Revisión como estaba o 3 de marzo de 2018 ás 13:35 editar Atobar (conversa \| contribucións) Administradores 45.193 edicións mSen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 25 de agosto de 2018 ás 21:05 editar desfacer InternetArchiveBot (conversa \| contribucións) Bots 233.964 edicións Recuperando 2 fontes e etiquetando 0 como mortas. #IABot (v2.0beta8) Edición máis nova →
Liña 8: == Historia e características == Antes do [[século XVIII]] a poesía do Kalevala era común ao longo de Finlandia e [[Carelia]], pero no XVIII comezou a desaparecer nas terras finesas, primeiro no oeste do país, a causa da expansión da poesía rimada europea, que se estaba convertendo en máis común en Finlandia e polos intentos de erradicación que desde a reforma luterana realizaban os sacerdotes para prohibir todas as historias e cancións cunha orixe pagá, aínda así a tradición permaneceu.<ref>{{Cita web \|url=http://www.finlit.fi/kalevala/index.php?m=11&s=38&l=1\|title=Laulut Kalevalan takana\|accessdate=31 August 2010\|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20110524081440/http://www.finlit.fi/kalevala/index.php?m=11&s=38&l=1\|dataarquivo=24 de maio de 2011\|urlmorta=si}}</ref> O lingüista e nacionalista finlandés [[Kaarle Akseli Gottlund]] (1796–1875) expresou o seu desexo dunha épica finlandesa que de xeito semellante á ''[[A Iliada\|Ilíada]]'', ''[[Beowulf (poema)\|Beowulf]]'' ou ''[[Nibelungenlied]]'' fora compilada de varios poemas e cancións representativos de toda Finlandia. El esperaba que tal esforzo había incitar un sentido de nacionalidade e independencia no pobo finlandés. En 1820, [[Reinhold von Becker]] fundou o periódico ''Turun Wiikko-Sanomat'' e publicou tres artigos co título de ''Väinämöisestä'', que se converteron nunha inspiración para Elias Lönnrot á hora de realizar a súa tese na Universidade de Turku.<ref name="Turun Wiikko-Sanomat 1820">{{cita web \|url=http://digi.lib.helsinki.fi/sanomalehti/secure/browse.html?action=year&id=1457-4888&name=Turun%20Wiikko-Sanomat\|título=Turun Wiikko-Sanomat 1820 archive.\|accessdate=19 de agosto de 2010}}</ref> No século XIX a colleita de materiais fíxose máis grande, sistemática e organizada, chegando a [[Sociedade de Literatura Finlandesa]] a arquivar medio millón de páxinas de versos recollidos en Finlandia, [[Estonia]] e Carelia.<ref name="Folklore Fellows #15">{{cita web \|url=http://www.folklorefellows.fi/netw/ffn15/fls.html\|título=The folklore activities of the Finnish Literature Society \|accessdate=19 de agosto de 2010\|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20060517044417/http://www.folklorefellows.fi/netw/ffn15/fls.html\|dataarquivo=17 de maio de 2006\|urlmorta=si}}</ref> A magna obra ''Suomen Kansan Vanhat Runot'' publicou en 33 volumes 85,000 ítems de poesía ao longo de corenta anos, permanecendo outros 65.000 ítems inéditos.<ref name="Suomen Kansan Vanhat Runot">{{cita web \|url=http://dbgw.finlit.fi/skvr/\|título=Suomen Kansan Vanhat Runot kotisivu\|accessdate=19 de agosto de 2010}}</ref>. A finais do XIX a colleita de materiais en Carelia e áreas do leste de Finlandia convertérase nunha moda, denominada [[carelianismo]], unha forma de [[romanticismo nacional]]. Segundo o folclorista finlandés [[Kaarle Krohn]] 20 dos 45 poemas do ''Kalevala'' poderían ter a súa orixe en Estonia, mentres que 23 serían do oeste de Finlandia e 2 de [[Ingria]].<ref name="Lauri Honko">Lauri Honko, ''Religion, Myth, and Folklore in the World's Epics: The Kalevala and Its Predecessors'', Walter de Gruyter, 1990, ISBN 3-11-012253-7</ref>

Kalevala: Diferenzas entre revisións