Karl Richard Lepsius: Diferenzas entre revisións

Naceu no seo dunha familia ilustrada, fillo do historiador Carl Peter Lepsius (1775–1853) e da súa dona Friederike (1778–1819), filla do compositor Carl Ludwig Traugott Glaeser. Estudou entre 1823 e 1829 na prestixiosa Landesschule do antigo mosteiro de Pforta, e a continuación en [[Leipzig]], [[Gotinga]] e  mais en [[Berlín]] [[filoloxía]] e [[lingüística comparada]]. En 1833 defendeu o doutoramento coa tese ''De tabulis Eugubinis''. Visitou París por un curto período e alí ao acudir a conferencias de Jean Letronne soubo dos esforzos de [[Jean-François Champollion]] por traducir a [[pedra de Rosetta]] e descifrar a [[lingua exipcia]].

[[Ficheiro:Lepsius-Projekt_tw_1-1-52.jpg|miniatura|Páxina dunha lámina cos debuxos das pirámides de El Lahun e Tura procedente do ''Denkmäler aus Ägypten und Äthiopien'']]

=== Estada en Italia ===

Residiu logo en Italia, onde en 1836 era secretario do Instituto Arqueolóxico de Roma. En 1837 publicou o opúsculo ''Lettre à M. Rosellini sur l’alphabet hiéroglyphiques'', onde analiza o traballo de Champollion sobre o desciframento dos xeroglíficos exipcios comparándoo cos traballos doutros autores, e aínda recoñecendo que Champollion cometera erros, afirmaba que trouxera orde no sistema de escritura e establecera a metodoloxía para o seu estudo, eliminando de xeito definitivo calquera crítica adversa ao seu sistema<ref> Budge, E. A. Wallis (1920) ''An Egyptian Hieroglyphic Dictionary''. vol I. John Murray, p. XIV</ref>. Estudou as linguas umbra e [[Lingua osca|osca]]. Froito dese labor foi o libro ''Inscriptiones Umbricae et Oscae'' (1841). Dende o ano seguinte exerceu como profesor asociado na [[Universidade Humboldt de Berlín|Universidade Friedrich-Wilhelms]] de Berlín.

 

=== Expedición prusiana a Exipto ===

 

Os resultados da expedición publicáronse na monumental ''Denkmäler aus Ägypten und Äthiopien'' publicada en 12 volumes entre 1849 e 1859 con case 900 láminas de inscricións exipcias antigas, así como comentarios e descricións. Eses planos, mapas e debuxos de templos e tumbas foron a fonte principal de información para os eruditos occidentais ata ben entrado o século XX, e aínda son útiles por canto permanecen como o único rexistro de monumentos destruídos ou deteriorados, para realizalos contou na expedición coa axuda de artistas recoñecidos pola súa precisión e naturalismo pero tamén polo seu gusto polo paisaxismo romántico e o exotismo<ref>Török, László (1997) ''The Kingdom of Kush. Handbook of the Napatan-Meroitic Civilization'' BRILL:Leiden-New York-Köln, p. 11</ref>. En total, Lepsius e os seus homes descubriron 67 pirámides, e mais 130 tumbas<ref name=Peck/>. Postumamente [[Ludwig Borchardt]], Kurth Sethe, Heinrich Schaefer e Walter Wreszinski publicaron entre 1897 e 1913 cinco volumes de texto baseado nas súas notas e diarios. 

 

Na primavera de 1866 realizou unha segunda viaxe a Exipto, en particular realizou estudos xeográficos no [[delta do Nilo]]. Nesta viaxe atopou nas [[Ruína|ruínas]] de Tanis, o coñecido como [[decreto de Canopo]], unha inscrición bilingüe exipcio-grega en tres grafías xeroglífica, [[Demótico exipcio|demótica]] e [[Alfabeto grego|grega]], en honra de Tolomeo III, a súa descuberta foi transcendental para a exiptoloxía ao traducir o texto xeroglífico co método de Champillon e comprobar que coincidía totalmente co grego, elevándoo de hipótese a certeza<ref>Richard Parkinson (1999) ''Cracking Codes: The Rosetta Stone and Decipherment'' University of California Press, p. 42</ref>. Foi presidente do Instituto Arqueolóxico de Roma dende 1867 ata 1880. Por mor da apertura da [[Canal de Suez|canle de Suez]] volveu en outono de 1869 a Exipto. En 1873 converteuse en bibliotecario xefe da Biblioteca Real, en Berlín, posto que mantivo ata a súa morte. En 1880 publicou ''Nubische Grammatik mit einer Einleitung über die Völker und Sprachen Afrika'', que contén un esquema de pobos africanos e a clasificación das linguas africanas, amais da gramática nubia. Foi editor da revista ''Zeitschrift für ägyptische Sprache und Altertumskunde'', publicación científica fundamental no campo da exiptoloxía.