Gran Teatre del Liceu: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Nonso91 (conversa | contribucións)
Nonso91 (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 26:
 
== O edificio ==
O teatro está situado na [[la Rambla|Rambla]], no centro da cidade. Ata [[1994]], non era un edificio illado e só tiña dúas fachadas orientadas cara a rúa, limitando os outros dous costados con casas adxacentes. Esta circunstancia limitaba o seu crecemento. APor raízcausa do incendio, expropiáronse as leiras veciñas e edificouse sobre elas unha ampliación do teatro, que dende entón dá cara a Rambla, así como ás rúas ''Unió'' e ''de Sant Pau''. O proxecto de reconstrución, feito a partir dun de reforma do teatro de [[1986]], foi obra dos arquitectos [[Ignasi de Solà-Morales]], [[Xavier Fabré]] e [[Lluís Dilmé]].
 
No edificio actual mantéñense algunhas partes provenientes dos anteriores:
Liña 168:
Nquela época, todas as obras eran cantadas en italiano, a excepción dalgunha en francés, porque a maior parte dos cantantes eran italianos e se consideraba o idioma da ópera. Polo tanto, menos en [[Alemaña]], Wagner tamén se cantaba en italiano.<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 4" />
 
Nas décadas de 1880 e 1890 houbo unha gran rivalidade entre dous ilustres tenores: el [[Navarra|navarro]] [[Julián Gayarre]] e o [[italia]]no [[Angelo Masini]], que cantaban tanto no Liceu como no Principal: os "gayarristes" e "massinistes" reviviron a antiga rivalidade. O [[1888]] foi o derradeiro ano de Gayarre en Barcelona, e o primeiro do tenor catalán [[Francesc Viñas i Dordal|Francesc Viñas]], especialista das óperas de [[Richard Wagner|Wagner]]. O tenor catalán, cando tiña que facer bises de algúndalgún fragmento das óperas de Wagner, facíaos na súa tradución ao [[lingua catalá|catalán]].<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 4" />
 
En [[1890]], [[Victor Maurel]], como xa o fora na estrea absoluta en [[Milán]], foi tamén Yago na estrea no Liceu do ''[[Otello (Verdi)|Otello]]'' verdiano, mentres que [[Francesco Tamagno]] (protagonista na estrea de [[Teatro alla Scala|La Scala]]) a cantou en representacións posteriores.
Liña 177:
[[Ficheiro:Liceubomb.jpg|miniatura|Ilustración da explosión no Liceu provocada polo anarquista Santiago Salvador segundo saía no diario ''Le Petit Journal'', [[1893]].]]
 
O Liceu converteuse tamén no escaparate dunha [[burguesía]] que atopaba nel un espazo refinado e prestixioso. Á súa vez, o [[anarquismo]], que se apoderara dos movementos de revolta social da época, vía no Liceu un dos símbolos da oligarquía dominante. Esta identificación afectou traxicamente á vida do teatro: o [[7 de novembro]] de [[1893]], a noite de inauguración da tempada (representábase ''[[Guillaume Tell]]'', de [[Gioachino Rossini|Rossini]]), o anarquista [[Santiago Salvador i Franch]] lanzou dúas [[Bomba Orsini|bombas de tipo Orsini]] sobre a platea do teatro, das cales tan só explotou unha, que causaría unha vintena de mortos. A [[Bomba do Liceu]], como se coñece a este feito, conmocionou á cidade; o público do teatro (e, en xeral, o dos teatros da cidade) tardou en volver á normalidade e durante anos non se empregaron as butacas que ocupaban os mortos pola bomba. Ao mesmo tempo, [[Bomba do Liceu|"a bomba do Liceu"]] potenciou, e a miúdo distorsionou, a imaxe clasista do Liceu.<ref name="Sapiens">{{Cita publicación periódica | apelidos= Calpena| nome = Enric |ligazónautor= Enric Calpena | título = Una nit al Liceu | revista = [[Sàpiens]] | lugar = Barcelona | número = núm. 84 | data = outubro de 2009 | páxina = p. 70 |issn = 1695-2014}}</ref> O poeta Maragall, que estaba aquela noite no teatro, escribiu un dos seus versos máis tétricos apor raízmor deste suceso.<ref name="Alier1986" />
 
O Liceu pechou e non volveu abrir ata o [[18 de xaneiro]] de [[1894]] cuns concertos dirixidos por [[Antoni Nicolau]]. Pouco despois, representáronse por primeira vez ''[[L'amico Fritz]]'', de [[Pietro Mascagni|Mascagni]], e ''[[Manon]]'', de [[Jules Massenet|Massenet]], con [[Hariclea Darclée]] como protagonista.