Esqueleto: Diferenzas entre revisións

Tendo en conta que os exoesqueltosexoesqueletos limitan obviamente o crecemento do animal, as especies con esta característica desenvolveron evolutivamente variadas solucións. A maioría dos moluscos teñen cunchas calcáreas que acompañan ó crecemento do animal mediante crecemento no [[diámetro]] mantendo a súa morfoloxía. Outros animais, tales coma os [[artrópodo]]s, abandonan o vello exoesqueleto ó medrar, proceso que se coñece como "muda". O novo exoesqueleto endurécese mediante procesos de calcificación e esclerotización.

Moitos taxóns producen exoesqueletos, os cales están compostos por unha gran gama de materiais. [[Óso]]s, [[cartilaxe]]s, ou a [[dentina]], son empregados polos peixes [[ostracodermos]] e [[tartaruga|tartarugas]]. A [[quitina]] forma o exoesqueleto dos artrópodo*sartrópodos (insectos, arácnidos, crustáceos, como os cangrexos e saltóns) así mesmo esta substancia está presente nalgúns fungos e bacterias, aínda que non forman estruturas típicas de esqueleto. O [[carbonato de calcio]] constitúe as cascas dos [[moluscos]], [[braquiópodos]], e algúns tubos creados polos vermes [[poliquetos]]. O [[sílice]] (dióxido de silicio) forma o exoesqueleto nas [[diatomeas]] microscópicas e [[radiolario]]s.

Algúns organismos, como algúns dos [[foraminíferos]], forman exoesqueletos aglutinando grandsgrans de area e cunchas cara ó exterior. Contrariamente á crenza popular, os [[equinodermo]]s non posúen un exoesqueleto, posto que este está sempre contido dentro dunha capa de tecido vivo.

Os exoesqueletsexoesqueletos evolucionaron de forma independente en moitas ocasións, dezaoito liñaxes diferentes evolucionaron producindo un exoesqueleto calcificado de forma independente.<ref name=Porter2007>{{cita publicación