Historia de España: Diferenzas entre revisións

O [[2 de maio]] de [[1808]] o alcalde de [[Móstoles]] redacta un bando pedindo a colaboración cidadá para libera-loliberar o rei [[Fernando VII]]: ''A Patria está en perigo. Madrid perece vítima da perfidia francesa. Españois, acudide a salvala''. A insurxencia popular contra os franceses esténdese a [[Madrid]] e de alí a outras capitais.

Ante o clima violento que se respira neses momentos na capital, os xenerais españois non se deciden a facer nada, porén, un simple capitán de [[artillería]], Daoíz, óao ver óo pobo loitar na rúa contra os franceses, decide apoia-losapoiar os seus compatriotas e levanta a súa guarnición. Só é apoiado por outro capitán, Velarde, que se une a el con outros 30 soldados e algunhas pezas de artillería. Este primeiro levantamento fracasa ante o moi superior exército de Murat.

O 4 de maio a revolta chega a Badaxoz. O Comandante Xeneral de ExtremaduraEstremadura decide levanta-lalevantar a súa guarnición e enviar correos chamando á revolta. O día [[9 de maio]] tódalas capitais de provincia rebélanse contra o exército francés.

A loita contra os franceses fíxose por medio de Xuntas Xerais, con independencia do poder rexio. Esta situación e mailo novo xeito de pensar do exército invasor que bebeu das ideas revolucionarias fan que as ideas liberais atopen o terreo disposto nun país tradicionalmente conservador como España. En [[1812]] proclámase en [[Cádiz]] a primeira Constitución (chamada popularmente como a 'Pepa'), que recolle os [[Dereitos do Home]] expresados pola [[Revolución Francesa]]. Trátase dunha constitución liberal moi ambiciosa.

Coa volta de Fernando VII a España (1814) restáurase o [[absolutismo]], que estará presente en todo o seu reinado (agás un pequeno período de tres anos coñecido como Trienio Liberal, 1820-1823). FoiO rei depostadepón a Constitución de 1812 aprobada polas Cortes de Cádiz durante a guerra de independencia. Caracterízase este período por unha relativa paz internacional, e polas constantes loitas internas entre absolutistas e liberais, tomando partido Fernando VII polos primeiros. Remata o seu reinado cunha crise sucesoria (o rei só tiña unha filla), e trala súa morte en 1833 sería substituído pola súa filla [[Isabel II de España|Isabel II]].