Órgano Hammond: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
corrixo lingua
talla > talle
Liña 7:
O apoxeo do Órgano Hammond tivo lugar nos anos 60 e 70, destacando en diversos xéneros musicais, tanto no [[jazz]], no [[Música rock|rock]], como tamén no [[soul]], no [[gospel]] e a [[música lixeira]].
 
En 1955 xurdiron os modelos hoxe denominados ''clásicos'' tales como B3, C3 e RT3, que expandiron a súa popularidade, sendo adoptado por músicos, inicialmente pianistas, dado tallatalle de [[Jimmy Smith]], [[Juan Torres]], [[Wild Bill Davis]], [[Shirley Scott]], [[Jack McDuff]], [[Jimmy McGriff]], [[Lou Bennett]], [[John Patton]], [[John Medeski]], [[Richard 'Groove' Holmes]], [[Bradley Joseph]] no [[jazz]]; e [[John Evan]] (membro de [[Jethro Tull]]), [[Keith Emerson]] (ELP), [[Jon Lord]] (do grupo [[Deep Purple]]), [[Richard Wright]] (integrante de [[Pink Floyd]]),[[Tony Banks]] (virtuoso teclista de [[Genesis]]),[[Rick Wakeman]] (integrante de [[Yes]]) e [[Joe Cocker]], no xénero do [[Música rock|rock]], entre outros.
 
No ano 2002, a empresa xaponesa Suzuki adquiriu o nome e desde entón chámase ''Hammond-Suzuki''. Baixo esta marca, fabrica recreacións do instrumento orixinal usando sons mostreados do órgano modelo B3 orixinal. De todas as maneiras, estes produtos son obxecto de competencia polos outros fabricantes de sintetizadores e teclados como Casio, Roland (serie VK), Korg (series CX e BX), Clavia (series Nord Electro e Nord Stage) e Yamaha. Con todo, na actualidade aínda é posible adquirir novas versións dixitais do modelo B3; ata existe a versión de luxo, e a versión portátil.