Esqueleto: Diferenzas entre revisións

O home paleolítico cando tiña un membro fracturado, inmobilizábao dunha maneira instintiva. Moi pronto se concibiu a posibilidade de obter unha inmovilización mellor e con ela un alivio máis completo, utilizando unha férula rudimentaria cos elementos que estaban ó seu alcance. O uso da inmovilización así obtida, proxectouse na historia como un procedemento xeral. Na [[Idade de Ferro]] xa se atopan as primeiras evidencias de [[cirurxía]] ósea. Un procedemento cirúrxico practicado case universalmente entre as razas primitivas, foi a [[trepanación]], inspirada na crenza da posesión dos ''espíritos malignos'', para a expulsión era necesario perforar o lateral do cranio. En moitos países atopáronse cranios neolíticos con orificios de trepanación nos que a formación de óso novo demostra que os pacientes sobrevivían á operación. En Suíza, en Polonia, en Dinamarca, en Suecia, en Francia e na América precolombinaprecolombiana, entre os incas, os mayas , etc.<ref name="smu01"/>