As dorsais oceánicas localízanse na súa maior parte sumerxidassubmerxidas a gran profundidade no océano. O descubrimento da súa verdadeira extensión e as súas características producíuseproduciuse nas décadas de 1960 e 1970. No Proxecto FAMOUS (French-American Mid-Ocean Undersea Study), empregárnose 3 sumerxibles nortamericanos e franceses para estudar o rift axial da [[Dorsal mesoatlántica|dorsal mesoatlántica]], situada a unha profundidade de entre 2000 e 3000 metros. Obtivéronse milleiros de imáxenes, mostras e mapas detallados. Tamén se estudaron dúas dorsáis no [[Océano Pacífico|Pacífico]].<ref>{{cita libro |apelido= Strahler|nome= Arthur N.|título= Geología física|lingua= es|ano= 1992|editorial= Omega|lugar= Barcelona|dataacceso= 18 de xullo de 2018|isbn= 84-282-0770-4|capítulo= 9|páxinas= 226-7, 280-2|cita=}}</ref>
Nun primeiro momento, a dorsal semellaba ser un fenómeno específico do océano Atlántico, pero a medida que os sondeos do piso oceánico continuaban arredor do mundo descubriuse que todolos océanos conteñen partes du sistema de dorsal oceánica.
