de decembro]] de [[1914}}]], o Goberno recibiu o respaldo do parlamento e Sonnino decidiu pasar á acción, ordenando ao embaixador italiano en [[Viena]], o duque de Avarna, que reclamase compensacións territoriais ao [[Imperio austrohúngaro]] de acordo ao artigo VII do pacto da Tripla Alianza.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=273}} O Goberno de Viena non respectara as cláusulas do tratado de alianza, que estipulaban a consulta ao resto de aliados antes do comezo de operacións militares e a compensación a Italia en caso de vantaxes nos Balcáns para Austria-Hungría, e permitira así que o Goberno de Roma puidese manter a neutralidade na guerra.{{sfn|Albrecht-Carrie|1939|p=364}} Unha vez quedou clara a imposibilidade dunha rápida vitoria austro-xermana, Italia decidiu negociar cos dous bandos para lograr o maior beneficio posible da situación.{{sfn|Albrecht-Carrie|1939|p=365}}

O {{data|[[24|12| de decembro]] de [[1914}}]], tras un tiroteo no porto de [[Vlorë|Valona]], a cidade foi ocupada por tropas italianas, teoricamente para protexer aos residentes italianos.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=274}} Sonnino apresurouse a asegurar aos austrohúngaros que a ocupación sería temporal, para evitar que á súa vez esixisen compensacións territoriais como el mesmo estaba facendo polo ataque ao [[Reino de Serbia]].{{sfn|Seton-Watson|1926|p=274}}

O {{data|[[17|2| de febreiro]] de [[1915}}]], Sonnino esixiu ter dereito a veto sobre as operacións militares austrohúngaras nos [[Balcáns]] a menos que o Goberno de Viena cedese ás reclamacións italianas.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=277}} A delicada situación da [[Fronte Oriental (primeira guerra mundial)|fronte oriental]], a epidemia de [[tifo]] que acababa de estalar na península balcánica e a actitude de Sonnino detiveron as operacións militares de Viena durante os primeiros meses de 1915.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=277}} [[Imperio alemán|Alemaña]] redobrou as súas presións sobre o Goberno austrohúngaro para satisfacer aos italianos.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=278}}

O {{data|[[9|3| de marzo]] de [[1915}}]], Burián comunicou ao embaixador italiano a súa disposición a negociar a cesión de territorio austrohúngaro, ao cal o seu Goberno se tiña negado ata entón.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=278}}

Mentres e secretamente, con todo, Sonnino dera instrucións ao embaixador italiano en [[Londres]], o marqués Imperiali, para que comezase as conversacións coa [[Tripla Entente]] e expuxese as condicións nas que Italia estaba disposta a entrar na guerra do seu lado.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=280}} Sonnino mostrouse especialmente interesado en manter secretas estas conversacións paralelas e en ocultalas ao Goberno serbio.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=280}} A partir dese momento, Sonnino mantivo negociacións paralelas cos dous bandos enfrontados. As esixencias italianas presentáronse a lord [[Edward Grey|Grey]] o [[4 de marzo]].{{sfn|Albrecht-Carrie|1939|p=365}}

O {{data|[[29|3| de marzo]] de [[1915}}]], o Goberno italiano renunciou por fin a conseguir [[Split]], o que os franceses utilizaron para premer aos rusos e empuxalos a aceptar o resto de reclamacións italianas.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=284}} Sazonov, con todo, non accedeu, considerando estas contrarias ao principio de nacionalidade polo que en principio estaban combatendo.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=285}} A opinión pública rusa preocupábase polo destino das poboacións eslavas e especialmente pola serbia, e o ministro de Asuntos Exteriores ruso cría que non aceptaría as concesións que Italia esixía.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=285}}

O {{data|[[1|5| de maio]] de [[1915}}]], [[Edward Grey]] foi relevado nas negociacións por [[Herbert Henry Asquith]] por parte británica.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=286}}

Mentres, as negociacións con Viena atoparon un novo escollo: a esixencia italiana de que os territorios cedidos fosen entregados de inmediato ({{data|[[21|3| de marzo]] de [[1915}}]]) e non tras o final da guerra, como propoñían os austrohúngaros.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=286}} O {{data|[[27|3| de marzo]] de [[1915}}]], Burián comunicou ao embaixador italiano que o [[Francisco Xosé I de Austria|emperador]] accedera a entregar o [[Trentino]] a cambio da neutralidade italiana e a súa aquiescencia ás campañas austrohúngaras nos [[Balcáns]].{{sfn|Seton-Watson|1926|p=287}} O {{data|[[8|5| de maio]] de [[1915}}]], Sonnino respondeu á proposta cun memorando de once artigos coas reclamacións italianas.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=287}}

O {{data|[[16|3| de marzo]] de [[1915}}]], o Goberno austrohúngaro respondeu ás esixencias italianas, de xeito en xeral negativo.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=287}} Ante isto, o pacto coa Entente asinouse o {{data|[[26|5| de maio]] de [[1915}}]] en Londres, comprometéndose o [[Reino de Italia (1861-1946)|Reino de Italia]] a entrar en guerra inmediatamente contra o Imperio austrohúngaro e o [[Imperio alemán|alemán]] e a non asinar unha paz por separado.{{sfn|Seton-Watson|1926|p=291}}