Otto von Bismarck: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m engado a Categoría:Alumnos da Universidade de Gotinga mediante HotCat |
extraño > estraño |
||
Liña 344:
En 1888 o emperador alemán Guillerme I morreu deixando o trono ao seu fillo, [[Federico III de Alemaña|Federico III]]. Pero o novo monarca xa estaba sufrindo dun cancro de garganta incurable e faleceu logo dun reinado de só tres meses. Foi substituído polo seu fillo, [[Guillerme II de Alemaña|Guillerme II]]. O novo emperador opúxose á coidadosa política exterior de Bismarck, preferindo a expansión vigorosa e rápida. Os conflitos entre Guillerme II e o seu chanceler pronto agrearon a súa relación. Bismarck cría que podía dominar a Guillerme e mostrou pouco respecto polas súas políticas na década de 1880. A súa separación definitiva produciuse despois de que Bismarck tratase de poñer en práctica as leis antisocialistas a principios dos anos 1890. A maioría ''Kartell'' no Reichstag, froito da amálgama entre o Partido Conservador e Partido Liberal Nacional, estaba disposta a facer a maioría das leis permanentes, pero estaba dividido sobre a lei que daba á policía a facultade de expulsar aos axitadores socialistas dos seus fogares, un poder usado en exceso e moitas veces contra os opositores políticos. Os liberais negáronse a facer esta lei permanente, mentres que os conservadores apoiaron só á totalidade do proxecto de lei, ameazaron e finalmente fixérono, con vetar a lei na súa totalidade, xa que Bismarck non estaría de acordo nun proxecto de lei modificado.
Mentres o debate continuaba, Guillerme mostrábase cada vez máis interesado nos problemas sociais, especialmente o trato aos mineiros que se declararon en [[folga]] en 1889 e, de acordo coa súa política activa no goberno, habitualmente interrompía a Bismarck no Consello para deixar clara a súa política social. Bismarck estaba fortemente en desacordo coa política de Guillerme e trataba de evitala. Aínda que Guillerme apoiaba a modificación do proxecto de lei de antisocialista, Bismarck buscaba conseguir o seu apoio para vetar a lei na súa totalidade. Como os seus argumentos non convenceron a Guillerme, Bismarck púxose nervioso e axitado ata que,
Con todo, un xiro dos acontecementos conduciu ao seu afastamento de Guillerme. Bismarck, sentíndose forzado e pouco apreciado polo emperador e perseguido polos seus ambiciosos adversarios, negouse a asinar unha proclama sobre a protección dos traballadores xunto con Guillerme, como requiría a Constitución alemá, en protesta pola inxerencia cada vez máis grande de Guillerme sobre a autoridade antes incuestionable de Bismarck. Bismarck tamén traballou entre bastidores para romper o Consello Continental de traballo no que Guillerme puxera o seu corazón.
| |||