Maragota: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Lameiro (conversa | contribucións)
Lameiro (conversa | contribucións)
→‎En Galicia: referencia
Liña 20:
 
== En Galicia ==
O nome máis corrente é '''maragota''' compartido co portugués, e que esporadicamente pode aplicarse a outros lábridos, aínda que en xeral con determinante diferenciador. Outros son: ''bicuda'' (dito máis da pequena), ''botúa'', ''ferrola'', ''martela'' (a pequena), ''pinto'' e ''vello'' (cfr. francés ''vieille'').{{Cómpre referencia}} ''Bodión'' ou ''budión'' éson tamén sinónimosinónimos nalgúnnalgúns portoportos, pero que se aplica de xeito máis xeral a outro lábrido, o ''Labrus merula''; é</ref>Ríos taménPanisse vocábuloe galego-portuguésSantamarina, Antón, ''Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia.{{cómpre referencia}}I, Invertebrados y peces''. Santiago. 1977, páxs. 328-330).</ref>.
 
A designación ''maragota'' en castelán é probablemente un préstamo galego ou portugués. O étimo non está claro.<ref>"''Etim. Palabras de origen desconocido. Se trata de una palabra especialmente viva en el NO de la Península (como lo demuestran sus treinta y pico documentaciones) y en Portugal, donde no conozco exactamente la frecuencia con que aparece, pero sí las formas: margota, moragota y maragota. Ocasionalmente también aparece fuera de estas áreas: en Asturias, en Santander y en Andalucía (en San Fernando; v. para esta última doc., Alvar, "Ictionimia" 94). Es, por lo tanto, probable que se trate de un préstamo gallego-portugués fuera de esta área. Aunque no es sorprendente, Machado ignora la palabra. Lo inismo GdD. Corominas con razón, puesto que no es castellana''" (Ríos Panisse e Santamarina, Antón, ''Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. I, Invertebrados y peces''. Santiago. 1977, páxs. 329-330).</ref>