Peter Sagan: Diferenzas entre revisións

'''Peter Sagan''', nado en [[Žilina]] o [[26 de xaneiro]] de [[1990]], é un [[ciclismo|ciclista]] [[Eslovaquia|eslovaco]]. Fíxose profesional en [[2009]], e en pouco tempo gañou sona como especialista en [[clásica]]s e finais en sprint, tamén ten boas cualidadescalidades como corredor de [[contra o reloxo]], sendo quen de bater a [[Fabian Cancellara]] no prólogo da [[Volta a Suíza]] 2011. Caracterízase por ser un corredor atrevido e con moito equilibrio enriba da bicicleta, ademais de rodar de maneira moi espectacular.

Como moitos mozos comenzoucomezou destacando no [[ciclocross]] e no [[mountain bike]] en categorías inferiores. En [[2008]] adxudicouse o Campionato do Mundo e de Europa de Ciclismo de Montaña, e un ano antes foi terceiro en ámbolos dous campionatos, ademais doutros resultados e vitorias destacadas en categoría júnior. No ano 2009, sendo aínda júnior, foi fichado polo equipo Continental [[Dukla Trencin Merida]].

Sendo oNo seu primeiro ano como ciclista profesional, gaña o Gran Premio Kooperativa e 2 etapas do Mazovia Tour.

No [[2010]], uniuse ao equipo do ProTour [[Liquigas]]. A súa primeira carreira con este equipo foi o [[Tour Down Under 2010|Tour Down Under]], durante o cal escapou nun grupo xunto a [[Cadel Evans]], [[Alejandro Valverde]] e [[Luis León Sánchez]] na etapa raíña.<ref>http://www.cyclingnews.com/news/young-slovakian-star-sagan-celebrates-20th-birthday|titre={{Ligazón morta|data=setembro de 2018 }}</ref> Na [[Paris-Niza 2010|París-Niza]] acadou 2 vitorias, batendo corredores como Valverde e [[Joaquim Rodríguez]]. No [[Tour de California 2010|Tour de California]] gañou no Big Bear Lake, unha etapa de 4. 500 metros de desnivel.

En 2011 converteuse nunha das estrelas do pelotón internacional, seendosendo, con 15 vitorias, o segundo na clasificación de vitorias, só superado por [[Philippe Gilbert]]. Consolidouse como un gañador de regularidadesregularidade en calquera carreira que corre. Na [[Volta a Suíza]] gañou unha etapa de alta montaña superando un coloso como o Grosse Scheidegg. Gañou 2 voltas por etapas, e estrenouseestreouse nas [[Grandes Voltas|grandes voltas]] cun triplete, sendo o que máis etapas gaña nesa edición da [[VoltaVuelta a España 2011|Volta a España]]. Memorable o seu descenso en Córdoba, ao plantarse na meta con tres compañeiros de equipo e só [[Pablo Lastras]] puido aguantar ese descenso vertixinoso. Unha semana despois do final da Volta venceu na súa primeraprimeira "clásica" en Prato. Á semana seguinde foi 12º no [[Campionato Mundial de Ciclismo en Ruta de 2011|mundial de Copenhaguen]].

No debut no [[Tour de Francia 2012|Tour de Francia]] tardou ben pouco en levar a súa primeira etapa: tras un prólogo peor do esperado, venceu na primeira etapa en liña, para ganargañar outras 2 etapas máis na primeira semana e lucir dende a etapa 2 ata a fin nos Campos Elíseos o maillot verde. Porén, dende o Tour de Francia non conseguiu ningunha outra vitoria, e no Mundial volveu fracasar por segundo ano consecutivo volveu fracasar.

En 2013 seguiu a súa progresión. Tras un comezo discreto en San Luis, na seguinte carreira en Oman acadou 2 vitorias arrolladorasirresistibles. En Camaiore conseguiu a súa segunda clásica, e quedou 2º na Strade Bianche tralo seu compañeiro Moreno Moser. Na Tirreno quedou patente a súa nova melloría, sendo capaz de xuntar nunha mesma carreira unha vitoria ante os mellores sprinters do mundo e o triunfo na etapa de San Elpidio fronte á elite de vueltómanos.

Gañou varias etapas en carreiras de pretemporada e quedou 6º na [[Paris-Roubaix]]. Gañou a clasificación de sprints no [[Tour de California 2014|Tour de California]] e a clasificación por puntos e mais dúas etapas na [[Volta a Suiza 2014|Volta a Suiza]]. Non participou no Giro para poder prepara-lopreparar o [[Tour de Francia]], no que acadou o maillot verde malia non gañar ningunha etapa.

Comezou o ano no Tour de San Luis, con unhacunha participación máis ben sobria. No retorno ao calendario europeo, correu tres clásicas europeas menores (Omloop Het Nieuwsblad Elite, Kuurne-Bruxelles-Kuurne e Strade Bianche), onde rematou 2º, 7º e 4º, respectivamente.<ref>{{Cita web|url=http://www.esciclismo.com/ampliada.asp?Id=36959|data-publicación=27-02-2016|páxina-web=www.esciclismo.com|título=Omloop Het Nieuwsblad: Van Avermaet gaña na casa a primeira clásica do empedrado|data-acceso=02-12-2016}}</ref><ref>{{Cita web|url=http://www.esciclismo.com/ampliada.asp?Id=36968|data-publicación=28-02-2016|páxina-web=www.esciclismo.com|título=Kuurne-Brussel-Kuurne: Clasificacións completas da Kuurne-Brussel-Kuurne|data-acceso=02-12-2016}}</ref><ref>{{Cita web|url=http://www.esciclismo.com/ampliada.asp?Id=37037|data-publicación=05-03-2016|páxina-web=www.esciclismo.com|título=Strade Bianche: Peter Sagan: "Non tiña pernas para máis"|data-acceso=12-02-2016}}</ref>

Malia non ser tan bo inicio como o de tempadas anteriores, Sagan disputou a Tirreno-Adriático, finalizando 2º na clasificación xeral, 2º en dosdúas etapas e 1º na clasificación por puntos. Debido a que as vitorias non chegaban para Sagan, dicíase que a "maldición do arco da vella" caera sobre Sagan, que levaba acumulados cinco 2ºsegundos postos.

Afianzando esa afirmación, Sagan volvía a quedar 2º na 3ª clásica belga (E3 Harelbeke), esta vez por detrás de [[Michał Kwiatkowski]]. Con seis 2ºsegundos postos a maldición collía forza.<ref>{{Cita web|url=http://www.esciclismo.com/ampliada.asp?Id=37258|data-publicación=25/03/2016|páxina-web=www.esciclismo.com|título=Michal Kwiatkowski pode con Peter Sagan na E3 Harelbeke|data-acceso=02/12/2016}}</ref>

Sen a presión de estrenarseestrearse, Sagan afrontaba o [[Tour de Flandres]] con forza e ilusión, para anotarse así o seu primeiro "monumento" ciclista. A falta de 50&nbsp;km apara meta, [[Michał Kwiatkowski|Kwiatkowski]] tomou as rendas da carreira cun ataque, levando consigo a Sagan e a [[Sep Vanmarcke|Vanmarcke]]. Estes neutralizaron a escapada do día e chegaron ao mítico e durísimo "muro" de Paterberg, onde Cancellara lanzou unha ofensiva para coller o grupo cabeceiro. Nun movemento espello, Peter tamén decideudecidiu atacar para descolgar aosos seus acompañantes e evitar que [[Fabian Cancellara|Cancellara]] contactase. Pasado o Paterberg, Vanmarcke e o suízo deixaron atrás a [[Michał Kwiatkowski|Kwiatkowski]]. Entre ambos non houbo entendemento, xa que Vanmarcke estaba canso e "Espartaco" imprimeuimprimiu un forte ritmo, pero insuficiente para alcanzar a Sagan. O campión mundial cruzaba a liña de meta en solitario e gañaba a 100ª edición do [[Tour de Flandres 2016|Tour de Flandres]], con forza e clase, segunda vitoria da tempada.<ref>{{Cita web|url=http://www.esciclismo.com/ampliada.asp?Id=37373|data-publicación=03-04-2016|páxina-web=www.esciclismo.com|título=Tour de Flandes: Peter Sagan luce o arco da vella gañando a centésima edición|data-acceso=12-02-2016}}</ref>

Sen descanso, Sagan prepárase para disputar a [[París-Roubaix 2016|París-Roubaix]] como máximo favorito tras otralo doblete de clásicas belgas (Gante-Wevelgem e Tour de Flandres). O clima durante a carrera presentou unha dificultade engadida, e un corte importante do pelotón a moitos quilómetros de meta supuxo, practicamente, a despedida de Sagan da vitoria. Este, dándose relevos con Cancellara nun grupo secundario, intentaría neutralizar o grupo cabeceiro onde iban outros favoritos como [[Tom Boonen]]. A pesar do gran esforzo dos dous, a distancia que recortaban era mínima e, debido ás malas condicións do empedrado, Cancellara caeu, rompendo o grupo e deixando ao eslovaco en solitario, que con habilidade sorteou ao suízo.<ref>{{Cita novas|autor=|data=10-04-2016|xornal=Eurosport|título=Dobre caída de Cancellara na París-Roubaix e asombrosa maniobra de Sagan para evitalo|url=http://buzz.eurosport.es/fallos/caida-de-cancellara-en-la-paris-roubaix-y-asombrosa-maniobra-de-sagan-para-evitarle-12796/|data-acceso=02-12-2016}}</ref> Desta maneira remataba a primeira parte da tempada para el, non podendo despedirse co dobletedobrete do empedrado.

Practicamente un mes despois da [[París-Roubaix 2016|París-Roubaix]], Sagan dispúxose a gañar o Amgen Tour de California, onde era asiduo á vitoria. Tras demostrar unha notable superioridade, facíase con dúas etapas. Case un mes despois de levantar os brazos, volvía a impoñerse nun sprint na 2.ª etapa da [[Volta a Suíza 2016|Volta a Suíza]], confirmando así o seu excelente estado de forma, a só 2 semanas de comezar o [[Tour de Francia 2016|Tour de Francia]].

Coa moral alta e un físico ao mesmo nivel, o campión comezaba o Tour de Francia con un 3.º posto no primeiro sprint da ronda gala onde, tras arrancar con forza, é superado por [[Marcel Kittel|Kittel]] e [[Mark Cavendish|Cavendish]], resultando vencedor o británico. Na 2.ª etapa, grazas á axuda de [[Roman Kreuziger]], neutralizan a escapada do día a 500 m de meta, e o eslovaco bate con solidez a [[Julian Alaphilippe]] nun sprint reducido, obtendo así a súa 5.ª etapa no Tour de Francia, 3 anos despois da última. A maiores, enfúndase o maillot amarelo por primeira vez. Tras oTralo día de descanso, na 10.ª etapa, Sagan métese na escapada, onde é vixiado constantemente, destrozándoa o mesmo e índose en solitario na última cota da xornada. Malia isto, [[Michael Matthews]] é máis rápido e relégao a un 2º posto. Nove etapas despois da súa 5.ª etapa no Tour, aproveitaba o vento e os abanicos no pelotón, saltando a 10&nbsp;km de meta xunto con [[Geraint Thomas]], o seu compañeiro [[Maciej Bodnar]] e o maillot amarelo [[Christopher Froome|Chris Froome]]. Como era de esperar, logra a súa 6.ª etapa no Tour e unha importante diferencia no maillot por puntos. Cinco etapas máis tarde, na 16.ª, Sagan volvía a demostrar o seu poderío e a súa calidade, superando ao sprint a [[Alexander Kristoff]] por milímetros.<ref>{{Cita novas|autor=Celes Piedrabuena|data=|data-publicación=18-07-2016|xornal=Mundo Deportivo|título=Tour de Francia - Víctoria de Sagan na etapa 16|url=http://www.mundodeportivo.com/ciclismo/tour-francia/20160718/403306301283/golpe-de-llanta-de-peter-sagan-en-las-calles-de-berna.html|data-acceso=02-12-2016}}</ref> Pese a non ser do seu perfil, Sagan participou nas fugas das dúas últimas etapas (19.ª ye 20.ª) para axudar na montaña aoo seu compañero [[Rafał Majka]] e aoo seu líder [[Roman Kreuziger]], o que lle valeu para facerse co premio da combatividade do Tour. Na chegada a París sería segundo por detrás do alemán [[André Greipel]], ratificando así o seu 5º maillot verde consecutivo e quedándosequedando a só un do alemán [[Erik Zabel]], dono de seis.<ref>{{Cita novas|autor=|data=|data-publicación=23/07/2016|xornal=Marca.com|título=Tour de Francia: Sagan, o máis combativo do Tour|url=http://www.marca.com/ciclismo/tour-francia/2016/07/23/57939aa1468aeb5f418b4574.html|data-acceso=02/12/2016}}</ref>

Unhas semanas despois de terminar o Tour de Francia e a só unha semana de comezar os [[Xogos Olímpicos de 2016|Xogos Olímpicos de Río]], o equipo [[Bora-Hansgrohe]] anunciaba a fichaxe de Sagan polos próximos tres anos, levando consigo os seus homes confianza, [[Maciej Bodnar]], [[Erik Baška]], o seu irmán maior [[Juraj Sagan|Juraj]], etc.<ref>{{Cita web|url=http://www.esciclismo.com/ampliada.asp?Id=38905|data-publicación=1/08/2016|páxina-web=www.esciclismo.com|título=O equipo Bora-Hansgrohe anuncia a fichaxe de Peter Sagan|data-acceso=02/12/2016}}</ref>

* [[Giro de Sardeña]], máismais 3 etapas

* [[Tour a Polonia 2011|Tour a Polonia]], máismais 2 etapas

* 3 etapas do [[Tour de Francia 2012|Tour de Francia]], máismais clasificación por puntos [[Ficheiro:Jersey green.svg|20px]]

* [[Tour de California 2015|Tour de California]], máismais 2 etapas

* 3 etapas do [[Tour de Francia 2016|Tour de Francia]], máismais clasificación por puntos [[Ficheiro:Jersey green.svg|20px]] e premio da combatividade [[Ficheiro:Jersey red number.svg|20px]]