Peter Benenson: Diferenzas entre revisións

Os membros da sección portuguesa de Amnistía Internacional levaron a cabo unha minuciosa investigación sobre as persoas detidas, procurando nos arquivos do Ministerio do Interior descubriron que Ivone Lourenço e outro estudiante amigo seu foron os únicos condeados a sete anos de prisión naquela época. Ivone Lourenço, lembra a chea de mensaxes de mensaxes de solidaridade que chegaron de todo o mundo, porén, nega ser unha das persoas detidas, e prefire decir que, "ese estudante é unha lenda sen nome". Seis meses despois escribiu a David Astor, redactor do xornal ''The Observer'' de Londres, e que publicara o artigo o 28 de maio de 1961 na primeira páxina, facendo un chamado á acción internacional. Expuña os casos de oito presos políticos encarcerados polas súas crenzas relixiosas ou ideas políticas. Entre eles figuraba o doctor [[Agostinho Neto]], poeta e médico angoleño que posteriormente chegaría a ser o primer presidente do país independiente de [[Angola]]. Ao doutor Agostinho Neto, para reprimilo nas suás actividades políticas, as autoridades o azotaron diante da súa familia e encarceráronno reiteradamente...

 

 

Durante os primeiros anos, Benenson traballou incansablemente para o novo e florecente movemento, aportando boa parte da indispensable axuda económica, participando persoalmente nas visitas de investigación a diversos países e desempeñando un importante papel en todos os asuntos da organización. "Naqueles tempos máis tarde estábamos dando os nosos primeiros pasos e facíamos camiño ao andar. Probábamos todas as técnicas de publicidade e estábamos moi agradecidos pola axuda que nos proporcionaban os xornalistas e equipos de televisión de todo o mundo, que non só nos enviaban información cos nomes dos presos senón que, sempre que podían, ofrecían espazo para os artigos sobre presos. Considero que foi o traballo publicitario de Amnistía Internacional que conqueriu a súa popularidade, no só para os lectores de todo o mundo, senón para os gobernos. E iso é o que importa."

Nunca perdeu o seu entusiasmo por Amnistía Internacional e a mediados dos oitenta volveu a desempeñar un papel activo no movemento como voceiro e activista. Sen embargo, non sempre estivo dacordo coa política da organización. Por exemplo, desaprobou públicamente a decisión de non adoptar como preso de conciencia a [[Mordechai Vanunu]], o cidadán israelí encarcerado por revelar o programa de armamento nuclear do seu país.

 

 

[[Category:Personalidades]]