Amilopectina: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
engado control de autoridades |
Recuperando 3 fontes e etiquetando 0 como mortas. #IABot (v2.0beta8) |
||
Liña 34:
| Autoignition =}}
}}
A '''amilopectina''' é un dos [[polímero]]s que forman parte do [[amidón]], xunto coa [[amilosa]]. É un [[polisacárido]] característico das plantas e as algas <ref>[http://www.britannica.com/facts/5/312081/amylopectin-as-discussed-in-algae-biology. Enciclopedia Británica.]</ref>, moi ramificado, composto por moitas unidades de [[glicosa]] (de 2.000 a 200.000), e cun peso molecular que pode ser de máis de 100 millóns de [[Dalton (unidade)|dalton]]s. É soluble en auga <ref name="starch">{{Cita web |url=http://www.gmo-compass.org/eng/glossary/104.amylose_amylopectin_starch.html |title=Amylose, Amylopectin (starch) |publisher=GMO Compass |date= |accessdate=2011-02-07 |urlarquivo=https://archive.is/20120908034843/http://www.gmo-compass.org/eng/glossary/104.amylose_amylopectin_starch.html |dataarquivo=08 de setembro de 2012 |urlmorta=si }}</ref> (aínda que en textos non actualizados se informe do contrario<ref>{{Cita web|url=http://www.eric.ed.gov/ERICWebPortal/custom/portlets/recordDetails/detailmini.jsp?_nfpb=true&_&ERICExtSearch_SearchValue_0=EJ128481&ERICExtSearch_SearchType_0=no&accno=EJ128481 |title=Which Starch Fraction is Water-Soluble, Amylose or Amylopectin? |publisher=Eric.ed.gov |date= |accessdate=2011-02-07}}</ref>).
As unidades de glicosa que a forman están unidas por [[enlace glicosídico|enlace O-glicosídico]] α(1→4) formando unha cadea liñal. A cadea ten ramificacións cada 24-30 unidades de glicosa, e no punto de ramificación o enlace glicosídico é α(1→6). A molécula resultante pode ser rapidamente degradada encimaticamente polos extremos das súas moitas ramificacións. En comparación, o outro compoñente do amidón, a amilosa, ten menos puntos por onde poida comezar o ataque encimático, polo que se hidroliza máis lentamente e ten unha maior densidade e é insoluble.
Liña 42:
A función da amilopectina é a reserva enerxética. As plantas almacenan amidón en [[orgánulo]]s especializados chamados [[amiloplasto]]s, e, en menor cantidade, nos [[cloroplasto]]s [[fotosíntese|fotosintéticos]]. Cando a célula precisa enerxía, a planta hidroliza o amidón, liberando a glicosa, que pode ser oxidada despois na [[respiración celular]]. Os seres humanos e outros animais poden dixerir a amilopectina utilizando [[encima]]s [[amilase]]s, que hidrolizan os enlaces α(1→4), e os encimas desramificantes α(1→6)-glicosidases, que hidrolizan os enlaces α(1→6) dos puntos de ramificación.
Un gránulo de amidón está constituído por un 70 % de amilopectina en peso, e o resto é amilosa, pero isto varía dependendo da fonte analizada. Os amidóns que teñen máis amilopectina, preto do 100 %, denomínanse céreos, como os de certos tipos de arroz, millo ou pataca. Noutros tipos de pataca o contido é menor, dun 75%, por exemplo. Hai patacas modificadas xeneticamente para producir só amilopectina, e en 2010 foi aprobada a comercialización en Europa da pataca ''Amflora'' <ref>
==Notas==
| |||