Xoán Carlos I de España: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Banjo (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Elisardojm (conversa | contribucións)
na Wikipedia non precedemos os nomes propios de tratamentos de cortesía
Liña 51:
Juanito, como o chaman os seus máis próximos para diferencialo do seu pai, Juan de Borbón,<ref>{{cita libro|apelido=Preston|nome=Paul|ligazónautor=Paul Preston|título=Juan Carlos: A People's King|lingua=inglés|ano=2004|editorial=HarperCollins|lugar=Londres|isbn=9780002556323|capítulo=In Search of a Lost Crown, 1931-1948}}</ref> naceu, como se desprende dun comunicado da [[Casa Real Española]], nun apartamento do edificio situado no número 122 do viale dei Parioli de [[Roma]] ([[Reino de Italia (1861-1946)|Italia]]), cidade onde vivían os seus pais, durante o exilio da [[Familia Real Española|Familia Real]], ausente de España desde a proclamación da [[Segunda República Española|Segunda República]] en [[1931]]. Foi bautizado o [[26 de xaneiro]] de [[1938]] na capela da [[Orde de Malta]] de Roma polo cardeal secretario de Estado da [[Cidade do Vaticano|Santa Sé]], monseñor Eugenio Pacelli, futuro papa [[Pío XII]]. A súa avoa paterna, a raíña [[Vitoria Euxenia de Battenberg|Vitoria Euxenia]], foi a madriña, e o seu avó materno, [[Carlos de Borbón-Dúas Sicilias (1870-1949)|Carlos Tancredo de Borbón-Dúas Sicilias]], príncipe das [[Reino das Dúas Sicilias|Dúas Sicilias]] e [[infante de España]], o padriño. En [[1942]] trasladouse xunto co resto da súa familia a [[Lausana]], en [[Suíza]].
 
Nunha entrevista celebrada o [[25 de agosto]] de [[1948]] entre Franco e o conde de Barcelona no [[golfo de Biscaia]], acordouse que o príncipe trasladaríase a [[España]] para cursar alí os seus estudos. O [[8 de novembro]] de [[1948]], aos dez anos de idade, Xoán Carlos pisou por primeira vez adoitoterritorio español. Alí estudaría ata durante ese ano académico. Tralo verán de [[1949]], con todo, a deterioración das relacións entre Franco e [[Juan de Borbón y Battenberg|don Juan de Borbón]] levarían a este último a decidir que o seu fillo non volvese polo momento a España.
[[Ficheiro:S.M el rey Don Juan Carlos.jpg|miniatura|''Xoán Carlos de Borbón a cabalo durante a súa etapa na [[Academia Xeral Militar]]''. Cadro de [[Augusto Ferrer-Dalmau]] (2014).]]
 
Liña 64:
=== Príncipe de España (1969-1975) ===
[[Ficheiro:Juan Carlos de Borbón, Prince of Spain.jpg|miniatura|esquerda|Xoán Carlos de Borbón, Príncipe de España, en 1971.]]
En virtude da [[Lei de Sucesión na Xefatura do Estado]] de 1947, Franco nomeou Xoán Carlos como sucesor a título de rei, nomeamento ratificado polas [[Cortes Españolas]] o [[22 de xullo]] de [[1969]], ante as que o novo príncipe prestaría xuramento o mesmo día de gardar e facer gardar as Leis Fundamentais do Reino e os principios do [[Movemento Nacional]], é dicir, o ideario franquista.<ref>{{cita web|título=Juan Carlos I jura como sucesor de Franco|url=http://www.youtube.com/watch?v=Od01GvIdS_s|data-acceso=25 de febreiro de 2014|cita=22 de xullo de 1969. O príncipe Don Xoán Carlos xura como sucesor a Franco e manifesta que a lexitimidade que acepta é a do 18 de xullo de 1936.|data=Vídeo subido o 12 de decembro de 2008|editorial=Youtube}}</ref> Porén, baseouse nas facultades que ditas leis outorgábanllelle outorgaban para impulsar o cambio de réxime e facilitar oa advenimientochegada da democracia.<ref name="paul"/>
 
Seguindo as regras dinásticas, a sucesión debese recaer no seu pai, [[Juan de Borbón y Battenberg|Juan de Borbón e Battenberg]], terceiro fillo e herdeiro do rei Afonso XIII. Con todo, as non moi cordiais relacións entre Juan e Franco determinaron o salto na liña de sucesión e o nomeamento de Xoán Carlos como [[Príncipe de España]], título de novo cuño co que Franco pretendía salvar distancias con respecto á monarquía liberal. Devandito salto foi aceptado polo príncipe Xoán Carlos, creando un conflito interno na Casa Real de Borbón. O [[Juan de Borbón y Battenberg|Conde de Barcelona]] non renunciaría oficialmente aos seus dereitos sucesorios ata 1977.
Liña 77:
Ao anunciarse a morte de [[Francisco Franco]] ([[20 de novembro]] de [[1975]]), xurou acatar os [[Lei de Principios do Movemento Nacional|Principios do Movemento Nacional]], destinados a perpetuar o [[franquismo]]. Foi proclamado rei de España polas [[Lei Constitutiva das Cortes|Cortes Españolas]] como Xoán Carlos I de España o [[22 de novembro]] de [[1975]] e exaltado ao trono o [[27 de novembro]] cunha cerimonia de unción chamada: «Misa de Espírito Santo» (o equivalente a unha coroación) celebrada na histórica Igrexa de [[San Jerónimo o Real]] de Madrid. Pese a xurar fidelidade ás leis do [[Movemento Nacional|Movemento]], coa súa actitude, promóveu e alentou <ref name="paul">a situación deu certa vantaxe ao proxecto reformista de Xoán Carlos e Fernández-Miranda(...) O Rei servíase do seu prerrogativa de nomear procuradores para substituír aos franquistas que ían falecendo con liberais de confianza (...)A presidencia da Comisión de Leis Fundamentais pasou do veterano falanxista Raimundo Fernández Custa ao opuedista liberal Gregorio López Bravo. Esta comisión empezara a estudar proxectos de leis de reunión e asociación e unha reforma do código penal...[http://books.google.es/books?id=g5z6FToBrS4C&pg=PT294&dq=paul+preston+El+Rey+se+serv%C3%ADa+de+su+prerrogativa+de+nombrar+procuradores&hl=es&sa=X&ei=jvVqU_T-JMi4O86qgbAD&ved=0CDoQ6AEwAQ#v=onepage&q=paul%20preston%20El%20Rey%20se%20serv%C3%ADa%20de%20su%20prerrogativa%20de%20nombrar%20procuradores&f=false Juan Carlos Paul Preston]</ref><ref>{{Cita libro |apelidos= Palacio Atard|nome=Vicente |título= Juan Carlos I y el advenimiento de la democracia|url=http://books.google.es/books?id=UAQj44ISelMC&printsec=frontcover&dq=juan+carlos+i+y+el+advenimiento+de+la+democracia&hl=es#v=onepage&q=juan%20carlos%20i%20y%20el%20advenimiento%20de%20la%20democracia&f=false |dataacceso=2 de xuño de 2014|ano=1988 |editor=Real Academia de la Historia |editorial=Espasa Calpe |localización= Madrid|isbn=84-239-6260-1|páxinas=108}}</ref> a [[Lei para a Reforma Política]], que foi votada polo [[Congreso dos Deputados de España|Congreso dos Deputados]] o [[18 de novembro]] de [[1976]] e aprobada en [[Referendo sobre a Lei para a Reforma Política|referendo]] cun abafador apoio do 94%, o que iniciou a [[Transición Española]] cara á [[Democracia parlamentaria|democracia]].
 
O [[14 de maio]] de [[1977]], o seu pai, o Conde de Barcelona, renunciou aos seus dereitos dinásticos históricos e á xefatura da Casa Real na persoa de Xoán Carlos, unha vez que houbo constatado a imposibilidade de acceder persoalmente ao trono. Con esta renuncia renovábase a dinastía histórica; e desta forma, trala proclamación de Xoán Carlos I como rei de España e coa renuncia de [[Juan de Borbón y Battenberg]] aos seus dereitos, [[Filipe de Borbón e Grecia|Filipe]] converteuse en Herdeiro da Coroa e asumiu o título de [[Príncipe de Asturias]] o [[1 de novembro]] de [[1977]]. DonXoán JuanCarlos efectuou a súa renuncia nun acto caloroso e afectivo, onde estivo presente, entre moitos, [[Landelino Lavilla]] en calidade de [[Ministerio de Xustiza de España|Notario Maior do Reino]]; tras a cerimonia DonXoán JuanCarlos declarou que renunciaba «con moito amor a España e agarimo polo meu fillo».<ref>[http://elpais.com/diario/1977/05/15/espana/232495213_850215.html 14 de mayo: don Juan renuncia a sus derechos dinásticos]</ref><ref name="congreso"/>
 
[[Ficheiro:FirmaJuanCarlos.jpg|miniatura|esquerda|Primeira sinatura de Xoán Carlos I como Rei de España, localizada no acta de entrega do cadáver de Francisco Franco ao abade do Val dos Caídos. É a única vez que asinou coa clásica fórmula de "Yo, el Rey".]]
Liña 124:
O [[2 de xuño]] de [[2014]] Xoán Carlos I manifestou a súa disposición a renunciar no seu fillo [[Filipe de Borbón e Grecia]], que asumirá o cargo co nome de Filipe VI. A abdicación prodúcese de acordo coa fórmula recolleita na [[Constitución española de 1978|Carta Magna]], concretamente no título segundo da mesma (Da Coroa española) en favor do seu fillo. Para que se produza dita sucesión será necesaria a aprobación dunha lei orgánica (ex artigo 57.5 da Constitución) que previsiblemente apoiará cerca do 90% dos deputados e senadores das [[Cortes Xerais]].<ref>[http://politica.elpais.com/politica/2014/06/03/actualidad/1401792317_438032.html]</ref>
 
Coa [[abdicación]] de Juan Carlos<ref>BOE: [https://www.boe.es/buscar/doc.php?id=BOE-A-2014-6476 Ley Orgánica 3/2014, de 18 de junio, por la que se hace efectiva la abdicación de Su Majestad el Rey Don Juan Carlos I de Borbón.]</ref> deuse unha situación puoco común na historia da monarquía española, como é a convivencia de dous [[monarca]]s, e non prevista na [[Constitución de 1978]], xa que nela só se indica que para que se dea este caso requírese un desenvolvemento lexislativo mediante Lei Orgánica. Ante esta situación, o Goberno de [[Mariano Rajoy]] emitiu un Real Decreto,<ref>[https://www.boe.es/boe/dias/2014/06/19/pdfs/BOE-A-2014-6477.pdf Real Decreto 470/2014, de 13 de junio, por el que se modifica el Real Decreto 1368/1987, de 6 de noviembre, sobre régimen de títulos, tratamientos y honores de la Familia Real y de los Regentes].</ref> polo cal, o Rei e a Raíña saíntes, Don JuanXoán Carlos e Dona [[Sofía de Grecia|Sofía]] conservarían os títulos de Rei e Raíña respectivamente, cos mesmos honores que ten o herdeiro da Coroa, o [[Príncipe de Asturias|Príncipe ou a Princesa de Asturias]], actualmente [[Leonor de Borbón]].
 
== Vida privada e familiar ==