Porfirio Díaz: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Etiquetas: edición desde un dispositivo móbil Edición feita a través do sitio móbil |
Etiquetas: edición desde un dispositivo móbil Edición feita a través do sitio móbil |
||
Liña 55:
Durante todo o ano de [[1864]], Díaz e González desenvolveron unha guerra de guerrillas en Oaxaca, e os franceses nunca puideron penetrar ao estado. Con todo, os triunfos dos conservadores aumentaban e Juárez viuse obrigado a saír de [[Monterrey]] rumbo a [[Paso do Norte]]. Hoxe coñecida como [[Cidade Juárez]]. Un grupo de militares e clérigos conservadores dirixíronse cara a [[Viena]], [[Austria]], en [[outubro]] de [[1863]] a ofrecer a coroa do Imperio Mexicano ao [[ archiduque]] [[ Maximiliano I de México| Maximiliano de Habsburgo]] e a súa esposa [[Carlota de Bélxica]]. Tras unha pequena enquisa realizada entre os altos círculos políticos e sociais do país, Maximiliano aceptou a proposta e converteuse en emperador o [[10 de xuño]] de [[1864]], instaurando así o [[Segundo Imperio Mexicano]]. Aínda que Maximiliano converteuse en Emperador de México, renunciou por mandato do seu irmán [[Francisco José I]] aos seus dereitos sobre a coroa de [[Austria]].
Cara a principios de [[febreiro]] de [[1865]], Díaz empezou a fortificación de Oaxaca, posto que as forzas de [[Aquiles Bazaine]] estaban a piques de tomar a vella Antequera. O [[19 de febreiro]] Bazaine comezou o [[Sitio de Oaxaca]], e tras varios meses de asedio, Díaz rendeuse o [[22 de xuño]]. Bazaine ordenou fusilalo, pero a intervención de Xusto Benítez salvoulle a vida. Foi confinado a prisión perpetua no Convento das Carmelitas, en [[Poboa]], polo delito de [[ sedición]]. Con todo, na prisión, estableceu amizade co [[barón]] [[Hungría|húngaro]] Louis de Salignac, quen era o encargado do cárcere. Nunha ocasión, cando o comandante militar da praza saíu da cidade, Díaz tentou escapar a base dun [[coitelo]] e unha [[corda]]. O barón descubriuno, pero en lugar de delatalo, deixouno ir. Esa mesma tarde organizou a un centenar de homes para saír ao combate e escribiu unha carta a Juárez. Era o [[20 de setembro]] de [[1865]].<
[[
Tras máis dun ano recrutando homes e pertrechos, Díaz regresou ao sur do país, onde foi apoiado polo vello cacique liberal [[Juan Álvarez]]. Reorganizou o [[Exército de Oriente]] e coas súas tropas triunfou o [[3 de outubro]] de [[1866]] na [[Batalla de Miahuatlán]] e o [[18 de outubro]] na [[Batalla da Carboeira]]. Tras máis de dous meses de preparación e toma de cidades de Oaxaca, o Exército de Oriente tomou a capital a noite do [[27 de decembro]]. De inmediato Díaz erixiuse en gobernador provisional, destituíu e executou ás autoridades francesas. O arcebispo de Oaxaca, lanzou un sermón en contra do goberno republicano, pero Díaz mándoo aforcar baixo o cargo de rebelión. Cando Díaz saíu de Oaxaca, en xaneiro de [[1867]], nomeou como gobernador substituto a Juan de Deus Borja.< ref name="A voz da guerra" />▼
▲Tras máis dun ano recrutando homes e pertrechos, Díaz regresou ao sur do país, onde foi apoiado polo vello cacique liberal [[Juan Álvarez]]. Reorganizou o [[Exército de Oriente]] e coas súas tropas triunfou o [[3 de outubro]] de [[1866]] na [[Batalla de Miahuatlán]] e o [[18 de outubro]] na [[Batalla da Carboeira]]. Tras máis de dous meses de preparación e toma de cidades de Oaxaca, o Exército de Oriente tomou a capital a noite do [[27 de decembro]]. De inmediato Díaz erixiuse en gobernador provisional, destituíu e executou ás autoridades francesas. O arcebispo de Oaxaca, lanzou un sermón en contra do goberno republicano, pero Díaz mándoo aforcar baixo o cargo de rebelión. Cando Díaz saíu de Oaxaca, en xaneiro de [[1867]], nomeou como gobernador substituto a Juan de Deus Borja.<
O [[5 de febreiro]] de [[1867]], en [[París]], Napoleón III enviou un parte a Bazaine ordenando a retirada das tropas francesas de México, en vista da presión exercida pola prensa, a [[opinión pública]] e o [[parlamento francés]], e pola tensión que había cos prusianos que nun futuro próximo faría que estalase a [[Guerra Franco Prusiana]]. Esta medida significou o principio da caída do Imperio, pois as forzas conservadores do emperador apenas sumaban 500 soldados.< ref>Parte de Maximiliano ao seu irmán Francisco José. Viena, Austria, 20 de febreiro de 1867.ref> O avance liberal comezou, Maximiliano, acompañado dos militares conservadores [[Tomás Mejía]] e [[Miguel Miramón]], marchouse coas súas tropas a [[Santiago de Querétaro| Querétaro]], onde [[Mariano Escobedo]] puxo sitio á cidade, que se rendeu o [[15 de maio]]. Mentres tanto, [[Carlota de Bélxica]] marchou a [[Viena]], [[París]] e [[Roma]], onde se entrevistou con [[Francisco José I]], [[ Napoleón III]] e a súa esposa [[Eugenia de Montijo]], e co [[Papa]] [[Pío IX]]. Nos tres casos, pediu apoio para o seu esposo, que lle foi denegado. En Roma volveuse tola, e foi recluída o resto da súa vida nun [[castelo]] de [[Bruxelas]], onde morreu o [[19 de xaneiro]] de [[1927]] á idade de 87 anos.< ref> {{Cita web
| |||