Revisión como estaba o 5 de maio de 2018 ás 16:51 editar Miguelferig (conversa \| contribucións) 242.197 edicións →‎Respiración ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 17 de xullo de 2018 ás 23:02 editar desfacer !d'O Magriço valho (conversa \| contribucións) 658 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 71: A forma do morro dos crocodilianos varía segundo a especie. Os crocodilos poden ter morros delgados ou anchos, mentres que os aligátores e caimáns téñenos predominantemente anchos. Os gaviais teñen morros moi alongados e delgados. Os músculos que pechan as mandíbulas son moito máis masivos e potentes que os que as abren,<ref name=Grigg326/> e unha persoa podería manter pechada a boca dun crocodilo facilmente. Inversamente, é extremadamente difícil forzarlles a abertura da boca.<ref>Kelly, p. 69.</ref> Os poderosos músculos que a pechan están unidos á porción media da mandíbula inferior e a articulación mandibular únese á [[articulación atlanto-occipital]], polo que o animal pode abrir moito a boca cun amplo ángulo.<ref name=biology/> Os crocodilos teñen unha das forzas de trabada máis potentes do reino animal. Nun estudo publicado en 2003, mediuse a forza de trabada dun aligátor do Mississippi que chegou aos 169 ~~000~~450 [[newton (unidade)\|N]].<ref name=gator>{{cita publicación periódica\| título=The ontogeny of bite-force performance in American alligator (''Alligator mississippiensis'')\| revista=Journal of Zoology \| volume=260 \|número=3 \| páxinas=317–327 \| url=http://www.alligatorfarm.us/images/Research/Erickson%20et%20al.%202003.pdf \|doi=10.1017/S0952836903003819 \| ano=2003 \|apelido1=Erickson \|nome1=Gregory M. \|apelido2=Lappin \|nome2=A. Kristopher \|apelido3=Vliet \|nome3=Kent A.}}</ref> Nun estudo de 2012, un crocodilo de auga salgada ''[[Crocodylus porosus]]'' tiña unha forza de trabada aínda maior, de 16 000 N. Este estudo non encontrou correlación entre a forza de trabada e a forma do morro. Non obstante, as mandíbulas extremadamente degadas do [[gavial]] son relativamente febles e adaptadas máis ben para realizar un peche rápido da boca. A forza de trabada do extinto ''Deinosuchus'' estímase que podía chegar aos 100 000 N,<ref name=bite>{{cita publicación periódica\| autor=Erickson, G. M.\| autor2=Gignac, P. M.\| autor3=Steppan, S. J.\| autor4=Lappin, A. K.\| autor5=Vliet, K. A.\| autor6=Brueggen, J. A.\| autor7=Inouye, B. D.\| autor8=Kledzik, D.\| autor9=Webb, G. J. W. \| ano=2012 \| título=Insights into the ecology and evolutionary success of crocodilians revealed through bite-force and tooth-pressure experimentation \| revista=PLoS ONE \| volume=7 \|número=3 \|páxina=e31781 \|doi=10.1371/journal.pone.0031781\|editor1-last=Claessens\|editor1-first=Leon\|bibcode = 2012PLoSO...731781E \| pmid=22431965 \| pmc=3303775}}</ref> incluso superior ao de [[dinosauro]]s [[terópodo]]s como ''[[Tyrannosaurus]]''.<ref name=gator/> Os dentes dos crocodilianos varían desde romos a afiados e con forma de agulla.<ref name=bite/> As especies de moros anchos teñen dentes que varían en tamaño, mentres que os das especies de morro delgado son máis uniformes. Os dentes dos crocodilos e gaviais adoitan ser máis visibles que os dos aligátores e caimáns cando as mandíbulas están pechadas.<ref name=Grigg227>Grigg and Gans, pp. 227–228.</ref> A maneira máis doada de distinguir os crocodilos dos aligátores é observar a súa liña das mandíbulas. Os dentes da mandíbula inferior dos aligátores encaixan en cavidades da mandíbula inferior, polo que só os dentes superiores son visibles cando teñen a boca pechada. Os dentes da mandíbula inferior dun crocodilo encaixan en amosegas situadas na parte externa da mandíbula superior, facendo que sexan visibles tanto os dentes superiores coma os inferiores cando pechan a boca.<ref>{{cita libro \|título=Biology and Evolution of Crocodylians \|url=http://www.publish.csiro.au/pid/7185.htm \|autor1=Grigg, Gordon \|autor2=Kirshner, David \|editorial=CSIRO Publishing \|ano=2015 \|isbn=9781486300662}}</ref>

Crocodilianos: Diferenzas entre revisións