Nudez na arte: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Recuperando 3 fontes e etiquetando 1 como mortas. #IABot (v2.0beta8)
extraño > estraño
Liña 190:
;[[Surrealismo]] (1924-1955)
[[Ficheiro:Hommage à Newton.jpg|miniatura|200px|''Homenaxe a Newton'' (1985), de [[Salvador Dalí]], [[Singapur]].]]
O surrealismo puxo especial énfase na imaxinación, a fantasía, o mundo dos soños, cunha forte influencia do [[psicanálise]]. Un dos seus principais representantes foi [[Salvador Dalí]], cunha obra figurativa pero intensamente onírica, cunha gran obsesión polo sexo, tema recorrente na súa obra: ''[[O gran masturbador]]'' (1929), ''[[A tentación de San Antonio (Dalí)|A tentación de San Antonio]]'' (1946), ''[[Leda atómica]]'' (1949), ''[[Crucifixión (Dalí)|Crucifixión (Corpus hypercubus)]]'' (1954), ''[[Dalí espido]]'' (1954) etc.<ref>{{Cita Harvard sen parénteses|Aguilera|1972|p=370.}}</ref> [[Paul Delvaux]] encadrouse nun tipo de pintura figurativa pero extrañamenteestrañamente inquietante, onde as mulleres espidas conviven con homes que as miran con ávido voyeurismo, conseguindo recrear un ambiente dun erotismo de pesadelo. [[René Magritte]] desenvolveu unha obra onde o corrente e o banal convive co fantástico e estraño, a miúdo con fortes connotacións eróticas, en atmosferas perturbadoras cunha iconografía recorrente, destacando a ambigüidade dos obxectos que retrata. [[Óscar Domínguez]] mostra en ''A máquina de coser electrosexual'' (1935) un delirio onírico onde o compoñente sexual combínase coa mecanicidad da era industrial.<ref>{{cita web |url= http://historiadelarte-amparosantos.blogspot.com/2009/05/la-maquina-de-coser-electrosexual-oscar.html|título= ?A máquina de coser electrosexual?, Óscar Domínguez|dataacceso=20 de agosto de 2011|autor= Amparo Santos|data= 04-05-2009}}</ref>
 
En escultura, [[Constantin Brâncu?i]] efectuou un proceso de redución da figura humana cara á máis estrita simplicidade, próxima á abstracción (''Musa durmida'', 1911). Seguiu o seu ronsel [[Alberto Giacometti]], con figuras reducidas a simples filamentos, moi alargadas e consumidas, mostrando o illamento do home (''Espido de pé'', 1953). [[Henry Moore]] inspirouse no corpo humano en moitas das súas obras, que supoñen unha abstracción da forma onde o corpo queda esbozado nunhas liñas simples e dinámicas, ondulantes, que suxiren máis que describen a forma básica do corpo (''Figura reclinada'', 1951).<ref>{{Cita Harvard sen parénteses|Clark|1996|pp=353-355.}}</ref>