Inés Pérez de Ceta: Diferenzas entre revisións

A carta fundacional do convento detalla o papel de Inés Pérez de Ceta, normas da comunidade, recursos económicos e reserva o padroado para a Casa de Ceta.<ref>Coméntase e reprodúcese parcialmente en [[#Bibliografía|Otero Piñeiro, 2009]].</ref> A rápida constitución da comunidade demostra a súa influencia, que tiñachega a Bouzas, onde funda a Confraría da Nosa Señora dos Remedios.<ref>{{Cita Péreznovas|autor=|data=|xornal=Vila de CetaBouzas|título=Cofradías|url=http://viladebouzas.com/cofradias/|lingua=es|data-acceso=2018-10-12}}</ref>

En 1589 [[Francis Drake]] atacou Vigo e o convento quedou destruído e queimado. Volveuse edificar baixo o padroado dos descendentes da fundadora.<ref>PARES, [s.d.].</ref> Nos séculos seguintes algunhas mulleres da Casa de Ceta asentadas en Bouzas ingresan no convento do Areal. Unha delas foi [[María Xosefa Teresa de Oia e Miranda]] (1777-1876) que se converte en abadesa. Por mor das [[desamortización]]s de [[Juan Álvarez Mendizábal|Mendizábal]] e [[Pascual Madoz|Madoz]], en 1846 a familia reclamou a propiedade e a comunidade de relixiosas instalouse no convento de franciscanas de Tui.

O seu pai era Rodrigo Pérez de Ceta, a súa nai chamábase Basquida García. Oe o herdeiro da liñaxe foi o seu irmán Esteban. Os seus avós paternos foron Esteban de Ceta, señor da Casa Torre de Baiona, e María Varela de Aldao.{{Sfn|Muñoz Altea|1987|p=333}} Por esta vía descende de Pedro Yáñez de Ceta e Teodosia Silva de Romai. A [[Casa de Ceta]] tiña o privilexio de outorgar indulto a un reo, privilexio que lle fora concedido polos [[Reis Católicos]].<ref name=":0" />

Posuían propiedades en [[Baiona]], [[Coia, Vigo|Coia]], [[Bouzas, Vigo|Bouzas]] e o [[O Berbés, Vigo|Berbés]] (Vigo), onde se conserva a [[Casa Torre de Ceta e Arines|Casa Torre de Ceta]].