José Luis Meilán Gil: Diferenzas entre revisións

== Traxectoria persoal e profesional ==

Estudou Dereito nas Universidades de Santiago de Compostela, Zaragoza e Oviedo (1951-1956). Acadou a licenciatura en [[Dereito]] na [[universidadeUniversidade de Oviedo]] e fixo o doutoramento na [[universidadeUniversidade de Santiago de Compostela]]. Completou os estudos na [[London School of Economics]] e na [[universidade de Bonn]],<ref name=":0" /> Foi profesor de Administración Económica na Escuela Nacional de Administración Pública de Alcalá de Henares en 1956 e despois na Universidade de Madrid. Foi catedrático de Dereito Administrativo na [[Universidade de Santiago de Compostela]] dende [[1968]]. Foi director adxunto do Instituto de Estudos Administrativos de Alcalá de Henares, conselleiro nacional de Educación e membro da xunta asesora da Secretaría Xeral Técnica da Presidencia do Goberno. Foi secretario xeral técnico da Presidencia do Goberno con [[Luis Carrero Blanco]] en 1969<ref>''[[La Voz de Galicia]]'', 8-11-1969, p. 10.</ref> e foi elixido procurador en Cortes en 1971 como representante da familia.<ref>[http://www.congreso.es/portal/page/portal/Congreso/Congreso/Iniciativas?_piref73_2148295_73_1335437_1335437.next_page=/wc/servidorCGI&CMD=VERLST&BASE=DIPH&FMT=DIPHXDSP.fmt&DOCS=1-1&DOCORDER=FIFO&OPDEF=Y&QUERY=%28MEILAN+GIL++JOSE+LUIS%29.DIPU. Ficha no Congreso dos Deputados]</ref> En 1990, foi nomeado reitor da [[universidade da Coruña]] (UDC) no primeiro mandato de Fraga na Xunta de Galicia,<ref name=":1">{{Cita web|url=https://www.laopinioncoruna.es/coruna/2018/06/27/ex-rector-jose-luis-meilan/1304917.html|data-publicación=27-06-2018|páxina-web=laopinioncoruna.es|título=El ex rector José Luis Meilán Gil fallece a los 84 años|data-acceso=27-06-2018}}</ref> e consideróuselle próximo ao [[Opus Dei]]. <ref name=":2">{{Cita web|url=https://www.laopinioncoruna.es/coruna/2015/08/10/rector-llego-decreto/984304.html|apelidos=Gutiérrez|nome=José Manuel|data-publicación=10-08-2015|páxina-web=laopinioncoruna.es|título=El rector que llegó por decreto|data-acceso=27-06-2018}}</ref> Nos últimos anos foi columnista do xornal ''[[La Voz de Galicia]]''.

Despois de ocupar relevantes cargos na administración durante o [[Franquismo|réxime de Franco]] (foi procurador en Cortes),<ref name=":2" /> en agosto de [[1976]] funda o [[Partido Galego Independente]] onde participan profesores da [[Universidade de Santiago de Compostela]] como [[Pablo González Mariñas]] ou [[Perfecto Yebra]] ou empresarios como [[Claudio Sanmartín]]<ref>''[[A gran historia de Galicia]]'' XIV, volume 1. Ed. ''La Voz de Galicia'', pax. 92. ISBN 978-84-96931-31-2</ref>. Propugna unha transición democrática fronte ao rupturismo impulsado polo [[nacionalismo]] de esquerdas e acadar unha plena autonomía política para Galicia. Competía polo espazo que na provincia da Coruña quería ocupar o partido [[Reforma Democrática]] de [[Manuel Fraga Iribarne]], tamén partidario dunha reforma política cara a consecución dunha democracia de corte occidental e de limitadas autonomías rexionais, e que estaba captando personaxes influentes como [[María Victoria Fernández-España]], da familia propietaria de ''[[La Voz de Galicia]]''.

Nas primeiras eleccións, tras a aprobación da Lei de Reforma Política, integrou o seu partido na coalición UCD, auspiciada dende o poder por [[Adolfo Suárez]], ao igual que o fixeron outras forzas de centro galeguistas como os centristas de [[Euloxio Gómez Franqueira]]. Isto contribuiucontribuíu ao rotundo éxito desa forza nas eleccións do 15 de xuño de 1977: UCD acadaba 20 dos 27 deputados que Galicia tiña no Congreso.

A Comisión Constitucional finalmente aproba un proxecto que só a UCD estatal respaldabaapoiaba. Ante esta deriva, o nacionalismo de esquerdas confirmaba a necesidade dunha vía de ruptura mediante as [[Bases constitucionais]]. Manuel Fraga Iribarne o 20 de novembro de 1979 anunciaba, pola súa parte, que [[AP]] non consentiría ningunha discriminación para Galicia e o 24 de xaneiro de 1980 formulaba a "Declaración de Cambados" onde facía un chamamento a todos os partidos políticos para acadar un Estatuto aceptado pola maioría<ref>Opus cit, pp 176 e 179</ref>. PersoxesPersonaxes influentes como [[Domingo García-Sabell]], [[Ramón Piñeiro]], [[Eduardo Blanco Amor]] ou [[Xerardo Fernández Albor]], [[Isaac Díaz Pardo]], [[Álvaro Cunqueiro]], [[Xaquín Lorenzo]] ou [[Antón Fraguas]] cualificaban nun manifesto conxunto ao Estatuto de UCD, como unha "agresión política a Galicia". Ante isto, Meilán Gil convoca a UCD da Coruña e na denominada "Declaración de Bergondo" de 30 de marzo propugna a recuperación dun texto axeitado ás arelas de autonomía do país. Isto desembocou no "Pacto do Hostal" do 29 de setembro de 1980 entre UCD, [[PSOE]], [[AP]], [[Partido Galeguista (1978)|PG]], e [[PCE]] que desbloqueou o proceso e permitiu recuperar boa parte do articulado inicial.

Tras a derrota de UCD, nas primeiras eleccións autonómicas ante unha AP que presentaba ao galeguista Xerardo Fernández Albor, Meilán Gil empeza a preparar a recuperación do Partido Galego Independente. Preséntao o 10 de setembro de 1982 e fai unha proposta de coalición ao [[Partido Galeguista (1978)|Partido Galeguista]], que non é atendida por este. O seu fracaso nas eleccións xerais seguintes de 28 de outubro, supuxo a entrada do Partido Galego Independente na operación para constituír a [[Coalición Galega]] como partido mediante o entendemento con Franqueira e o [[Partido Galeguista (1978)|Partido Galeguista]] de [[Rodríguez Peña]]. Tras o éxito nas eleccións municipais de maio de 1982, Coalición Galega era presentada como partido o 27 de maio. Meilán Gil retirábase da política activa para se centrar na vogacíaavogacía e na docencia.<ref name=":2" />

[[Categoría:EscritoresProcuradores deen GaliciaCortes galegos]]

[[Categoría:Escritores de Galicia en lingua galega]]

[[Categoría:Escritores de Galicia en lingua castelá]]