Esqueleto: Diferenzas entre revisións

Da Escola de Salerno chéganos Roger de Parma, que escribiu o primeiro gran libro de texto sobre cirurxía que ten a literatura médica de occidente. Este libro apareceu ó final do século XII, e está dominado pola influencia grega e árabe, e nel atópanse descritos numerosos capítulos referentes aoó diagnóstico das fracturas, ó seu tratamento, ás lesións do coiro cabeludo, ás fracturas de cranio, etc.<ref name="smu02">{{cita web|nome=José L|apelido=Bado|url=http://www.smu.org.uy/dpmc/hmed/historia/articulos/hist-ortopedia_bado1965.pdf|formato=PDF|título= Historia de la ortopedia|lingua=castelán|páxinas= 7|dataacceso= 27 de febreiro de 2012}}</ref> A escola de Salerno foi seguida pola de Bolonia onde destaca Guglielmo de Saliceto. No século XIV atopamos a [[Guy de Chauliac]], profesor na Universidade de Montpellier, no seu libro ''La Grande Chirurgie'', describe por primeira vez o uso de pesas e poleas para a tracción continua no tratamento das fracturas de [[fémur]].<ref name="smu02"/>

A introdución da bala de canón na [[batalla de Crécy]], en 1346, marcou o comezo dun novo tipo de lesións do sistema esquelético, non só máis extensas e máis graves, senón tamén máis numerosas. Isto trouxo como consecuencia o nacemento dunha preocupación máis grande nos exércitos por unha asistencia médica axeitada.<ref>{{cita web|nome=José L|apelido= Bado|url= http://www.smu.org.uy/dpmc/hmed/historia/articulos/hist-ortopedia_bado1965.pdf|formato=PDF|título= Historia de la ortopedia|lingua=castelán|páxinas= *8|dataacceso= 27 de febreiro de 2012}}</ref>

|contido=A orixe da palabra ''*ortopedia'' data do seu uso como título dun tratado publicado en 1741 por Nicolás Andry, profesor de medicina da Facultade de París.