Heavy metal: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m →‎Black metal: Igrexa (arquitectura)
Recuperando 14 fontes e etiquetando 0 como mortas. #IABot (v2.0beta8)
Liña 28:
O papel protagonista da [[guitarra eléctrica]] no heavy metal adoita colidir co papel tradicional de líder de grupo do vocalista. A socióloga [[Deena Weinstein]] cualificouno como unha "tensión musical na que ámbolos dous contenden polo dominio cunha rivalidade amistosa".<ref name=W25/> Tamén afirmou que o heavy metal "require a subordinación da voz baixo o son conxunto do grupo", e que "reflectindo as raíces do xénero na [[contracultura]] dos anos 1960, require unha demostración explícita de emoción no canto como sinal de autenticidade".<ref>{{Harvnb|Weinstein|2009|p=26}}</ref> Neste mesmo senso o crítico musical [[Simon Frith]] afirmou que o ton da voz dos cantantes de heavy metal é máis importante que as letras das cancións en si mesmas.<ref>Citado en {{Harvnb|Weinstein|2009|p=26}}</ref>
 
O [[baixo]] ten un rol prominente no son do heavy metal xa que a súa interacción co son das guitarras é un elemento central do xénero, sendo o instrumento que fornece os sons máis baixos característicos do xénero.<ref name=W24>{{Harvnb|Weinstein|2009|p=24}}</ref> Por isto considérase que xoga un papel máis importante no heavy metal que noutros xéneros como pode ser o rock.<ref name="W24"/> As liñas do baixo no heavy metal poden presentar unha ampla variedade en canto a súa complexidade, dende manter un [[ton de pedal]] baixo ata execucións complexas de ''[[riff]]s'' e ''[[lick (música)|licks]]'' xunto ás guitarras rítmica e principal. Algúns grupos empregan o baixo como un instrumento principal, enfoque popularizado polo uso e solos de baixo de [[Cliff Burton]] de [[Metallica]] a comezos dos anos 1980.<ref>{{Cita web|url=http://www.bassplayer.com/article/the-king-metal/Feb-05/164|título=Cliff Burton's Legendary Career: The King of Metal Bass|páxina-web=Bass Player|data=2005|data-acceso=13 de novembro de 2007|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20151106164523/http://www.bassplayer.com/article/the-king-metal/Feb-05/164|dataarquivo=06 de novembro de 2015|urlmorta=si}}</ref>
 
[[Ficheiro:Blast beat drum pattern 4.png|miniatura|esquerda|300px|Exemplo de padrón ''blast beat'' para batería. {{Escoitar
Liña 110:
O historiador [[Ian Christe]] describiu o significado do termo da seguinte forma:"heavy" é un sinónimo de "potente" ou "profundo", e "metal" designa un certo tipo de estado de ánimo, opresivo e pesado como o metal.<ref>{{Harvnb|Christe|2003|p=10}}</ref> O primeiro álbum de [[Iron Butterfly]], publicado a comezos de 1968, titulouse ''[[Heavy (álbum)|Heavy]]'', e o primeiro uso rexistrado de "heavy metal" na letra dunha canción foi no tema do mesmo ano "[[Born to Be Wild]]" do grupo [[Steppenwolf]], facendo referencia a unha [[motocicleta]].<ref name="Walser8">{{Harvnb|Walser|1993|p=8}}</ref>
 
O primeiro uso documentado do termo para describir un tipo de música rock aparece nunha crítica de [[Barry Gifford]] no número da revista ''[[Rolling Stone]]'' do 11 de maio de 1968, na que escribiu sobre o álbum ''[[A Long Time Comin']]'' do grupo estadounidense [[Electric Flag]]: "Esta é a nova música soul, a síntese do blues branco e o heavy metal rock".<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Gifford|nome=Barry|título=Electric Flag - A Long Time Comin'|revista=Rolling Stone|data=11 de maio de 1968|páxina=20|cita=This is the new soul music, the synthesis of white blues and heavy metal rock}}</ref> En xaneiro de 1970, Lucian K. Truscott na súa crítica de ''[[Led Zeppelin II]]'' para o xornal ''[[The Village Voice]]'' describiu o son como ''"heavy (pesado)"'' comparando o grupo con [[Blue Cheer]] e [[Vanilla Fudge]].<ref>{{Cita novas|url=http://www.villagevoice.com/news/these-led-zeppelin-guys-are-surprisingly-good-6659450|título=Riffs|nome=Lucian K.|apelidos=Truscott|xornal=The Village Voice|data=22 de xaneiro de 1970}}</ref> Outros primeiros usos documentados desta frase poden atoparse en varias críticas de [[Mike Saunders]], quen no número do 12 de novembro de 1970 de ''Rolling Stone'' describiu o álbum homónimo do grupo [[Humble Pie]] como "máis da mesma merda heavy metal".<ref>{{cita publicación periódica|apelidos=Saunders|nome=Mike |data=12 de novembro de 1970|título=Humble Pie: 'Town and Country' (review) |url-arquivo=httphttps://web.archive.org/web/20071130055912/http://www.rollingstone.com/artists/humblepie/albums/album/158628/review/5944670/town_and_country |revista=Rolling Stone |url=http://www.rollingstone.com/artists/humblepie/albums/album/158628/review/5944670/town_and_country |data-arquivo=30 de novembro de 2007|data-acceso=17 de decembro de 2007|urlmorta=si}}</ref>
 
Nunha crítica do álbum ''[[Kingdom Come]]'' do grupo [[Sir Lord Baltimore]] no número de maio de 1971 da revista ''[[Creem]]'', Saunders escribiu "Sir Lord Baltimore semella ter feito sen pensar a maioría dos mellores trucos de libro do heavy metal".<ref>{{cita novas|apelidos=Saunders|nome=Mike |data=1971 |url=http://www.creemmagazine.com/_site/BeatGoesOn/SirLordBaltimore/KingdomCome001.html|url-arquivo=httphttps://web.archive.org/web/20070308145737/http://www.creemmagazine.com/_site/BeatGoesOn/SirLordBaltimore/KingdomCome001.html|data-arquivo=808 de marzo de 2007|urlmorta=si |título=Sir Lord Baltimore's 'Kingdom Come' (review) |revista=Creem |data-acceso=17 de marzo de 2007}}</ref> Ao crítico [[Lester Bangs]], que escribía para esta mesma publicación, atribúeselle a popularización do termo grazas os seus ensaios a comezos da década de 1970 sobre grupos como Led Zeppelin e Black Sabbath.<ref>{{Harvnb|Weinstein|1991|p=19}}</ref> Durante esa década, o termo ''heavy metal'' empregouse tamén por certos sectores críticos como unha connotación negativa. En 1979, [[John Rockwell]] do ''[[New York Times]]'' describiu o que denominou "heavy-metal rock" como "unha música brutalmente agresiva tocada principalmente para mentes confusas polas drogas",<ref>{{Cita novas|apelidos=Rockwell|nome=John|xornal=New York Times|data=4 de febreiro de 1979|páxina=D22|título=&#8203;|subscrición=yes}}</ref> e noutro artigo definiuno como "unha exaxeración groseira dos fundamentos do rock que atrae os adolescentes brancos".<ref>{{Cita novas|apelidos=Rockwell|nome=John|xornal=New York Times|data=13 de agosto de 1979|páxina=C16|título=&#8203;|subscrición=yes}}</ref>
 
[[Bill Ward]], batería do grupo [[Black Sabbath]], usou o termo "downer rock" para describir este estilo musical, termo que se lle aplicaría á súa banda e a [[Bloodrock]], e que posteriormente a revista ''[[Classic Rock]]'' describiría a cultura relacionada con este termo xirando en torno ao uso de ''[[Quaaludes]]'' e a enchente de viño.<ref>{{cita novas|título=The Lost Pioneers of Heavy Metal |apelidos=Sleazegrinder |revista=Classic Rock |data=marzo de 2007}}</ref> O uso deste termo sería substituído posteriormente polo definitivo de "heavy metal".<ref>{{Cita libro|nome=Kevin|apelidos=Holm-Hudson|título=Progressive Rock Reconsidered|editorial=Routledge|ano=2002|ISBN=0-8153-3715-9}}</ref>
Liña 137:
En 1968 o son que sería posteriormente coñecido como heavy metal comezou a tomar unha forma definitiva. En xaneiro dese ano o grupo de [[San Francisco]] [[Blue Cheer]] publicou unha versión do tema de [[Eddie Cochran]] "[[Summertime Blues]]" no seu álbum de estrea ''[[Vincebus Eruptum]]'', que moitos consideran como a primeira gravación de heavy metal.<ref>{{Cita libro|apelidos=McCleary|nome=John Bassett|ano=2004|título=The Hippie Dictionary: A Cultural Encyclopedia of the 1960s and 1970s|editorial=Ten Speed Press|ISBN=1-58008-547-4|páxinas=240, 506}}</ref> Ese mesmo mes [[Steppenwolf]] publicou o seu álbum de estrea homónimo ''[[Steppenwolf (álbum)|Steppenwolf]]'', que incluíu no tema "[[Born to Be Wild]]" unha das primeiras referencias documentadas do termo "heavy metal" nunha letra de canción.<ref name="Walser8"/> En xullo dese ano, [[Jeff Beck Group]] publicou o seu primeiro álbum, ''[[Truth]]'', que segundo a crítica musical desa época contiña "os ruídos máis derretidos, espiñados e rotundamente divertidos de tódolos tempos".<ref>Gene Santoro, citado en {{Cita libro|apelidos=Carson|nome=Annette|ano=2001|título=Jeff Beck: Crazy Fingers|editorial=Backbeat Books|ISBN=0-87930-632-7|páxina=86}}</ref> En outubro, [[The Beatles]] publicou o seu ''[[The Beatles (álbum)|White Album]]'' coa canción "[[Helter Skelter]]", que se converteu nun dos temas de son máis duro publicado por un grupo tan famoso naquel entón.<ref>{{Cita libro|apelidos=Blake|nome=Andrew|ano=1997|título=The Land Without Music: Music, Culture and Society in Twentieth-century Britain|editorial=Manchester University Press|ISBN=0-7190-4299-2|páxina=143}}</ref> A [[ópera rock]] ''[[S.F. Sorrow]]'' do grupo [[The Pretty Things]], publicada en decembro dese ano, incluíu o que se consideran cancións "proto heavy metal" como "Old Man Going" e "I See You".<ref>{{cita novas|apelidos=Strauss|nome=Neil |título=The Pop Life: The First Rock Opera (No, Not 'Tommy') |xornal=New York Times |data=3 de setembro de 1998|url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F05E0D6133FF930A3575AC0A96E958260 |data-acceso=26 de xuño de 2008|subscrición=yes}}</ref><ref>{{Cita web|apelidos=Mason|nome=Stewart|url={{Allmusic|class=song|id=i-see-you-mt0027360249|pure_url=yes}}|título=I See You: Review|páxina-web=Allmusic|data-acceso=17 de outubro de 2012}}</ref>
 
Neste período [[contracultura]]l tamén destacou o grupo [[MC5]], nos seus comezos parte da escena do [[garage rock]] de [[Detroit]], que desenvolveron un estilo distorsionado visto como unha grande influencia no posterior son do heavy metal e a posterior [[música punk]].<ref>{{Cita libro|apelidos=Bukszpan|nome=D|ano=2003|título=The Encyclopedia of Heavy Metal|editorial=Barnes & Noble|ISBN=0-7607-4218-9|páxina=141}}</ref><ref>{{Cita libro|apelidos1=Braunstein|nome1=P|apelidos2=Doyle|nome2=M. W.|título=Imagine Nation: the American Counterculture of the 1960s and '70s|lugar=Londres|editorial=Routledge|ano=2002|ISBN=0-415-93040-5|páxina=133}}</ref> [[The Stooges]] tamén comezou a establecerse como unha influencia para estes sons, con temas como "[[I Wanna Be Your Dog]]" que incluíron fortes ''riffs'' de guitarra distorsionados.<ref>{{cita libro |apelidos=Trynka|nome=Paul |título=Iggy Pop: open up and bleed |editorial=Broadway Books |lugar=Nova York |ano=2007 |páxina=95 |isbn=0-7679-2319-7}}</ref> [[Pink Floyd]] publicou dúas das súas cancións máis pesadas e ruidosas ata aquela data, "[[Ibiza Bar]]" e "[[The Nile Song]]", esta última considerada como unha das cancións máis duras gravadas por este grupo.<ref>{{Cita web|apelidos=Kellman|nome=Andy|url={{Allmusic|class=album|id=relics-mw0000309068|pure_url=yes}}|título=Relics, Pink Floyd: Review|páxina-web=Allmusic|data-acceso=17 de outubro de 2012}}</ref><ref>{{Cita libro|nome=J.|apelidos=DeRogatis|título=Turn On Your Mind: Four Decades of Great Psychedelic Rock|lugar=Michigan|editorial=Hal Leonard|ano=2003|ISBN=0-634-05548-8|páxina=132}}</ref> O [[In the Court of the Crimson King|álbum de estrea]] de [[King Crimson]] incluíu o tema "[[21st Century Schizoid Man]]", considerado dentro do heavy metal por varios críticos.<ref>{{Cita novas|apelidos=Fricke|nome=David|url-arquivo=httphttps://web.archive.org/web/20090425074919/http://www.rollingstone.com/artists/kingcrimson/albums/album/268735/review/5942988/the_power_to_believe|data-arquivo=25 de abril de 2009|título=King Crimson: The Power To Believe : Music Reviews : Rolling Stone|url=http://www.rollingstone.com/artists/kingcrimson/albums/album/268735/review/5942988/the_power_to_believe|revista=Rolling Stone|urlmorta=si|dataacceso=21 de outubro de 2015}}</ref><ref>{{Harvnb|Buckley|2003|p=477}}</ref>
 
En xaneiro de 1969 foi publicado o álbum de estrea [[Led Zeppelin (álbum)|homónimo]] de Led Zeppelin, que acadou a posición número 10 na lista ''[[Billboard]]''. En xullo dese ano, Led Zeppelin e [[Grand Funk Railroad]] tocaron no ''Atlanta International Pop Festival'', e ese mesmo mes [[Leslie West]] publicou o álbum ''[[Mountain]]'', con pesados sons de guitarra de blues rock e vivas voces. Xa baixo o nome de [[Mountain (grupo musical)|Mountain]] tocaría en agosto dese ano durante unha hora no [[Festival de Música e Artes de Woodstock|festival de Woodstock]]. O álbum de estrea oficial do grupo ''[[Mountain Climbing]]'' de (1970), malia ser considerado inicialmente dentro do xénero [[hard rock]], acadou a posición número 85 da lista ''"Top 100 Metal Albums"'' compilada por ''[[Hit Parader]]'' en 1989, na que tamén apareceu o álbum de 1971 ''Survival'' do grupo Grand Funk Railroad, na posición número 72. Na mesma época, en novembro de 1970, [[Love Sculpture]] publicou o álbum ''Forms and Feelings'', que incluíu unha forte e agresiva versión da "[[Danza do Sabre]]" de [[Aram Khachaturian]].<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=174}}</ref>
 
[[Ficheiro:Jimmy Page with Robert Plant 2 - Led Zeppelin - 1977.jpg|miniatura|esquerda|250px|[[Jimmy Page]] e [[Robert Plant]] en 1977.]]
[[Led Zeppelin]] definiu os aspectos centrais do xénero emerxente, co estilo de guitarra altamente distorsionado de [[Jimmy Page]] e as voces dramáticas do cantante [[Robert Plant]].<ref>{{Harvnb|Charlton|2003|p=239}}</ref><ref>{{cita novas |título=Whole Lotta Love |revista=Rolling Stone |ano=2003 |url=http://www.rollingstone.com/news/story/6595920/whole_lotta_love |data-acceso=3 de abril de 2007 |url-arquivo=httphttps://web.archive.org/web/20071014175923/http://www.rollingstone.com/news/story/6595920/whole_lotta_love |data-arquivo=14 de outubro de 2007 |urlmorta=si }}</ref> Outros grupos xa cun son consistentemente máis pesado probarían ser igual de importantes na codificación do xénero. As publicacións en 1970 dos álbums ''[[Black Sabbath (álbum)|Black Sabbath]]'' e ''[[Paranoid]]'' por parte de [[black Sabbath]], e a de ''[[In Rock]]'' por parte de [[Deep Purple]] resultaron ser cruciais neste senso.<ref name="Walser10"/>
 
Black Sabbath desenvolveu un son particularmente pesado debido en parte a un accidente sufrido polo guitarrista [[Tony Iommi]] antes da fundación do grupo. Incapaz de tocar con normalidade, Iommi tivo que axustar a súa guitarra para que lle fose máis doado tocala e baseouse en ''[[power chord]]s'' pola súa relativa simplicidade en canto á posición requirida dos dedos.<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=di Perna|nome=Alan|título=The History of Hard Rock: The 70's|revista=Guitar World|data=marzo de 2001}}</ref> Deep Purple presentaba flutuacións entre estilos nos seus primeiros anos, pero en 1969 o vocalista [[Ian Gillan]] e o guitarrista [[Ritchie Blackmore]] lideraron o grupo cara a un estilo máis próximo ao heavy metal.<ref>{{Harvnb|Charlton|2003|p=241}}</ref> En 1970 Black Sabbath e Deep Purple acadaron éxitos nas listas do Reino Unido con "[[Paranoid]]" e "[[Black Night]]" respectivamente.<ref name="RnR Hall of Fame">{{cita web |url=http://www.rockhall.com/inductees/black-sabbath|título=Black Sabbath|editorial=[[Salón da Fama do Rock|Rock and Roll Hall of Fame]]|data-acceso=8 de marzo de 2010}}</ref><ref>{{Harvnb|Buckley|2003|p=232}}</ref> Ese mesmo ano outras dúas bandas británicas publicaron álbums de estrea con tinturas de heavy metal: [[Uriah Heep]] con ''[[Very 'Eavy... Very 'Umble]]'' e [[UFO (grupo musical)|UFO]] con ''[[Unidentified Flying Object (álbum)|UFO 1]]''. [[Bloodrock]] publicou o seu [[Bloodrock (álbum)|álbum de estrea homónimo]], cunha colección de pesados ''riffs'' de guitarra, voces roucas e letras macabras,<ref>{{Cita web|apelidos=Guarisco|nome=Donald A.|url={{Allmusic|class=album|id=bloodrock-mw0000176093|pure_url=yes}}|título=Bloodrock: ''Bloodrock'' > Review|páxina-web=[[AllMusic]]|data-acceso=5 de febreiro de 2012}}</ref> e [[Budgie]] adaptou os novos sons no contexto dos tríos musicais.<ref>{{cita web |apelidos=Henderson|nome=Alex|título=Budgie (review)|editorial=Allmusic |url={{Allmusic|class=album|id=budgie-mw0000208307|pure_url=yes}} |data-acceso=15 de setembro de 2009}}</ref> As temáticas líricas de corte [[ocultismo|ocultista]] e a imaxinería empregada por Black Sabbath e Uriah Heep probaron ser de grande influencia na estética asociada ao xénero, con Led Zeppelin contribuíndo a poñer en primeiro plano este tipo de elementos co seu álbum [[Led Zeppelin IV]], publicado en 1971.<ref>{{Cita libro|apelidos=Fast|nome=Susan|ano=2001|título=In the Houses of the Holy: Led Zeppelin and the Power of Rock Music|editorial=Oxford University Press|ISBN=0-19-511756-5|páxinas=70–71}}</ref> En [[Alemaña]], o grupo [[Scorpions]] estreouse co álbum ''[[Lonesome Crow]]'' en 1972. Nese mesmo ano [[Ritchie Blackmore]] destacou cos seus solos de guitarra no álbum de Deep Purple ''[[Machine Head (álbum)|Machine Head]]'', e posteriormente en 1975 deixaría o grupo para formar [[Rainbow]].<ref name="Walser10"/> Ao outro lado do [[Océano Atlántico|Atlántico]], o grupo que marcou a tendencia foi [[Grand Funk Railroad]], descrito como o "grupo americano de heavy metal con máis éxito comercial dende 1970 ata a súa separación en 1976, establecendo a fórmula do éxito nos anos setenta: as xiras continuas".<ref>{{Harvnb|Pareles|Romanowski|1983|p=225}}</ref> Outros grupos identificados co heavy metal emerxeron nos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]], como [[Blue Öyster Cult]] ([[Blue Öyster Cult (álbum)|1972]]), [[Aerosmith]] ([[Aerosmith (álbum)|1973]]) e [[Kiss]] ([[Kiss (álbum)|1974]]). Todos estes grupos chegaron a unha audiencia cada vez maior grazas a xiras continuas e actuacións en directo cada vez máis elaboradas.<ref name="Walser10"/>
Liña 169:
Cara a mediados dos anos 1980 o [[glam metal]] converteuse nunha presenza dominante nas listas dos Estados Unidos, na televisión musical e nos circuítos de concertos. Novos grupos como [[Warrant]], [[Poison]] e [[Cinderella]] eran atraccións maiores, mentres que outros grupos como Mötley Crüe e Ratt continuaron a ser populares. Facendo de ponte estilística entre o [[hard rock]] e o glam metal, o grupo de [[Nova Jersey]] [[Bon Jovi]] acadou un grande éxito co seu terceiro álbum, ''[[Slippery When Wet]]'', publicado en 1986. A banda [[Suecia|sueca]] de estilo semellante [[Europe]] acadou a consideración de estrela internacional co álbum de 1986 ''[[The Final Countdown]]'', cando o [[The Final Countdown (canción)|tema homónimo deste disco]] acadou o número 1 nas listas de éxitos de 25 países.<ref>{{cita novas |título=Rock Group Europe Plan Comeback |xornal=BBC News |data=3 de outubro de 2003|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/3162506.stm |data-acceso=28 de novembro de 2008 |lugar=Londres}}</ref> Xa en 1987, a MTV comezou a emitir un novo programa titulado ''[[Headbanger's Ball]]'', adicado exclusivamente a emitir vídeos musicais de grupos de heavy metal. Porén, a audiencia deste xénero xa comezara a separarse en "faccións", cunha parte ''underground'' favorecendo sons máis extremos e desdeñando o o glam metal e outros estilos máis populares.<ref>{{Harvnb|Walser|1993|p=14}}; {{Harvnb|Christe|2003|p=170}}</ref>
 
En 1988, [[Jane's Addiction]] xurdiu da escena de clubs de [[hard rock]] dos Ánxeles co seu álbum de estrea ''[[Nothing's Shocking]]''. Na crítica deste álbum, ''Rolling Stone'' declarou "Jane's Addiction é o verdadeiro herdeiro de Led Zeppelin".<ref>{{cita web |título=Jane's Addiction: ''Nothing's Shocking'' |nome=Steve |apelidos=Pond |revista=Rolling Stone |data=20 de outubro de 1988 |url=http://www.rollingstone.com/artists/janesaddiction/albums/album/119704/review/5942383/nothings_shocking |data-acceso=1 de maio de 2007 |url-arquivo=httphttps://web.archive.org/web/20071002080218/http://www.rollingstone.com/artists/janesaddiction/albums/album/119704/review/5942383/nothings_shocking |data-arquivo=202 de outubro de 2007 |deadurl=yes |urlmorta=non }}</ref> Este grupo foi un dos primeiros en ser identificado dentro da tendencia do [[metal alternativo]] que se popularizaría na seguinte década.<ref name=Covach>{{Cita web|apelidos=Covach|nome=John|url=http://www2.wwnorton.com/college/music/rockhistory/outlines/ch12.htm|título=Heavy Metal, Rap, and the Rise of Alternative Rock (1982–1992)|obra=What's That Sound? An Introduction to Rock and its History|data-acceso=16 de novembro de 2007}}</ref>
 
=== Diversificación de estilos ===
Liña 255:
| foto3 =Rage Against The Machine.jpg
}}
O glam metal perdeu o favor da audiencia non polo éxito do grunge<ref>{{Harvnb|Christe|2003|p=231}}</ref> e pola cada vez maior popularidade dos sons máis agresivos tipificados por grupos de [[thrash metal]] coma [[Metallica]] e o posterior [[groove metal]] de [[Pantera]] e [[White Zombie]].<ref>{{Cita web|apelidos=Birchmeier|nome=Jason|url={{Allmusic|class=artist|id=pantera-mn0000005441|pure_url=yes}}|título=Pantera|editorial=Allmusic|data-acceso=19 de marzo de 2007}}</ref> En 1991 Metallica publicou o seu álbum ''[[Metallica (álbum)|Metallica]]'', tamén coñecido coma ''The Black Album'', que trasladou o son do grupo lonxe do [[thrash metal]] cara a un heavy metal máis tradicional,<ref>{{Cita libro|título=Metallica: The Complete Illustrated History|nome=Martin|apelidos=Popoff|editorial=Voyageur Press|ano=2013|isbn=9780760344828|páxina=105}}</ref> e que sería certificado coma 16x Platino pola [[Recording Industry Association of America|RIAA]].<ref>{{cita web|url=http://riaa.com/goldandplatinumdata.php?table=tblDiamond|título=Gold & Platinum – January 17, 2010 |editorial=RIAA|data-acceso=21 de outubro de 2015|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20070701163046/http://www.riaa.com/goldandplatinumdata.php?table=tblDiamond|dataarquivo=01 de xullo de 2007|urlmorta=si}}</ref> Unhas poucas bandas novas tiveron certo éxito comercial na primeira metade da década, con Pantera e o seu álbum ''[[Far Beyond Driven]]'' chegando ao primeiro posto da lista ''Billboard'' en 1994, mais na percepción da crítica "o heavy metal estaba morto".<ref>{{Harvnb|Christe|2003|p=305}}</ref> Algúns grupos tentaron adaptarse ao novo panorama musical. Metallica renovou a súa imaxe: os membros do grupo cortaron o cabelo e en 1996 foron cabezas de cartel no festival de música alternativa [[Lollapalooza]], fundado polo cantante [[Perry Farrell]] de [[Jane's Addiction]]. Malia que isto provocou unha resposta negativa de moitos dos seus fans,<ref>{{Harvnb|Christe|2003|p=312}}</ref> o grupo mantívose coma un dos de máis éxito mundial coa chegada do novo século.<ref>{{Harvnb|Christe|2003|p=322}}</ref>
 
Ao igual que Jane's Addiction, moitos dos grupos máis populares de comezos dos anos 1990 con raíces no heavy metal foron cualificados dentro do subxénero do [[metal alternativo]].<ref name=alternativemetal>{{cita web |título=Genre—Alternative Metal |editorial=Allmusic |url={{Allmusic|class=style|id=alternative-metal-ma0000012328|pure_url=yes}} |data-acceso=26 de marzo de 2007}}</ref> Os grupos da escena grunge de [[Seattle]] coma [[Soundgarden]], acreditado por "facer un lugar para o heavy metal no rock alternativo",<ref>{{cita web |apelidos=Erlewine|nome=Stephen |título=Soundgarden (Biography) |editorial=Allmusic |url={{Allmusic|class=artist|id=soundgarden-mn0000001098|pure_url=yes}} |data-acceso=1 de setembro de 2009}}</ref> e [[Alice in Chains]] atopáronse no centro do movemento do metal alternativo. Esta etiqueta aplicouse a un amplo espectro de outros grupos que fusionaron o heavy metal con outros estilos diferentes. [[Faith No More]] combinou o seu son de [[rock alternativo]] co [[punk]], [[funk]], heavy metal e o [[hip hop]],<ref>{{Cita novas|título=The Misunderstanding of Faith No More|nome=Saby|apelidos=Reyes-Kulkarni|xornal=Pitchfork|data=23 de abril de 2015|url=http://pitchfork.com/thepitch/749-the-misunderstanding-of-faith-no-more/|data-acceso=23 de outubro de 2015}}</ref> [[Primus]] uniu elementos do funk, punk, [[thrash metal]] e [[música experimental]],<ref>{{Cita publicación periódica|url=https://books.google.com/books?id=z9fMwxwJ7tkC&pg=PA39#v=onepage&q&f=false|título=The thrash-funk scene proudly presents Primus|páxina=39|apelidos1=Darzin|nome1=Daina|apelidos2=Spencer|nome2=Lauren|revista=Spin|ano=1991|volume=6|número=10|issn=0886-3032|editorial=SPIN Media LLC}}</ref> mentres que [[Tool]] mesturou o heavy metal e o [[rock progresivo]].<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Klosterman|nome=Chuck|revista=Spin|editorial=SPIN Media LLC|título=Tooling Around|data=outubro de 2003|volume=19|número=10|issn=0886-3032|páxina=105}}</ref> Outros grupos coma [[Fear Factory]], [[Rammstein]], [[Ministry]] e [[Nine Inch Nails]] comezaron a incorporar o heavy metal na súa [[música industrial]] e viceversa, dando lugar ao [[metal industrial]].<ref>{{Harvnb|Weinstein|2009|p=288}}</ref> [[Marilyn Manson (grupo musical)|Marilyn Manson]] seguiu un camiño semellante a estes últimos, incorporando tamén elementos provocativos seguindo un estilo semellante a [[Alice Cooper]].<ref>{{Cita publicación periódica|revista=Billboard|título=Industrial rockers breaking through the mainstream|data=27 de abril de 1996|volume=108|número=17|issn=0006-2510|editorial=Nielsen Business Media}}</ref> Polo xeral, os grupos de metal alternativo, aínda sen representar unha escena cohesiva, presentan unha unión na súa disposición para experimentar co xénero do heavy metal e o seu rexeitamento xeral da estética do glam metal.<ref name=alternativemetal/> Estas mesturas de estilos e sons representaron a ollos dos historiadores "o colorido resultado do heavy metal abríndose para encarar o mundo exterior".<ref>{{Harvnb|Christe|2003|p=224}}</ref>
Liña 275:
Evolucionando a partir do metalcore xurdiu o [[mathcore]], un estilo ritmicamente máis complicado e progresivo exemplificado en bandas coma [[The Dillinger Escape Plan]], [[Converge]] e [[Protest the Hero]].<ref>{{Cita publicación periódica|nome=Kevin|apelidos=Stewart-Panko|título=The Decade in Noisecore|revista=Terrorizer|número=75|data=febreiro de 2000|páxinas=22–23}}</ref> A característica particular do mathcore é o uso de [[Compás (música)|compases]] estraños, descrito ás veces coma "comparable ritmicamente ao [[free jazz]]".<ref>{{Harvnb|Kahn-Harris|2007|p=4}}</ref>
 
O heavy metal en xeral mantivo a súa popularidade na década dos 2000, particularmente na [[Europa]] continental. [[Escandinavia]] confirmouse coma un dos territorios con maior número de grupos innovadores e de éxito, mentres que [[Bélxica]], [[Países Baixos]] e principalmente [[Alemaña]] eran os mercados máis significativos.<ref>{{Harvnb|Kahn-Harris|2007|pp=86, 116}}</ref> Varios destes grupos conseguiron múltiples álbums nos primeiros 20 postos das listas de vendas en Alemaña entre o 2003 e o 2008, incluíndo os fineses [[Children of Bodom]],<ref>{{cita publicación periódica |título=Finland's Children of Bodom Debut at #22 on Billboard Chart with New Album, 'Blooddrunk' |revista=Guitar Player |url=http://www.guitarplayer.com/article/finland--39;s/April-2008/35205 |url-arquivo=httphttps://www.webcitation.org/5wiVCU59l?url=http://www.guitarplayer.com/article/finland--39;s/April-2008/35205 |data-arquivo=23 de febreiro de 2011 |apelidos= |data= |data-acceso=21 de outubro de 2015 |urlmorta=si }}</ref> os noruegueses [[Dimmu Borgir]],<ref>{{cita web |título=Chartverfolgung / Dimmu Borgir / Long play |editorial=Music Line |url=http://www.musicline.de/de/chartverfolgung_summary/artist/Dimmu+Borgir/?type=longplay |url-arquivo=httphttps://www.webcitation.org/5wiVpMP9i?url=http://www.musicline.de/de/chartverfolgung_summary/artist/Dimmu+Borgir/?type=longplay |data-arquivo=23 de febreiro de 2011 |lingua=de |data-acceso=21 de outubro de 2015 |urlmorta=si }}</ref> os alemáns [[Blind Guardian]]<ref>{{cita web |título=Chartverfolgung / Blind Guardian / Long play |editorial=Music Line |url=http://www.musicline.de/de/chartverfolgung_summary/artist/Blind+Guardian/?type=longplay |url-arquivo=httphttps://www.webcitation.org/5wiWICFm3?url=http://www.musicline.de/de/chartverfolgung_summary/artist/Blind+Guardian/?type=longplay |data-arquivo=23 de febreiro de 2011 |lingua=de |data-acceso=21 de outubro de 2015 |urlmorta=si }}</ref> e os suecos [[HammerFall]].<ref>{{cita web |título=Chartverfolgung / Hammer Fall / Long play |editorial=Music Line |url=http://www.musicline.de/de/chartverfolgung_summary/artist/HAMMERFALL/?type=longplay |url-arquivo=httphttps://www.webcitation.org/5wiYWL3qD?url=http://www.musicline.de/de/chartverfolgung_summary/artist/HAMMERFALL/?type=longplay |data-arquivo=23 de febreiro de 2011 |lingua=de |data-acceso=21 de outubro de 2015 |urlmorta=si }}</ref>
 
Na mesma década xurdiu un novo xénero extremo de fusión coñecido coma [[deathcore]], que incorpora elementos coma os ''[[riff]]s'' do [[death metal]], as pausas do [[hardcore punk]] e as voces guturais do [[metalcore]].<ref>{{Cita web|url={{Allmusic|class=album|id=r704417|pure_url=yes}}|editorial=Allmusic|nome=Alex|apelidos=Henderson|título=Burning Skies - Murder By Means of Existence|data-acceso=23 de outubro de 2015}}</ref><ref>{{Cita web|url=http://www.lambgoat.com/albums/view.aspx?id=2517|páxina-web=LambGoat|título=Animosity - Animal|data=18 de outubro de 2007}}</ref><ref name="Cosmo Lee">{{cita web|apelidos=Lee|nome=Cosmo|título=Doom|url=http://www.allmusic.com/album/r854978|editorial=AllMusic|data-acceso=23 de outubro de 2015}}</ref> Algúns dos grupos destacados deste xénero son [[Whitechapel]], [[Suicide Silence]], [[Despised Icon]] e [[Carnifex]].<ref name="Dawn of the Deathcore">{{cita publicación periódica|apelidos=Wiederhorn|nome=Jon |título=Dawn of the Deathcore |revista=[[Revolver (revista)|Revolver]] |número=72 |páxinas=63–66 |issn=1527-408X |url=http://books.google.com/?id=tPkDAAAAMBAJ&lpg=PT63&dq=deathcore&pg=PT62|data=setembro de 2008}}</ref>
 
O termo ''"retro-metal"'' foi empregado para describir grupos coma os estadounidenses [[The Sword]] e [[High on Fire]], os suecos [[Witchcraft]]<ref name=AMAgeofWinters>{{cita web |apelidos=Rivadavia |nome=Eduardo |título=The Sword: Age of Winters |editorial=Allmusic |url=http://www.allmusic.com/album/age-of-winters-r820095/review |archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/5wXocRYKR?url=http://www.allmusic.com/album/age-of-winters-r820095/review |data-arquivo=16 de febreiro de 2011 |data-acceso=21 de outubro de 2015 |urlmorta=non }}</ref> e os australianos [[Wolfmother]].<ref name=AMAgeofWinters/><ref name=WRS>{{Cita novas|url=http://www.rollingstone.com/artists/wolfmother|título=Wolfmother|revista=Rolling Stone|data=18 de abril de 2006|data-acceso=31 de marzo de 2007|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20070308152431/http://www.rollingstone.com/artists/wolfmother|data-arquivo=8 de marzo de 2007}}</ref> O álbum de 2006 ''[[Age of Winters]]'' de The Sword presenta unha forte inspiración nas obras de [[Black Sabbath]] e [[Pentagram]],<ref name=Begrand2006>{{cita novas |apelidos=Begrand |nome=A. |título=The Sword: Age of Winters |revista=PopMatters |data=20 de febreiro de 2006 |url=http://www.popmatters.com/pm/review/the_sword_age_of_winters |url-arquivo=httphttps://www.webcitation.org/5wXjhNrXn?url=http://www.popmatters.com/pm/review/the_sword_age_of_winters |data-arquivo=16 de febreiro de 2011 |deadurl=no |dataacceso=21 de outubro de 2015 |urlmorta=non }}</ref> mentres que Witchcraft engadiu elementos do [[folk rock]] e o [[rock psicodélico]]<ref>{{cita web |apelidos=Rivadavia |nome=Eduardo |título=Witchcraft |editorial=Allmusic |url=http://www.allmusic.com/artist/witchcraft-p391961/biography |url-arquivo=httphttps://www.webcitation.org/5wXpTw2ug?url=http://www.allmusic.com/artist/witchcraft-p391961/biography |data-arquivo=16 de febreiro de 2011 |deadurl=no |data-acceso=21 de outubro de 2015 |urlmorta=non }}</ref> e o disco [[Wolfmother (álbum)|de estrea homónimo]] de Wolfmother no 2005 ten claras influencias nos traballos de [[Deep Purple]] e [[Jimmy Page]].<ref>{{cita web|url={{Allmusic|class=album|id=r822374|pure_url=yes}}|título=Wolfmother: Review|editorial=AllMusic|apelidos=Erlewine|nome=Stephen|data-acceso=4 de xuño de 2007}}</ref> [[Mastodon]], co seu estilo [[metal progresivo|progresivo]]/[[sludge metal|sludge]] suscitou as afirmacións sobre un rexurdir da escena heavy metal nos Estados Unidos, denominada por algúns críticos coma a "[[Nova Onda do Heavy Metal Americano]]".<ref>{{Cita libro|apelidos=Sharpe-Young|nome=Garry|título=New Wave of American Heavy Metal|editorial=Zonda Books Limited|ano=2005|isbn=9780958268400}}</ref><ref>{{cita novas|url=http://www.popmatters.com/column/begrand051014/|revista=PopMatters|título=Regeneration |apelidos=Begrand|nome=Adrien |data-acceso=14 de maio de 2008|data=13 de outubro de 2005}}</ref>
 
Xa na década de 2010 comezou a popularizarse un novo estilo denominado "[[djent]]", xurdido a partir do [[metal progresivo]] estándar,<ref name="secrets">{{cita novas|apelidos=Bowcott|nome=Nick|título=Meshuggah Share the Secrets of Their Sound|url=http://www.guitarworld.com/meshuggah-share-secrets-their-sound|revista=[[Guitar World]]|data=26 de xuño de 2011}}</ref><ref>{{cita novas|apelidos=Angle|nome=Brad|título=Interview: Meshuggah Guitarist Fredrik Thordendal Answers Reader Questions|url=http://www.guitarworld.com/interview-meshuggah-guitarist-fredrik-thordendal-answers-reader-questions|revista=Guitar World|data=23 de xullo de 2011}}</ref> caracterizándose pola súa complexidade progresiva, rítmica e técnica.<ref name=Concealingfate /> O djent adoita incluír acordes ''[[palm mute]]'' fortemente distorsionados, ''[[riff]]s'' sincopados<ref name=Guardian>{{Cita novas|url=http://www.guardian.co.uk/music/2011/mar/03/djent-metal-geeks|título=Djent, the metal geek's microgenre|xornal=The Guardian|data=3 de marzo de 2011}}</ref> e [[polirritmia]] xunto a solos de guitarra.<ref name="secrets"/> Tamén é característico deste xénero o uso de guitarras de [[guitarra de sete cordas|sete]], [[guitarra de oito cordas|oito]] e [[guitarra de nove cordas|nove]] cordas.<ref>{{cita web|apelidos=Kennelty|nome=Greg|título=Here's Why Everyone Needs To Stop Complaining About Extended Range Guitars|url=http://www.metalinjection.net/editorials/heres-why-everyone-needs-to-stop-complaining-about-extended-range-guitars|editorial=Metal Injection}}</ref> Algúns dos grupos destacados deste xénero son [[TesseracT]]<ref name=Concealingfate>{{cita web|apelidos=Rivadavia|nome=Eduardo|título=Concealing Fate|url=http://www.allmusic.com/album/concealing-fate-r2166510|editorial=Allmusic}}</ref><ref>{{cita novas|título=TesseracT Unveil New Video|url=http://www.guitarworld.com/tesseract-unveil-new-video|revista=Guitar World|data-acceso=17 de outubro de 2011|data=16 de marzo de 2011}}</ref> e [[Textures]].<ref>{{cita web|apelidos=Bland|nome=Ben|título=Textures – Dualism (Album Review)|url=http://www.stereoboard.com/content/view/168090/9|páxina-web=Stereoboard|data=3 de outubro de 2011}}</ref>