Motor de indución: Diferenzas entre revisións

O [[estator]] é composto de chapas finas de [[aceiro magnético]] tratadas termicamente para reducir ao mínimo as perdas por [[correntes parasitas]] e [[histerese]]. Estas chapas teñen o formato de un anel com rañuras internas (vista frontal) de tal maneira que podanpoidan ser aloxados enrolamentos, os cales por súa vez, cando en operación, deberán crear un campo magnético no estator. O rotor tamén é composto de chapas finas de azo magnético tratadas termicamente, co formato tamén de anel (vista frontal) e cos enrolamentos aloxados lonxitudinalmente.

Ao estar o circuíto do rotor fechado comezan a circular por el correntes inducidas que se opoñen á variación de fluxo (Lei de Lenz), estas correntes fan que se produza unha forza no rotor tendente a que este xire en sincronismo co campo xirante, porén, se se alcanzase este sincronismo deixaría de haber variación de fluxo e polo tanto non habería corrente nennin forza, polo que o motor nunca alcanza o sincronismo e ten un "[[escorregamento]]" '''s'''

O motor de indución é o motor de construción mais simple. Estator e rotor son montados solidarios, con un eixo comuncomún aos “aneis” que os compoñen. A aplicación de tensión nos enrolamentos do estator irá facer con que apareza unha tensión nos enrolamentos do rotor. AsiAsí, o estator pode ser considerado como o primario de un [[transformador]] e o rotor como seu secundario.

*Con aneis rozantes: os circuítos do rotor terminan nun anel concéntrico co rotor e onde fai contacto unha escobavasoira que transmite a corrente aos terminais do rotor, que son accesíbeis.