A metodoloxía máis moderna para medir as HDL, dispoñible clinicamente desde finais da década de 1990,<ref>[{{Cita web |url=http://www.liposcience.com/index2.cfm?scid1=72&id=28 |título=liposcience.com] |data-acceso=23 de febreiro de 2015 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20100214171153/http://www.liposcience.com/index2.cfm?scid1=72&id=28 |dataarquivo=14 de febreiro de 2010 |urlmorta=si }}</ref> é o uso de a pegada de [[resonancia magnética nuclear]] (RMN ou NMR) das partículas para medir a súa concentración e tamaño. Nesta metodoloxía o pioneiro foi [[Jim Otvos]],<ref>[{{Cita web |url=http://www.liposcience.com/ |título=liposcience.com] |data-acceso=23 de febreiro de 2015 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20150212083611/http://www.liposcience.com/ |dataarquivo=12 de febreiro de 2015 |urlmorta=si }}</ref> que reduciu drasticamente os custos da medición de HDL.
==== Concentracións óptimas totais e de HDL grandes ====
