Revisión como estaba o 1 de novembro de 2018 ás 15:30 editar Fiz-g (conversa \| contribucións) 10 edicións Sen resumo de edición Etiqueta: Editor visual: Cambio ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 1 de novembro de 2018 ás 15:37 editar desfacer Fiz-g (conversa \| contribucións) 10 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 156: N´''O licenciado Vidrera'' o estudante pobre Tomás Rodalla marcha a Salamanca a estudar acompañando a un nobre e alí licenciase con honra, pero perde a razón a causa dun filtro de amor que lle subministraron en segredo e cre ter o corpo de vidro. Porén, a súa agudeza é sorprendente e todos o consultan. A novela é en realidade unha colección de agudezas en prosa, ao estilo dunha miscelánea. Finalmente recobra o xuízo, pero xa ninguén o contrata nin vai velo. N´''A forza do sangue'' constrúese un relato case policíaco, no que unha doncela violada cos ollos tapados logra reconstruír intelectualmente o crime ata dar co culpábel e forzar ~~de el~~del que se ~~rúa~~reúna con ela restituíndo oa ~~seu~~súa honra. O celoso estremeño narra os celos patolóxicos dun vello indiano que volve apara España enriquecido e encerra áa súa ~~xovencísima~~novísima esposa nunha casa hermeticamente, sen permitir que nada masculino pase a porta, na que instalou a un escravo negro con orde de non deixar pasar a ninguén. O sedutor Loaysa ológrao ~~logra~~engaiolando ~~engatusando ao~~o negro, ao que lle encanta a música, cunha viola, e déitase coa moza. Mais non fan nada, aínda que no manuscrito de Porras da Cámara si é así. O vello, humillado, morre de pena. En ''A ilustre fregona'' desgárranse dous mozos que pretenden facerlle as beiras á moi bela moza dunha posada. Un logra o seu propósito, outro non. Liña 184: ::::::’‘a graza que non quixo darme o ceo"‘‘. Perdéronse ou non se identificaron case todos os versos que non estaban incluídos nas súas novelas ou nas súas obras teatrais. Cervantes declara ~~haber~~ter composto gran número de [[Romance (poesía)\|romances]], entre os cales estimaba especialmente un sobre os celos. En efecto, participou xunto a outros grandes poetas contemporáneos como [[Lope de Vega]], [[Góngora]] ou [[Quevedo]] na recompilación dos [[Romanceiro\|romances]] que se produce para [[1580]] e que deu orixe ao [[Romanceiro novo]], chamado así fronte ao tradicional [[Romanceiro vello]] do [[século XV]], o cal era anónimo. Inicia a súa obra poética coas catro composicións dedicadas a ‘‘Exequias da reina Isabel de Valois’‘. Outros poemas foron: ‘‘A Pedro Padilla’‘, ‘‘Á morte de Fernando de Herrera’‘, ‘‘Á Austriada de Juan Rufo’‘. Como poeta porén salienta no ton cómico e satírico, e as súas obras mestras son os sonetos ‘‘Un valentón de espátula e greguesco’‘ e ‘‘Ao túmulo do rei Filipe II’‘, do cal fíxose famoso os últimos versos: ::::::’‘Calou o chapeo, requiriu a espada,’‘ ::::::’‘mirou aode ~~soslaio~~esguello, ~~fose~~foise, e non houbo nada’‘ A ‘‘Epístola a Mateo Vázquez’‘ é unha falsificación escrita polo erudito decimonónico [[Adolfo de Castro]], como así mesmo o é ‘‘O buscapé’‘, unha vindicación do ‘‘Don Quixote’‘ escrita en prosa tamén por este erudito. Asentou algunhas innovacións na [[métrica]], como a invención da estrofa denominada [[ovillello]] e o uso do [[soneto]] con [[estrambote]].

Miguel de Cervantes: Diferenzas entre revisións