Tratado de Londres de 1915: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 41:
Aínda que Sonnino apoiaba a campaña de prensa que reclamaba a entrega de Dalmacia ao [[Reino de Italia (1861-1946)|Reino de Italia]], o Goberno non esixía aínda a súa entrega, usando a publicidade simplemente para que o Goberno vienés accedese a entregar o [[Trentino]] e [[Trieste]], os seus verdadeiros obxectivos naquel momento.{{harvnp|Seton-Watson|1926|p=275}} As conversacións entre Sonnino e o embaixador austrohúngaro Macchio non lograron os seus froitos{{harvnp|Albrecht-Carrie|1939|p=365}} xa que este último utilizou unha táctica dilatoria para atrasar as posibles compensacións territoriais a Italia.{{harvnp|Seton-Watson|1926|p=275}}
 
O ministro de Asuntos Exteriores austrohúngaro, o conde [[Leopold Berchtold]], foi entón substituído polo húngaro barón [[Esteban Burián]], amigo e protexido do primeiro ministro húngaro [[Esteban Tisza]].{{harvnp|Seton-Watson|1926|p=276}} Berchtold mostrouse contrario ás indicacións alemás de acceder ás peticións territoriais italianas.{{harvnp|Seton-Watson|1926|p=276}} Burián mantivo a mesma actitude da súa predecesor, convencido de que as ameazas de Sonnino eran un farol.{{harvnp|Seton-Watson|1926|p=276}}
 
O {{data|17|2|1915}}, Sonnino esixiu ter dereito a veto sobre as operacións militares austrohúngaras nos [[Balcáns]] a menos que o Goberno de Viena cedese ás reclamacións italianas.{{harvnp|Seton-Watson|1926|p=277}} A delicada situación do [[Fronte Oriental (Primeira Guerra Mundial)|fronte oriental]], a epidemia de [[tifo]] que acababa de estalar na península balcánica e a actitude de Sonnino detiveron as operacións militares de Viena durante os primeiros meses de 1915.{{harvnp|Seton-Watson|1926|p=277}} [[Imperio alemán|Alemaña]] redobrou as súas presións sobre o Goberno austrohúngaro para satisfacer aos italianos.{{harvnp|Seton-Watson|1926|p=278}}