Porén, a pesar de todo este crecemento existen profundas desigualdades:
* numerosos cerrespechamentos de negocios do sector textiltéxtil, a mecánica, e a metalurxia;
* entre 470 000 e 500 000 demandantes de emprego<sub>;,</sub>
* dous millóns de persoas que perciben salarios de 400 ou 500 francos por mes.
*
Despois de varios meses, e dun ano de síntomas importantes de deteriorodeterioración da situación económica francesa fan a súa aparición. O número de persoas no desemprego aumenta de forma regular: ao comezo de 1968, son xa cerca de 500 000. Os xoves son os primeiros en sufrir as consecuencias e en 1967,o goberno debe crear a ANPE. A grande folga de mineiros de 1963 sinalou o comezo da crise mineira que estaba a vivir os seus últimos anos antes do comezo dunha crise fatal. Un número importante de folgas teñen lugar entre 1966 e 1967, tanto na rexión parisina coma nas provincias. Dous millóns de traballadores son pagados ao SMIG e séntense excluídos da prosperidade, entre eles moitos obreiros de fábricas, mulleres ou traballadores inmigrantes. Os salarios reais comezan a baixar e os traballadores comezan a preocuparse polas súas condicións laborais. Os sindicatos opóñense ás ordenanzas de 1967 sobre a Seguridade Social. Os barrios pobres aínda existen, o máis coñecido é Nanterre, directamente por debaixo dos ollos dos estudantes.
