Revisión como estaba o 24 de xuño de 2018 ás 17:57 editar Breogan2008 (conversa \| contribucións) 450.273 edicións →‎Algunhas obras destacadas ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 24 de xuño de 2018 ás 17:59 editar desfacer Breogan2008 (conversa \| contribucións) 450.273 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 1: {{Biografía}} {{Biografía\|nome=Giovanni Papini\|data_de_nacemento=9 de Enero de 1881 Florencia, Italia\|data_de_falecemento=8 de Julio de 1956 (75 anos) Florencia, Italia\|nacionalidade=Italiano\|relixión=Catolicismo\|ocupación=<span lang="gl">Poeta, xornalista, escritor, crítico literario, biógrafo e escritor de ciencia ficción</span>}}'''Giovanni Papini''', nado en ([[Florencia]], o [[9 de xaneiro]] de [[1881]] -e ~~íd.~~finado [[íbídem]] o [[8 de xullo]] de [[1956]]), foi un [[escritor~~\|escritor~~]], poeta, xornalista e crítico literario]] [[~~Italia~~Pobo italiano\|italiano.]]. Inicialmente ateo e escéptico, posteriormente pasou a ser un fervoroso [[Igrexa católica\|católico]]. == Biografía == Nacido en [[Florencia]] en [[1881]] e falecido en [[1956]], é un dos escritores máis importantes que deu a Italia do [[Século XX\|século]] XX. Fillo de Luigi Papini, republicano, ateo e anticlerical, e Emilia Cardini que decide bautizalo sen coñecemento do seu pai. Vive una infancia solitaria e de privacións atopando nos libros e as bibliotecas una fonte de inesgotable consolo e pracer. Se diplomó de mestre en 1899 e ensinou por algúns anos ~~paira~~para posteriormente traballar como bibliotecario. A comezos de século, en 1903, funda en Florencia xunto a Giuseppe Prezzolini e outros máis a revista "Leonardo" utilizando como sede o Palacio Davanzati. Liña 8 ⟶ 9: Ao redor de 1920, un ano antes de publicar a súa ''Historia de Cristo'', produciuse o seu conversión ao catolicismo, non sen escándalo e sorpresa de todos. En 1935 obtivo a ''Cátedra de Literatura Italiana'' na [[Universidade de Boloña\|Universidade de Bolonia]] (a pesar de que os seus estudos só habilitábano ~~paira~~para ensino primario) pero que non exerceu debido a problemas na súa vista (en 1938 rexeitou a mesma cátedra pero da Universidade de Florencia); as autoridades confirmaron a "impecable reputación" de Papini a través dese nomeamento. En [[1937]], Papini publicou o primeiro e único volume da súa ''Historia da literatura italiana'', dedicada "A [[Benito Mussolini]], amigo da poesía e dos poetas", que foi de gran consideración ~~paira~~para a academia, especialmente no estudo do [[Renacemento italiano~~\|Renacemento Italiano.~~]]. Tamén ese mesmo ano foi nomeado membro da ''Real Academia de Italia'', a maior institución cultural do país, e en 1939 Presidente do ''Centro de Estudos Nacionais sobre o Renacemento.'' Así mesmo, foi vicepresidente da ''Federación Europea de Escritores'' desde marzo de 1942. A mediados de 1944, refuxiándose da postrimería da Segunda Guerra Mundial, Papini abandonou a súa casa de Bulciano (destruída logo polos bombardeos ingleses) e ingresou no convento franciscano de Verna. Morreu en 1956 no seu natal [[Florencia]], cego, mudo e paralítico. Liña 17 ⟶ 18: A crítica europea considera que a súa mellor obra é ''Gog'', unha colección de relatos filosóficos, escritos nun estilo brillante e satírico, e até o propio Papini confesou amala sobre todas as outras. A ela seguiulle, moitos anos despois, como continuación, ''O libro negro'', con igual estilo brillante e satírico. Con todo, ''Un home acabado'' (autobiografía) é considerada por moitos outros como a súa obra mestra. Por outra banda, a súa obra ''O Diaño'', unha das últimas, foi obxecto de grandes discusións e controversias. Nela explica como o amor de [[Deus]] ao ser tan grande e magnífico, ao chegar o [[Xuízo Final]], se compadecerá de todos os sufrientes, pechará o [[inferno]] e redimirá a todos os pecadores, o cal é incompatible coa doutrina da [[Igrexa católica~~\|Igrexa católica.~~]]. Ademais, entre as súas obras relixiosas están ''Historia de Cristo'', ''San Agustín'', ''A escala de Jacob'', ''Cartas do Papa Celestino VIN aos homes'' e ''Xuízo Universal'' (póstuma). En palabras de [[Jorge Luis Borges\|Jorge Luís Borges]]: "Se alguén neste século é equiparable ao exipcio Proteo, ese alguén é Giovanni Papini, que algunha vez asinase Gian Falco, historiador da literatura e poeta, pragmatista e romántico, ateo e despois teólogo".<ref name="Borges">{{Cita web\|url=http://www.difusioncultural.uam.mx/casadeltiempo/90_jul_ago_2006/casa_del_tiempo_num90-91_100.pdf\|apelidos=Borges, Jorge Luis\|título=Prólogo a ''Ya no quiero ser lo que soy''}}</ref> O propio Borges di que "hai estilos que non permiten ao autor falar en voz baixa. Papini, na polémica, adoitaba ser sonoro e enfático".

Giovanni Papini: Diferenzas entre revisións