|
== Nacemento ==
[[Fernando VII]] quedara viúvo por terceira vez, sen descendencia e corntraeracontraera un novo matrimonio con [[María Cristina de Borbón-Dúas Sicilias]] e designara como sucesor ao seu irmán [[Carlos María Isidro de Borbón|Carlos María Isidro]], pero a fins de marzo de [[1830]], María Cristina queda embarazada e dianteante a posibilidade de ter un fillo herdeiro o [[31 de marzo]] de [[1830]] promulga a [[Pragmática Sanción de 1830|Pragmática Sanción]], que fora aprobada o [[30 de setembro]] de [[1789]] no reinado de [[Carlos IV de España|Carlos IV]], pero que non se fixera efectiva por razóns de política exterior. A Pragmática establecía de non ter o rei herdeiro home, herdaría a filla maior, o que supuña de feito a abolición da [[Lei sálica]], que non permitía a transmisión dos dereitos de sucesión da Coroa por vía feminina, importada de [[Francia]] polos Borbóns e restablecendo a tradición española sucesoria. Esta decisión excluía, na práctica ao infante Carlos María Isidro da sucesión.
O [[10 de outubro]] de [[1830]], naceu a futura [[Isabel II de España|Isabel II]] e foi proclamada herdeira lexítima, o que produciu malestar entre os partidarios do infante Don Carlos, que comezan a ser coñecidos como carlistas.
[[Ficheiro:Sublevación Carlista en 1833.jpg|miniatura|esquerda|235px|Sublevación carlista en [[1833]].]]
Xa en setembro de 1832 co rei gravemente enfermo en [[La Granja de San Idelfonso]] produciuse a revolta dos partidarios do infante Carlos para facerse co poder, e aínda que fracasa, o ministro [[Francisco Calomarde]], próximo ás ideas apostólicas, consegue a sinatura do rei nun documento que anulaba a Pragmática sanción, co que o pretendente Carlos convertíase no herdeiro. Malia iso, unha vez recuperado Fernando VII anulou o documento derogatorio e o [[1 de outubro]] de [[1832]] Fernando VII nomeou aocomo presidente o liberal moderado [[Francisco Cea Bermúdez]],. queEste tentou gañar, cunha amnistía e algunhas reformas políticas, o apoio dos liberais á futura Isabel II, ao tempo que destituía aosos partidarios do seu irmán Carlos dos postos de relevancia. EsteCarlos de Borbón marcha en marzo de 1833 ao exilio a [[Portugal]] e negouse a xurar a Isabel como princesa de Asturias e autoproclamouse rei co nome de Carlos VVI á morte de Fernando VII o [[29 de setembro]], facendo un chamamento ao exército para rebelarse, ede maneira que conseguiu grande apoio no corpo dos [[Voluntarios Realistas]].
== Guerras carlistas ==
|
