Revisión como estaba o 27 de xuño de 2018 ás 12:21 editar Xas (conversa \| contribucións) 110.229 edicións m →‎Fin da carreira política: lig int ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 27 de xuño de 2018 ás 12:23 editar desfacer Xas (conversa \| contribucións) 110.229 edicións m →‎O Partido Galego Independente: lig int Edición máis nova →
Liña 8: Despois de ocupar relevantes cargos na administración durante o [[Franquismo\|réxime de Franco]] en agosto de [[1976]] funda o [[Partido Gallego Independiente]] onde participan profesores da Universidade de Santiago de Compostela como [[Pablo González Mariñas]] ou [[Perfecto Yebra]] ou empresarios como [[Claudio Sanmartín]].<ref>''[[A gran historia de Galicia]]'' XIV, volume 1. Ed. ''La Voz de Galicia'', p. 92. ISBN 978-84-96931-31-2.</ref> Propugna unha transición democrática fronte ao rupturismo impulsado polo [[nacionalismo]] de esquerdas e acadar unha plena autonomía política para Galicia. Competía polo espazo que na provincia da Coruña quería ocupar o partido [[Reforma Democrática]] de Fraga, tamén partidario dunha reforma política cara a consecución dunha [[democracia]] de corte occidental e de limitadas autonomías rexionais, e que estaba captando personaxes influentes como [[María Victoria Fernández-España]], da familia propietaria de ''La Voz de Galicia''. Nas primeiras eleccións, tras a aprobación da [[Lei depara a Reforma Política]], integrou o seu partido na coalición UCD, auspiciada dende o poder por [[Adolfo Suárez]], ao igual que o fixeron outras forzas de centro galeguistas como os centristas de [[Euloxio Gómez Franqueira]]. Isto contribuíu ao rotundo éxito desa forza nas eleccións do 15 de xuño de 1977: UCD acadaba 20 dos 27 deputados que Galicia tiña no [[Congreso dos Deputados\|Congreso]]. === A consecución da autonomía ===

José Luis Meilán Gil: Diferenzas entre revisións