Poesía: Diferenzas entre revisións

O recurso predominante na [[métrica hebraica|poesía bíblica]] [[lingua hebrea|hebrea]], incluíndo moitos [[salmo]]s, foi o ''[[paralelismo]]'', unha estrutura retórica na que as liñas sucesivas reflíctense entre elas na estrutura gramatical, na estrutura do son e na noción do contido. O paralelismo prestábase a respostas [[antífona|antifonais]] ou de [[chamada e resposta]], que pode ser reforzada pola [[entoación]]. Deste xeito, a poesía bíblica baséase moito menos nos pés métricos para crear ritmo, e no seu canto, crea ritmo baseándose en unidades de son máis longas, como frases e oracións.<ref>{{cita libro|apelido=Walker-Jones|nome=Arthur|título=Hebrew for biblical interpretation|ano=2003|editor=Society of Biblical Literature|isbn=978-1-58983-086-8|páxinas=211–213}}</ref> Algunhas formas clásicas de poesía, como os [[venpa]] da [[lingua támil]], tiñan gramáticas ríxidas (até o punto que poden ser expresados en [[gramática libre de contexto]]) o que garantiu un ritmo.<ref>{{cita publicación periódica|apelido=Bala Sundara Raman|nome=L|autor2=Ishwar, S|autor3= Kumar Ravindranath, Sanjeeth|título=Context Free Grammar for Natural Language Constructs: An implementation for Venpa Class of Tamil Poetry|xornal=Tamil Internet|ano=2003|páxinas=128–136|doi=|url=http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/summary?doi=10.1.1.3.7738}}</ref> Na [[poesía chinesa]], tanto os tons como os acentos crean o ritmo. A [[Shi (poesía)|poesía clásica chinesa]] identifica catro tons: ton de nivel, ton ascendente, ton saínte e ton entrante.<ref>{{cita libro|autor=Brogan, TVF|título=The Princeton handbook of multicultural poetries|ano=1995|editor=Princeton University Press|isbn=978-0-691-00168-5|páxina=86}}</ref>

 

 

====Métrica====