Lingua kven: Diferenzas entre revisións

Desde 1860 o goberno noruegués intentou asimilar os kvens, prohibindo o uso da súa lingua nas escolas e na administración, e norueguizando os seus nomes e topónimos. A partir de 1969 permitiuse o ensino voluntario do finlandés, e nese marco comezou a se ensinar dentro da materia tamén a variedade kven no ensino primario, situación que se mantivo despois do recoñecemento do kven como lingua diferenciada. Desde o curso 2006 pódese estudar a lingua e cultura kven na [[Universidade de Tromsø]]e para a súa utilización polos alumnos Eira Söderholm escribiu a primeira gramática <ref>[{{Cita web |url=http://www.uab.ro/jolie/2008/10_molnar_bodrogi_eniko.pdf |título=Enikő Molnár Bodrogi: Strategies of language revitalization in Scandinavia. Journal of. Linguistic and Intercultural Education. 2008/1, 123-131] |data-acceso=10 de marzo de 2013 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20170809041243/http://uab.ro/jolie/2008/10_molnar_bodrogi_eniko.pdf |dataarquivo=09 de agosto de 2017 |urlmorta=si }}</ref> A Asociación Kven de Noruega ([[Ruijan Kveeniliitto]]) é moi activa na reivindicación e promoción do kven, e organiza cursos para adultos nos seus centros locais. Logo do seu recoñecemento oficial en 2005 estableceuse o [[Kainun institutti|Instituto Kven]] aínda que non estivo totalmente operativo ata 2007, e que é un centro nacional para a lingua e cultura Kven que ten a súa sede en [[Børselv]]. Forman parte do Instituto o [[Kainun kieliraati|Consello da Lingua Kven]], un órgano consultivo formado por lingüistas encargado de formular un estándar para o kven que ten que refrendar a [[Kielitinka|Asemblea da Lingua Kven]] no que están representados os falantes.

* [https://web.archive.org/web/20130603032702/http://www.finsk.no/?id=165 Lingua kven en finsk.no]