Berenguela de Castela (1253-1300): Diferenzas entre revisións

A infanta Berenguela naceu en [[Sevilla]] a finais de 1253,{{sfn|González Jiménez|2004|p=79}} e os seus primeiros anos transcorreron en devandita cidade, estando ao coidado dela un cabaleiro chamado don Romeu. Nas Cortes de Toledo de 1254 foi recoñecida como herdeira do trono, debido á falta de descendencia masculina de Afonso X o Sabio.{{sfn|González Jiménez|2004|p=79}} No outono de [[1254]] naceu a infanta [[Beatriz de Castela (n. 1254)|Beatriz]], o que provocou que Afonso X expuxésese a posibilidade de que a súa filla Berenguela chegase a ser raíña. Por iso, estableceu negociacións para desposala co herdeiro de [[Luís IX de Francia]], o príncipe Luís de Francia e de Provenza.{{sfn|González Jiménez|2004|pp=80-81}}

En maio de 1255 houbo unha asemblea plenaria en [[Palencia]] dos distintos estamentos, cuxo obxectivo era confirmar a infanta Berenguela como herdeira do trono. Porén, a finais de outubro de 1255, naceu o infante Fernando de la Cerda, quen por haber nado home pasou a ser o herdeiro do trono. Con todo, o proxecto de enlace entre a infanta Berenguela e o [[Delfín de Francia|delfín]] Luís non quedou paralizado, manténdose ademais as previsións sucesorias establecidas na cidade de Palencia.{{sfn|González Jiménez|2004|p=81}}

No codicilo do testamento de Afonso X, redactado o 10 de xaneiro de 1284, varios meses antes da defunción do monarca, o rei confirmaba á infanta Berenguela, que ostentaba o señorío de [[Guadalaxara, España|Guadalaxara]], a posesión de todos os bens que o rei lle concedeu no pasado e que o seu irmán, o futuro [[Sancho IV de Castela|Sancho IV]] arrebatáralle. Ordenaba ademais o rei no seu codicilo que si a infanta non recuperaba as súas posesións, concedésenselle as rendas procedentes de [[Écija]] e de [[Xerez da Fronteira]], ou o montante das rendas dunha desas dúas cidades, situado nas rendas de Sevilla, dispondo ao mesmo tempo que cando a infanta falecese, as rendas debían pasar a ser percibidas polo seu irmán, o infante [[Xoán Afonso de Borgoña|Xoán de Castela]], a quen o rei concedera no seu testamento o [[reino de Sevilla]], ou aos seus herdeiros.{{sfn|González Jiménez|2004|p=368}}

A infanta Berenguela, que segundo algunhas fontes rexeitou as propostas de matrimonio do sultán de Exipto de casar con ela, por non ser cristián,{{Harvnp|Arco y Garay|1954|p=52}} ingresou como monxa no [[Mosteiro de las Huelgas|Mosteiro de Santa María a Real de las Huelgas]] de [[Burgos]], fundado por [[Afonso VIII de Castela]] co propósito de convertelo en panteón real da [[Coroa de Castela]].{{sfn|Borrero Fernández|1987|p=138}}

O nicho que contiña os restos mortais no Mosteiro de Santo Domingo o Real de Madrid foi aberto o 23 de abril de 1869, testificando os presentes que se atopou o cadáver, tamén momificado, con tocado e envolto en luxosas roupaxes de seda.»{{sfn|Arco y Garay|1954|p=253}} Examinados os restos, foron depositados de novo no seu nicho, pero cando o edificio foi demolido en 1869, os restos mortais das infantas Berenguela e Constanza foron trasladados á cripta da igrexa de San Antonio dos Alemáns de Madrid, onde repousan na actualidade.{{sfn|Fernández Peña|2006|p=894}}

* {{cita libro | apelidos = {{Versaleta|Ybarra y López-Dóriga}}| nome = Fernando de, Marqués de Arriluce de Ybarra| editorial = | editor = Real Academia Sevillana de Buenas Letras| título = Un largo siglo de amores y desamores en el Alcázar de Sevilla (1248-1368)| edición = 1ª| ano = 1997| lugar = Sevilla | isbn = 84-8093-016-0|ref=harv}}