Gran Teatre del Liceu: Diferenzas entre revisións

O teatro está situadosito na [[la Rambla|Rambla]], no centro da cidade. Ata [[1994]], non era un edificio illado e só tiña dúas fachadas orientadas cara a rúa, limitando os outros dous costados con casas adxacentes. Esta circunstancia limitaba o seu crecemento. Por causa do incendio, expropiáronse as leiras veciñas e edificouse sobre elas unha ampliación do teatro, que dende entón dá cara a Rambla, así como ás rúas ''Unió'' e ''de Sant Pau''. O proxecto de reconstrución, feito a partir dun de reforma do teatro de [[1986]], foi obra dos arquitectos [[Ignasi de Solà-Morales]], [[Xavier Fabré]] e [[Lluís Dilmé]].

A sala do auditorio é enorme e espléndida. Reedificada despois do lume, reproduce fielmente o aspecto da sala de [[1861]] (ou máis ben, da de [[1909]], cando a sala volvérase decorar), con algunhas melloras. Ten 2.292 asentos, sendo un dos teatros clásicos de ópera de maior capacidade de [[Europa]]. É un teatro ao estilo italiano, con forma de ferradura que se vai pechando a medida que se achega ao proscenio. A lonxitude máxima da sala é de 33 metros, e o ancho de 27 metros. Ten platea e cinco andares (amais dos palcos de platea). Hai catro grandes palcos a cada lado do proscenio, e palcos na platea, no primeiro andar, e nos laterais do segundo e terceiro. Non obstante, non hai separación arquitectónica entre eles, tan só un biombo baixo, de xeito que no teatro non se ven columnas. Isto, e o feito de que non hai palco real nin presidencial, dá unha continuidade aos pisos que dan a impresión de seren unha ferradura dourada, sen interrupción. Outra peculiaridade é o anfiteatro, situadosito no primeiro piso: posúe tres ringleiras de butacas (sen dúbida, as mellores do teatro), que se proxectan por riba da platea sen ningún piar nin columna de apoio (susténtanse directamente sobre as trabes de ferro, o que, en [[1861]], foi bastante ousado). Este anfiteatro xa estaba na sala de [[1847]]; nesta, ademais, había un similar no segundo piso, con dúas ringleiras de butacas.

A decoración do teatro inclúe referencias escritas, inscricións, e iconográficas - pinturas, relevos, medallóns, entre outros - ao teatro e a música, que son un reflexo do gusto do momento no que se fixeron.