Voto aprobatorio: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Fryant (conversa | contribucións)
mSen resumo de edición
XoseBot (conversa | contribucións)
m -mente
Liña 5:
O '''voto aprobatorio''' é un [[sistema de votación]] usado en [[eleccións]], onde cada votante pode votar por tantos candidatos como desexe. É normalmente usado en elección nas que só pode haber un gañador. Pode ser usado en eleccións de gañador múltiple tamén, porén, nesta versión ten propiedades matemáticas moi diferentes, como embaixo se indica. O voto aprobatorio é unha forma primitiva de [[voto valorativo]], onde as opcións do votante son extremadamente poucas: aceptar ou rexeitar. O voto aprobatorio evita a paradoxa presentada polo [[Teorema de imposibilidade de Arrow]] xa que non é un sistema de orde preferencial.
 
O método foi descrito nun ensaio de 1968 do astrónomo [[Guy Ottewll]] e publicado en 1977 baixo o nome de "The Arithmetic of Voting"<ref>http://www.universalworkshop.com/pages/ArithmeticOfVoting.htm </ref>. O termo "voto aprobatorio" foi acuñado por [[Robert J. Weber]] en 1976, mais foi totalmente desenvolvido en 1977 e publicado en 1978 polo politólogo [[Steven Brams]] e o matemático [[Peter Fishburn]]. HistóricamenteHistoricamente, algo semellante ó voto aprobatorio foi utilizado durante o século XIII na [[República de Venecia]] e nas eleccións parlamentarias da [[Inglaterra]] do século XIX. Ademais, as Nacións Unidas usan un proceso semellante para elixir ó seu Secretario Xeral. Aínda que proposto en países como os Estados Unidos, actualmente non é usado en ningunhas eleccións públicas.
 
 
Liña 68:
Como o voto aprobatorio non ofrece un método de expresar cal é o candidato máis desexado entre tódolos votados, senón un feixe deles, anímase ós votantes a que analicen as preferencias dos votantes da súa comunidade e a usar esa información para decidir a qué candidato votar. Esta característica do voto aprobatorio fai que sexa difícil para os teóricos predecir como se desenvolverá a votación.
 
Unha posíbel táctica é que o votante únicamenteunicamente vote polo seu candidato preferido, o que fará máis difícil que outros cadidatos gañen. Se tódolos cahados a urnas usan esta táctica, a votación vólvese un [[escrutinio uninominal maioritario]], onde o candidato coa maioría de votos de primeira preferencia gaña.
 
Outra táctica é votar por tódolos candidatos o votante prefire ó candidato que vai en cabeza, ou tamén votar polo candidato en cabeza se é preferido o que está en segunda posición. Cando tódolos chamados a urnas usan esta táctica, hai moitas posibilidades de que sexa elixido un [[Método de Condorcet|gañador Condorcet]]. O voto aprobatorio non cumple os [[criterios de Condorcet]], é incluso posíbel que un perdedor Condocet sexa elixido.
 
TeóricamenteTeoricamente, a táctica óptima é votar por aqueles candidatos ós qu se prefiren en troques do que se espera que saia elixido na votación (a media ponderada da utilidade dos candidatos, tomando como peso as súas posibilidades de vitoria).
 
Nas eleccións de exemplo, se A Coruña é o rival máis forte de Santiago de Compostela, os votantes de Santiago só votarán pola súa cidade, xa que é a que leva vantaxe e prefiren que non haxa alternativa. Os votantes d'A Coruña e de Lugo retirarán o seu apoio a Santiago, o candidato máis forte, porque non apoian á Coruña. Os novos resultados serían: