Cuarzo: Diferenzas entre revisións

[[química|Quimicamente]] moi inerte, é resistente á [[meteorización]] química que provoca a intemperie, á vez que os seus grans son moi duros e difíciles de [[erosión|erosionar]] na súa superficie. Como consecuencia, o cuarzo dun granito permanece enteiro, mentres que os outros minerais ([[mica]]s e [[feldespato]]s) convértense en [[arxila]]s ao disgregárense. As arxilas son esenciais nos procesos [[sedimentación|sedimentarios]], mentres que os grans de cuarzo son os que forman a maior parte das [[area]]s.

 

O cuarzo fórmase primariamente durante a [[cristalización]] lenta dos [[magma]]s terminais moi ácidos, que son os que permanecen de forma residual cando, durante o ascenso, vanse segregando en rexións profundas os [[silicato]]s ferromagnésicos, de cor escura. Como resultado, o cuarzo é un dos minerais que caracterizan a composición das [[rochas ígneas|rochas magmáticas plutónicas]] que forman o zócolo ou baseamento dos continentes, especialmente o [[granito]]. O cuarzo é o último dos minerais en solidificarse durante a formación destas rocas, así que súa forma adáptase á dos cristais preexistentes, e as súas caras non reflicten a súa estrutura cristalina.