Ana Comnena: Diferenzas entre revisións

Filla primoxénita do emperador [[Aleixo I Comneno|Afasto I Comneno]], recibiu unaunha esmerada educación que a converteu en erudita en literatura bizantina, [[historia]], [[xeografía]], [[mitoloxía]], e mesmo [[Filosofía|filosofía.]] Casou en 1097 con [[Nicéforo Brienio, o Mozo|Nicéforo Brienio]], fillo dun antigo pretendente ao trono imperial. Intrigou xunto coa súa nai, Irene Ducas, para conseguir que o emperador AfastoAleixo I, nomease sucesor ao seu marido en lugar do seu irmán [[Xoán II Comneno|Xoán.]] Ao acceder ao trono o seu irmán Xoán II Comneno, Ana e a súa nai retiráronse a un mosteiro. Alí, Ana escribiu ''A Alexiada'', historia en [[Lingua grega|grego]] do reinado do seu pai, AfastoAleixo I, en quince libros. A obra, que foi terminada en 1148, relata a carreira política do seu pai desde 1069 até a súa morte en 1118. É a continuación da historia que o seu marido, Nicéforo Brienio, comezara a escribir, e que se viu interrompida á súa morte, en 1137.

== Traxectoria ==
=== A Familia e os seus primeiros anos ===

Aínda que a formaron coidadosamente en [[historia]], [[matemáticas]], ciencias e [[filosofía]] grega, os seus pais prohibíronlle o estudo de [[poesía]] antiga -na que se glorificaba a [[Deidade|deuses]] luxuriosos e mulleres non castas- xa que atopaban que o seu estudo era inapropiado e mesmo perigoso para unha muller nova da súa clase. Malia os intentos realizados polos seus pais pairapara impedirllo, Ana estudou furtivamente a poesía antiga cun dos eunucos imperiais. Así, Ana recibiu unaunha educación extraordinaria que fixo dela unaunha das mulleres mellor educadas da súa época.

=== Esponsais e voda ===

Tal e como era habitual na nobreza no [[Idade Media|Medievo]], Ana foi prometida na infancia, debería casar con Constantino Ducas, o fillo do emperador [[Miguel VII Ducas|Miguel VII]] e María de Alania. Dado que no momento do compromiso O emperador [[Aleixo I Comneno|Afasto I Comneno]] non tiña fillos do sexo masculino que puidesen herdar o trono, o mozo Constantino foi proclamado coemperador do [[Imperio Bizantino|Imperio bizantino.]] Con todo, en 1087 naceu Xoán II co que Constantino perdeu o dereito ao trono. Morreu ao pouco tempo e Ana en breve foi prometida ao seu futuro esposo.

En 1097, con 14 anos, Ana casou cun brillante mozo nobre, o césar [[Nicéforo Brienio, o Mozo|Nicéforo Brienio.]] Nicéforo era o fillo dunha familia aristocrática que competira con AfastoAleixo I na súa ascensión ao trono. Nicéforo era tamén un recoñecido home de estado, xeneral e historiador. Ana indica que o seu matrimonio foi máis unaunha unión política que unha cuestión de amor. Con todo na súa maior parte probou ser unaunha unión proveitosa durante 40 anos e da que naceron catro nenos: AfastoAleixo Comneno, Xoán Ducas, Irene Ducaina e María Briennio Comnena.

=== Reivindicación do trono ===

Desde a infancia, Ana supuxo que algún día herdaría o trono, un soño do que veu espertar co nacemento do seu irmán. A pesar de todo, as ansias de poder de Ana non lle deixaron aceptar o ascenso ao trono por parte do seu irmán. Ana considerou que ela e o seu marido deberían asumir o título de emperadores. Así a parella, conspirou xunto coa súa nai Irene Ducas pairapara desherdar ao seu irmán e dar a coroa ao marido de Ana. Naqueles momentos, o seu pai AfastoAleixo I era débil e estaba a loitar coa súa última enfermidade. Con todo a súa conspiración non tivo éxito e en 1118 Xoán II ascendeu ao trono.

Os intentos de Ana por usurpar a coroa imperial persistiron e en 1118 novamente tramou depor ao seu irmán e pór no seu lugar ao seu esposo Nicéforo. Con todo, novamente o plan non tivo éxito, debido a que Nicéforo no último momento se negou a colaborar. Enfadada e decepcionada pola debilidade do seu marido, Ana dixo que “a Natureza se equivocou nos sexos, xa que el debería ser unaunha muller”. O complot descubriuse e Ana tivo que renunciar ás súas propiedades e ao seu status familiar e así mesmo, obrigada a exiliarse ao mosteiro de Kecharitomenene (Cheo de Graza), que a súa nai fundara. A nai e a súa irmá Eudoxia foron con ela. Ironicamente, Nicéforo permaneceu no palacio real e converteuse nun dos máis fieis conselleiros.

=== Historiadora ===

No recollemento do mosteiro, Ana dedicouse ao estudo da [[filosofía]] e a [[Historia|historia.]] Atendeu reunións intelectuais, incluíndo algunhas dedicadas ao estudo de Aristóteles. O xenio intelectual e a súa fame de saber é evidente nos seus traballos. Entre outras cousas, estaba versada en filosofía, gramática, teoloxía, astronomía e medicina. Algo que se infere do estudo da súa obra máis celebrada ''A Alexiada'', na que cita de memoria pasaxes de [[Homero]] ou da [[Biblia]], a pesar de cometer pequenos erros nas devanditas citas. Os seus contemporáneos, tales como o bispo metropolitano de [[Éfeso]], Xurxo Torniques, considera a Ana como unaunha persoa que alcanzou “as máis altas cimas da sabedoría, tanto laicas como divinas”.

Como historiador, Nicéforo Briennio escribira un ensaio denominado “Material pairapara a historia”, centrado no reinado de AfastoAleixo I. Morreu en 1137 antes de acabar o seu traballo. Á idade de 55, Ana impúxose acabar o traballo do seu marido, denominándoo ''A Alexiada'', a historia da vida do seu pai e o seu reinado (1081–1118). ''A Alexiada'' é hoxe a fonte principal da historia e política bizantina de finais do século XI e principios do XII.

Na Alexiada, Ana dá unaunha visión das relacións políticas entre AfastoAleixo I e os occidentais. Describe vívidamente o [[Arma|armamento]], as tácticas e as batallas. Debe terse en conta que ela escribe sobre sucesos que tiveron lugar cando era unaunha nena, e que non podía lembrar como testemuña. A súa neutralidade queda comprometida xa que escribe co fin de loar ao seu pai e denigrar ao seu sucesor. A pesar da súa parcialidade, a súa descrición da Primeira Cruzada é de gran valor pairapara a historia xa que é a única descrición que se ten realizada por parte dos [[Grecia|gregos.]] Ela recolle o punto de vista de figuras clave da elite grega. O seu marido Nicéforo Briennio loitara no conflito que xurdiu co xefe cruzado [[Godofredo de Bouillon|Godofredo de Bouillón]] nos arredores de Constantinopla en Martes Santo de 1097. O seu tío Xurxo Paleólogo estaba presente en Pelkano en xuño de 1097 cando AfastoAleixo I discutiu a futura estratexia dos cruzados. Así ''A Alexiada'' permite observar a cruzada desde unha perspectiva bizantina. Transmite a alarma que sentiu coa chegada das forzas europeas a través do [[imperio Bizantino]], e os perigos en que puxeron a seguridade de [[Constantinopla]].

== LigazónsVáxase externastamén ==