Xoán III Ducas Vatatzés: Diferenzas entre revisións

'''Xoán III Ducas Vatatzés''', nado en ([[1193]]– e finado o [[3 de novembro]] de [[1254]]), foi un [[Lista de Emperadores Bizantinos|emperador bizantino]], no exilio no [[Imperio de Nicea]], de [[1222]] a [[1254]].

Aínda que sufría [[epilepsia]], logrou distinguirse tanto como soldado que en [[1222]] foi elixido para suceder ao seu sogro [[Teodoro I Láscaris]]. Casou coa filla de Láscaris, [[Irene Láscaris]] (Eirene Laskarina) en [[1212]]. Tiveron un fillo, [[Teodoro II Láscaris|Teodoro]], pero tras un accidente de cabalo de Irene, esta non puido volver ter fillos; entón, retirouse a un convento, tomando o nome de irmá Uxía, e alí morreu en [[1239]]. Xoán volveu a casar con Constanza (Ana) de Sicilia, filla ilexítima de [[Federico II Hohenstaufen]], emperador do [[Sacro Imperio]], pero non tiveron descendencia.

Reorganizou os restos do [[Imperio bizantino]] ([[Imperio de Nicea]]) e grazas ás súas capacidades administrativas, fixo del un dos Estadosestados máis ricos e fortes do Mediterráneo oriental. Tras asegurarse a fronteira oriental cun acordo cos [[Selxúcidas|turcos selxúcidas]], dedicouse a intentar recuperar as posesións europeas dos seus predecesores. Mentres a súa frota atacaba aos latinos no [[mar Exeo]] e estendía o seu reino a [[Rodas]], o seu exército, reforzado con mercenarios occidentais, derrotaba ás forzas do emperador latino.