Karl Richard Lepsius: Diferenzas entre revisións

Residiu logo en Italia, onde en 1836 era secretario do Instituto Arqueolóxico de Roma. En 1837 publicou o opúsculo ''Lettre à M. Rosellini sur l’alphabet hiéroglyphiques'', onde analiza o traballo de Champollion sobre o desciframento dos xeroglíficos exipcios comparándoo cos traballos doutros autores, e aínda recoñecendo que Champollion cometera erros, afirmaba que trouxera orde no sistema de escritura e establecera a metodoloxía para o seu estudo, eliminando de xeito definitivo calquera crítica adversa ao seu sistema<ref> Budge, E. A. Wallis (1920) ''An Egyptian Hieroglyphic Dictionary''. vol I. John Murray, p. XIV</ref>. Estudou as linguas umbra e [[Lingua osca|osca]]. Froito dese labor foi o libro ''Inscriptiones Umbricae et Oscae'' (1841). Dende o ano seguinte exerceu como profesor asociado na [[Universidade Humboldt de Berlín|Universidade Friedrich-Wilhelms]] de Berlín.

O rei [[Federico Guillerme IV de Prusia|Federico Guillerme IV]] encargoulle a dirección da expedición prusiana a Exipto (1842-1845). O seu obxecivo era obter moldes de xeso de importantes esculturas e, de ser posible, levar obxectos artísticos orixinais, incluíndo papiros a Berlín.<ref>Borries, Friedrich von e Fischer, Jens-Uwe (2013) ''Die Berliner Weltverbesserungsmaschine. Eine Geschichte des fortwährenden Scheiterns". Merve, Berlin, p. 128</ref> Lepsius seleccionou os participanes na expedición coidadosamente seguindo o modelo da expedición que encabezara anos antes [[Napoleón]]<ref name=Peck>Peck, William H. (2001). "Lepsius, Karl Richard". In Redford, Donald B. ''The Oxford Encyclopedia of Ancient Egypt'', Volume 2. Oxford University Press. pp. 289–290</ref>, visitou [[Menfis]], o val do Nilo ata [[Luxor]], as cidades do reino meroítico, na actual [[Sudán]], un pouco ao norte de [[Khartún]] e chegou ao Sudán central. No camiño de volta, volveu ao val do Nilo, desviándose cara ao [[mar Vermello]] e ao mosteiro de Santa Catarina do Sinaí. No outono de 1845 chegou a [[Siria]] e rematando en [[Constantinopla]]. Grazas a un acordo co gobernante exipcio , Muhammad Alí, Lepsius puidera levar pezas orixinais para Prusia.

Na primavera de 1866 realizou unha segunda viaxe a Exipto, en particular realizou estudos xeográficos no [[delta do Nilo]]. Nesta viaxe atopou nas [[Ruína|ruínasruína]]s de Tanis, o coñecido como [[decreto de Canopo]], unha inscrición bilingüe exipcio-grega en tres grafías xeroglífica, [[Demótico exipcio|demótica]] e [[Alfabeto grego|grega]], en honra de Tolomeo III, a súa descuberta foi transcendental para a exiptoloxía ao traducir o texto xeroglífico co método de Champillon e comprobar que coincidía totalmente co grego, elevándoo de hipótese a certeza<ref>Richard Parkinson (1999) ''Cracking Codes: The Rosetta Stone and Decipherment'' University of California Press, p. 42</ref>. Foi presidente do Instituto Arqueolóxico de Roma dende 1867 ata 1880. Por mor da apertura da [[Canal de Suez|canle de Suez]] volveu en outono de 1869 a Exipto. En 1873 converteuse en bibliotecario xefe da Biblioteca Real, en Berlín, posto que mantivo ata a súa morte. En 1880 publicou ''Nubische Grammatik mit einer Einleitung über die Völker und Sprachen Afrika'', que contén un esquema de pobos africanos e a clasificación das linguas africanas, amais da gramática nubia. Foi editor da revista ''Zeitschrift für ägyptische Sprache und Altertumskunde'', publicación científica fundamental no campo da exiptoloxía.

{{Listaref|230em}}